Notes

Ertesi sabah Ayça uyandığında mutfaktan nefis bir kahve kokusu geliyordu. Hava sıcak olduğundan üzerine birşey giymeden, çırılçıplak mutfağa gitti. Utanma duygusunu neredeyse tamamen yitirmişti. Mirey geceliğiyle kahvaltı hazırlıyordu. Ayça'yı karşısında çırılçıplak görünce şaşkınlığını gizleyemedi.

- "Günaydın Ayça. Giysilerini bulamadın herhalde."
- "Günaydın. Yoo, içerisi sıcak. Zaten duşa giricem şimdi."
- "OK. Kahvaltı 10 dakikaya hazır."
- "İzak çıktı mı?"
- "Evet, bu sabah toplantısı vardı. Aslında benim de fazla vaktim yok."
Ayça duşunu alırken aklından şeytani fikirler geçiyordu. Mirey'den intikamını almıştı. Onunla ilgili tek bir planı kalmıştı: İşten attırmak! Bunun da yolu Rıfat bey'den geçiyordu. O halde artık Rıfat bey'e oynamalıydı. Rıfat bey'in kendisine her zaman ilgi gösterdiğini biliyordu. Şimdi ilgisine karşılık görecekti...
Ayça ofisin asansöründe Erman bey'le karşılaştı. Onu bir süredir ihmal etmişti; açıkçası hem vakti olmuyordu, hem de ondan sıkılmıştı. Erman bey ise aksine çok istekliydi.
"Ayça, seni çok özledim. Ne dersin bu akşam bize gidelim mi? Bizimki annesinde kalacak."
Erman bey bunları söylerken bir yandan da ellerini Ayça'nın göğüslerine götürmüş, elbisesinin üzerinden memelerini avuçluyordu. Ayça kendini kurtardı.
- "Erman rica ederim sakin ol! Burası yeri değil."
- "Ne olucak canım. Kim görecek?"
- "Bu konuda riske giremem. Rezalet çıkmasını istemiyorum."
- "Ee, akşam için ne diyorsun? Geliyor musun bana?"
- "Sanmıyorum Erman. Bu akşam Tolga'yla gitmemiz gereken bir yer var."
- "Ne zaman görüşücez peki?"
- "Bilmiyorum."
- "Bu akşam ne yapıcam ben tek başıma? Kaç gündür seni hayal ediyordum."
Asansör katta durdu. Ayça odasına doğru yürürken eliyle "sonra görüşürüz" anlamında bir hareket yaptı. Yarım saat sonra kahvesini içerken aklına yepyeni bir fikir geldi. Asansörde Erman'dan ne kadar sıkıldığını hatırladı. Üstelik yerli yersiz istekleriyle kendisini zora sokuyordu. Harika bir planı vardı. Aynı anda hem Mirey'den, hem de Erman'dan kurtulacaktı. Hemen planını uygulamaya koymaya karar verdi ve doğru Mirey'in yanına gitti. Yerinde yoktu. Sonunda Mirey'i asansör boşluğunda sigara içerken buldu.
- "Mirey sana maalesef kötü haberlerim var."
- "Nasıl yani, ne haberi?"
- "Yarım saat önce Rıfat bey'le Erman bey'i aralarında konuşurlarken duydum. Senin performansından hiç memnun değillermiş. Böyle giderse yakında işten çıkarmamız gerekebilir dediler."
Mirey'in beti benzi attı. Şaşkınlıktan ve üzüntüden konuşamadı.
- "Ben de az önce Erman bey'e bu konuyu açtım."
- "Ne dedin?"
- "Rıfat bey'le konuştuklarınıza kulak misafiri oldum. Neden Mirey'in performansını beğenmiyorsunuz diye sordum?"
- "O ne dedi peki?"
- "Seni biraz ilgisiz ve dalgın buluyorlarmış."
- "Ne münasebet? Ben görevlerimi gayet güzel yapıyorum."
- "Bu konuda seninle hemfikirim. Ama böyle düşünüyorlar işte."
Mirey sustu. Düşüncelere dalmıştı. Bir sigara daha yaktı.
- "Demek beni işten çıkaracaklar. Off Ayça, şu an buna kesinlikle hazır değilim."
- "Üzme kendini."
- "Nasıl üzmem? Ben bu şirkette çalışmaktan çok memnunum."
- "Bence yapabileceğin bişeyler var."
- "Ne gibi?"
- "Erman bey senden her zaman çok hoşlanmıştır."
- "Hadi canım! Ciddi misin? Hem ne yapayım yani? Bak işte, hem hoşlanıyor, hem işten atıyor!"
- "Çünkü senden karşılık göremiyor. İkiniz de evlisiniz. Senden öylesine hoşlanıyor ki, hergün karşısında görüp, bişey yapamamak onu çok rahatsız ediyor."
- "Bu yüzden mi beni gözden çıkardılar?"
- "Bence bu iş tamamen Erman bey'in başının altından çıkıyor. Rıfat bey senin performansını nereden bilecek?"
- "Hmm. Haklısın sanırım. Ama ne yapabilirim?"
- "Bence çok şey yapabilirsin."
- "Nasıl yani? Gidip Erman bey'e yakınlık mı göstereyim şimdi durup dururken?"
- "Aynen öyle."
Erman bey keyifsiz bir şekilde bir yandan kahvesini yudumlayıp, bir yandan internette girdiği seks sitelerinde dolaşıyordu. Kaç gündür bu akşamı bekliyordu. Ayça ile yaşadıklarını aklından çıkaramıyor, tüm bunlar hiç olmamış gibi eski hayatına, Aysel'e dönmeyi kabullenemiyordu. Ayça'nın kendisine olan ilgisini neden kaybettiğini de anlayamıyordu. Düşüncelere dalmıştı. Kapısının tıklatıldığını duydu.
- "Gir." Açılan kapıdan Mirey başını uzattı.
- "Erman bey, vaktiniz var mı?"
Erman bey bir an şaşaladı. Hemen internet explorer'ı kapattı. Birkaç saniyelik gecikmeyle Mirey'i cevapladı:
- "Tabii Mirey. Gelsene."
- "Şey oturabilir miyim?"
- "Elbette, sorman ayıp! Buyur!"
Mirey hafifçe kırıtarak Erman bey'in karşısındaki koltuğa kuruldu. Doğrudan Erman bey'in gözlerinin içine bakarak söze girdi.
- "Erman bey. Bugünlerde kafam çok karışık. Biliyorsunuz, bu şirkette neredeyse üç yıldır çalışıyorum. Başlangıçta yönetici asistanı olarak işe başlamıştım, sonradan insan kaynaklarına geçtim. Bence kariyerime yeni bir yön vermenin zamanı geldi. Sizinle bu konuda konuşmak istiyordum."
- "Benimle fikirlerini paylaşmana gerçekten sevindim Mirey. Fakat bu konu enine boyuna konuşulmalı." Durdu. Birden aklında bir şeytanlık uyanmıştı. "İstersen bunu mesaiden sonra konuşalım. Hem ofis atmosferinin dışına çıkmış oluruz. Ne dersin, mesela bu akşam bir yerde yemek yerken konuşalım mı?"
- "Benim de aklımdan böyle birşey geçiyordu. Nereye gidelim?"
- "Siz gençler bu işleri daha iyi bilirsiniz. Sen seç."
- "Ok. Saat 7 gibi çıkarız, olur mu?"
- "Çok iyi."
Mirey odadan çıkarken, Erman bey daracık kotun gizleyemediği harika kalçalardan gözlerini ayıramıyordu. Upuzun bacakların üzerindeki nefis popo her erkeği baştan çıkarabilirdi.
"Bende de ne şans var ama. Bir kapı kapandı, başkası mı açılıyor ne? Dur bakalım, en azından bir yemek yeriz. İnsan böyle bir kızla her zaman dışarı çıkamaz" diye düşünmekten kendini alamadı.
O akşam saat yedibuçuğa doğru Erman bey ve Mirey şirketten birlikte çıktılar. Departmanlardaki herkesin çıkmasını beklemişlerdi. Birlikte çıktıklarının görülmesi dedikodulara yol açabilirdi. Yarım saat sonra şehrin yeni açılan pahalı restoranlarından birinde içkilerini yudumlarken, söze Erman bey girdi.
- "Anlat bakalım Mirey. Kariyerini hangi yönde ilerletmek istiyorsun? Aklından neler geçiyor?"
- "Erman bey, aklımda net birşey yok aslında. Sadece yeni bir motivasyona, farklı görev tanımlarına ihtiyaç duyuyorum."
- "Mirey, bak baştan anlaşalım. Ofiste değiliz, lütfen bana "Erman bey' demekten vazgeç. 'Erman' yeterli; kendimi iş görüşmesinde hissediyorum." Mirey kıkırdadı.
- "Peki Erman, sen nasıl istersen."
- "Hah şöyle. Biz şu anda iki arkadaş olarak sohbet ediyoruz. Resmiyeti bırakalım. Yoksa aklımızdan geçenleri yeterince açık ifade edemeyiz."
Aradan bir saat daha geçtiğinde samimiyet ilerlemiş, içkinin de katalizörlüğünde muhabbetin dozu artmıştı.
- "Mirey, biz neden 3 yıldır seninle böyle bir yemeğe çıkmamışız ki? Baksana harika vakit geçiriyoruz. Bundan sonra sık sık bunu tekrarlarız artık."
- "Kaybedilmiş bişey yok. Ben de seni daha yakından tanımak isterim. Ofiste tanıdığım Erman bey'le, bir arkadaş olarak tanıdığım Erman birbirlerinden çok farklılar. Kusura bakma, ben seni soğuk bir adam olarak tanımıştım. Şimdi anladım yanıldığımı. Sen çok sıcak, tatlı biriymişsin."
- "Teşekkür ederim. Sen de öyle. Ben de seni kendini beğenmiş, çevresini pek takmayan bir kız sanıyordum. Bunda da haklı olduğunu düşünürdüm."
- "Aa, neden?"
- "Çünkü sen çok güzel bir kadınsın. Ve bunun farkındasındır sanırım. İnsanlara biraz uzak durmanda fayda var."
- "İltifat için teşekkürler. Fakat anlamadım. Neden insanlara uzak olmalıyım?"
- "Aksi takdirde hemen seninle yakınlaşmak isteyen çapkın erkekler ve kıskanç kadınlar olur da ondan. Hem ben bunları iltifat etmek için söylemiyorum."
- "Tekrar teşekkür ederim Erman. Söylesene, sen de beni çekici buluyor musun?"
Erman böyle bir soru karşısında ne diyeceğini bir an düşündü. İşler beklemediği bir yöne kayıyordu. Ve bu yön Erman'ın hayalini bile kuramayacağı bir yöndü.
- "Evet, neden saklayayım, bence çok çekici bir kadınsın. Umarım açık sözlülüğümden rahatsız olmazsın."
- "Aksine, çok hoşuma gitti. Cesur erkekleri severim."
Bir süre ikisi de sustu. Şimdi ne diyeceklerini bilemiyorlardı. İkisinin de kendilerine göre çekinceleri vardı. Sessizliği bozan, artık bu noktadan dönülmeyeceğini bilen Mirey oldu.
- "Aslında benim sana bir itirafım olacak."
- "Nedir?"
- "Bu akşam beni gerçekten çok şaşırttın, etkiledin. Böyle birşeyi hiç beklemiyordum."
- Erman kulaklarına inanamıyordu. Şans meleğinin omuzuna dokunduğunu hissediyordu.
- "Buna çok sevindim. Senin gibi birini etkileyebildiğime göre, demek ki, biz de hala iş varmış."
- "Buna eminim."
Erman hesabı öderken, "şimdi ne demeliyim?" diye düşünüyordu. Doğrudan hamle yapıp, başka bir yere filan mı davet etmeliydi, yoksa dozunda mı bırakmalıydı. Şans yine kapısını çaldı.
- "Aa, saat 10'a geliyor. Hiç farkına varmamışım."
- "Eşin merak edecek."
- "Yoo, ondan yana sorun yok. Bu akşam geç çıkacak İzak. Önemli birileri Türkiye'ye gelmişler. Böyle günlerde ofiste kaldığı bile olur. Ben senin adına kaygılandım."
- "Ben bu akşam bekarım. Eşim evde yok."
- "O zaman dert etmeye gerek yok. Belki kahve içmeye başka bir yere gidebiliriz."
- "Mirey, benim müzikten, kalabalıktan canım sıkıldı. Ne dersin, kahveyi benim evde içelim mi? Buraya çok yakın oturuyorum."
Mirey biraz duraksadı. Fakat artık kendini çekemezdi. Hem Erman'dan gerçekten biraz etkilenmişti. İçkiden olsa gerek diye düşündü.
- "Tamam. Neden olmasın. Hadi gidelim."
Yol boyunca samimiyet iyice arttı. Bir radyo programındaki yarı müstehcen esprilere bol bol güldüler. Az sonra asansörde çıkarlarken, ikisi de susmuşlardı. Aralarında oluşan elektrik elle tutulabilecek bir yoğunluğa ulaşmıştı.
Erman anahtarla kapıyı açıp, içeri girer girmez, loş antrede bir an birbirlerine baktılar ve ardından Erman Mirey'i sert bir hareketle kapıya dayayıp, dolgun dudaklarına yapıştı. Mirey bu kadar acele edeceğini düşünmemişti ama dudaklarında dolaşan Erman'ın sıcacık diline karşı koyamayacağını anladı. Sadece biraz daha rahat bir ortam istiyordu. Erman'ı iterek kendinden uzaklaştırdı.
- "Lütfen kızma. Sadece kapı önünde istemiyorum."
- "Dayanamıyorum. Seni çok arzuluyorum."
Erman'la Mirey içeri girdiler. Erman kızı elinden tuttuğu gibi doğru yatak odasına yöneldi. Mirey itiraz etmiyordu. Mirey'i sırtüstü yatağa adeta fırlatan Erman, aceleyle kızın gömleğinin düğmelerini koparırcasına açtı ve sütyenin üzerinden patlamaya hazır bomba gibi duran iri göğüslerini avuçladı. Mirey'in dudaklarından bir "oh" sesi çıktı. Erman ellerini göğüslerden çekmeden aşağıya indi ve Mirey'in göbek deliğini yalamaya başladı. Fısıldar gibi bir sesle
- "sütyenini çıkar" dedi.
Mirey itiraz etmeden sütyenin kopçalarını çözdü. Erman gördüğü manzara karşısında bir an büyülenmiş gibi bakakaldı. Karşısında en az 95 cm'lik, son derece dik ve dolgun, harika biçimli memeler duruyordu. Bir an "silikonlular mı?" diye soracak oldu, sonra sorunun yersizliğinden utanıp, vazgeçti. Çıldırmış gibi memelere saldırdı. İki eliyle iki göğsü yanlardan sıkıştırıp, dilini aralarında badana yapar gibi gezdirmeye başladı. Zevkten başı dönmüştü. Penisi patlayacak gibi zonkluyordu. Mirey gözlerini kapamış, başını iyice geriye atmıştı. Aldığı zevk her halinden belli oluyordu. Erman inanılmaz bir coşkuyla Mirey'in göğüslerini somuruyordu. Göğüsleri öyle bir avuçlamıştı ki, adeta acıtmak istiyordu Mirey'i. Erman nefes almaksızın tüm salyalarını akıtarak göğüs uçlarını emiyor, yalıyor, diliyle daireler çiziyordu. Arada bir hızını alamayıp, bir memeyi tek eliyle avuçluyor ve tamamını ağzına sokmaya çalışıyordu. Mirey zevk içinde inlerken,
- "N'olur Erman, dişlerinin izi çıkmasın, kocam sorabilir" diye fısıldıyordu.
- "Merak etme bebeğim."
Ve Erman sanki Mirey'in sözlerini duymamış gibi ısıra ısıra, kanırta kanırta emmeye, Mirey'in bombalarına tapmaya devam ediyordu. Sonunda öyle bir an geldi ki, spermlerinin kendiliğinden boşalıvereceğinden korkan Erman, aceleyle göğüslerden ayrıldı, pantolonunu ve külodunu sıyırdı; Mirey'i soyacak vakti ve hali yoktu; hızla yatağa tırmandı, kız ne oluyor diyemeden kazık gibi olmuş penisini Mirey'in yüzüne dayadı. Mirey bir an şaşırdı ama karşı koymadı. Kendini olayın hızına bırakmıştı.