Notes

Lisemin son yılıydı. 17 yaşımdaydım. Yaz tatili bitmek üzereydi. Son yaz akşamlarından biriydi yine balkonda ders çalışıyordum. Bahçeden gelen sesler dikkatimi çekti. Apartmana birileri taşınıyordu.Merak edip aşağı baktıgımda benim yaşlarımda olduğunu anladığım bi çocuk dikkatimi çekti herkes bişeyler taşırken o oturmuş sigara içiyordu dalmıştım ki bi anda yukarı baktığını farkettim. Yüzüme baktı 10 saniye. Sonra geri çekildim. Bakışları beni korkutmuştu. Neyse diyip içeri girdim ama düşünmeden edemiyordum o gece öyle geçti. Ertesi sabah uyandığımda annemin kapının arkasında bişeyler dinlediğini gördüm, ne olduğunu sorduğumda yeni taşınanlar ilk günden kavga ettiler dedi. Bizene anne diyip kahvaltıya oturdum. Hafta sonuydu. O gün tüm gün evdeydim. Akşam çok daraldım her zaman yaptığım gibi bahçeye indim hava almak için.Kulaklığımı takıp müzik dinleyerek otururdum hep aşagıda. Arkadaşım yoktu çok fazla ve samimi olduğum. Genelde yalnız takılmayı severdim. Aşağı indiğimde o çocuğun orda oturduğunu gördüm . yine sigara içiyordu. Geri dönemezdim. Çok yakınına olmasada bende oturdum aynı taşa.Normalde böyle bişey asla yapmazdım ama neyin cesaretiyse işte. Garip garip baktı yine. Müziğin sesini kısmıştım belki bişey der diye. Tahmin ettiğin gibi de oldu ilk söylediği şey ; "sence de üstündeki çok ince değil mi?" ne?! Dedim, şaşırmıştım. "Anlamadım" dedim. Daha sonra " Hava diyorum serin biraz üstüne bi ceket alsaydın" dedi. sağol böyle iyiyim demişim o an. Sen bilirsin dedi.Sigara uzattı. Şaka gibi ama daha hayatımda bi kere bile ağzıma sigara sürmeyen ben o sigarayı kırk yıldır içiyormuş gibi içtim o akşam. Yaklaşık iki saat sohbet ettik , zaman nasıl geçti anlamadım. Bana ceketini de vermişti. Dışardan göründüğü gibi soğuk biri degildi. Ön yargılarım yıkılmıştı. Artık tanışmış, arkadaş olmuştuk. Aynı okula gitmiyorduk ama servisi beraber bekliyorduk. Önce benimki sonra onunki gelirdi. Okul çıkışları bahçede oturur hatta bazen parka gidip bişeyler yer içerdik.Annesiyle babası sürekli kavga ederdi. Tek çocuktu. Annem onunla fazla samimi olmamamı istemişti. Ama ben gün geçtikçe daha çok yakınlaşıyordum ona. Zaten korkulacak biri de değildi. Kısa sürede herşeyim oldu. Biz birbirimizi arkadaş olarak bilsekte. Ben ona aşık oldum. Kendime engel olamadım. Görüşmediğimiz zamanlar telefonla konuşur mesajlaşırdık.Herşeyimi anlatırdım, O da bana. Ailesinin sorunları dışında. Hiçbir zaman anlatmadı. Bi kere sormuştum, "boşver konuşmaya bile değmez " diyip konuyu kapatmıştı. O her akşam ailesinden uzaklaşmak için aşağı inip sigara içer , bende onu yalnız bırakmamak için onunla beraber içerdim.Beni seviyordu bunu anlıyordum, ama aşık mıydı bunu bilmiyordum. Bütün sene beraberdik. Okulun son günleri sınavların geçtiği zamanlar artık daha fazla dayanamayacağımı anlayıp ona aşık olduğumu söylemeye karar verdim. Okul çıkışı eve döndüğünde aşağı inmesini istedim.Geldi. Hiçbir şey demeden direk "ben sana aşık oldum" dedim. Yüzüme uzun uzun baktı şaşkınlıkla. Gözlerinin dolduğunu farkettim. Onu ilk defe öyle gördüm. Bi anda sarıldı. Şok oldum ellerim havada kaldı bi on saniye falan sonra dayanamadım sarıldım bende. Sıkı sıkı sarıldık orda 2-3 dakika. Sonra , sonra ellerimi tutup gözlerimin içine baktı, unut dedi, gidiyorum ben dedi.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum onun gözleri hala doluydu. Yutkundum ve ardından "nereye?" diye sorabildim sadece. Sorma dedi annemle gidiyoruz dedi. Anlamıştım ailevi sorun olduğunu. Bişey diyemedim elini bırakıp koşarak yukarı çıktım. Bi kaç saat agladıktan sonra telefonuma baktım. Anlatmış mesajda , annesiyle babası ayrılıyormuş teyzesinin yanına yurt dışına gideceklermiş. Temelli. Annesine ne kadar dil döksede anlatamamış gitmek istemediğini.Mecburlarmış. En sonunada " seni çok sevdim,hala çok aşığım ama biz imkansısız" yazmış. Cevap veremedim yine. Bir ay ne o yazdı ne de ben. Okulda bitmişti. Hala burdalardı biliyordum ama hiç görmedim bir ay.Bi gün mesaj atmış "aşağı gel " diye. Sevindim uzun zamandan sonra güldüm mutlu oldum hemen koşup aşagı indim. Gözlerim gene şişmişti ağlamaktan, gözlerine ne oldu diye sordu. Hiç dedim. Sarıldım, geri itti. Kolunda ki saati çıkarıp bana verdi. Senden bi gün bu saati geri almaya gelicem dedi. Sarıldı, sarıldım. Ağladım öyle. Seni bekliycem dedim. Bekle dedi,beni hiç unutmayacağına söz ver dedi. Söz dedim. Biraz daha sarıldık sonra şimdi gitmem lazım diyip yukarı çıktı bende arkasından çıktım eve." Seni bekliycem,sakın korkma her zaman aklımda olacaksın" diye mesaj attım.Cevap gelmedi. Sabahına telefon kapanmıştı. Gittiklerini annemden ögrendim. Bu sabah gitmişler. Bütün sosyal medya hesaplarından yazdım. Her gün yazdım. 1 sene oldu hala cevap yok. Ben başka şehire gittim universite için. Saatini hala saklıyorum. Bi gün kız arkadaşıyla fotoğraf koymuş. Onun üstünden de 1 sene geçti.Ben hala bekliyorum. Bişey olacagından degil de işte. İnsan 17 yaşında aşık olunca öyle hemen söküp atamıyormuş içinden, aklından,hayatından. Bunu anladım. Şimdi bi sevgilim var seviyorum , o da beni seviyor. Aşık mıyım? Hayır. Aşk öyle kolay bişey değil. Saati hala saklıyorum. Sahibi ne mi yapıyor? Nişanlı o kızla. Benimde yakında nişanım var. Geçiyor be delip de geçse, deşip de geçse, izide kalsa. Geçiyor işte. Hayat devam ediyor.