Notes

1. ა)
2. დიდი ავტორიტეტის მქონე პიროვნებას.
3.ბ)
4. ა)
5. ამ სტროფში გამოხატულია პოეტის იმედგაცრუება (ილუზიების მსხვრევის მტანჯველი განცდა,
სასოწარკვეთა...). პოეტი „ცეცხლის დაქრობას“ აბრალებს იმას, რომ მას მოსძულდა (მობეზრდა,
შეზიზღდა...) მუხთალი და ამაო წუთისოფელი (დასაშვებია აგრეთვე _ საწუთროს;
სოფელს; წუთისოფელს...).
ა) ილუზიების მსხვრევა
ბ) მოსძაგდა ეს ქვეყანა
6. გ)
7
ა) სიკვდილი მხოლოდ გარდაცვლილისათვისაა ტრაგედია
ბ) ზოგჯერ ადამიანები უცხო პიროვნების გარდაცვალებასაც საკუთარ ტრაგედიად მიიჩნევენ
გ) „მე ფეხის ჩლიქადაც არ ვეკადრებოდი“ („ფეხის ჩლიქადაც არ ვეკადრებოდი“)
დ) ერთგული სიყვარულის უნარი
8
ილია ვარაუდობდა, რომ მისი თანამედროვე მკითხველი ლუარსაბის სახეში საკუთარ თავს
იცნობდა, რადგან ლუარსაბი იმდროინდელი ქართველი თავადის განზოგადებულ სახედ წარმოადგინა. ილია მოელის, რომ მკითხველი აღშფოთდება (მკითხველი დაძრახავს, გააკრიტიკებს...). ტექსტის მიხედვით, მწერლობა უნდა ემსახურებოდეს ერის ინტერესებს (უნდა აკრიტიკებდეს ერის ნაკლოვანებებს, მწერლობამ უნდა ასახოს სინამდვილე).
ა) ლუარსაბი ქართველთა ნაკლის კრებითი სახეა
ბ) გაბრაზდება
გ) მწერლობა ხალხის ინტერესებს უნდა ემსახურებოდეს
9
ა) დაინახა ღვთისმშობლის ხატი.
ბ) თავზარდაცემა.

10
სიტყვაში “ობლობა” იგულისხმება სამშობლოდან შორს ყოფნა. მეორე სტრიქონში გამოყენებულია მეტაფორა.
ა) უცხოობაში ყოფნა
ბ) მეტაფორა
11
ა) სტუმრად იმყოფებოდა ძიძიშვილთან, რომელმაც მისი სურვილის შესრულების გამო თავი საფრთხეში ჩაიგდო.
ბ) აღზრდილის ამორალური საქციელის გამო პასუხისმგებლობას გრძნობს.
12 ა) ცხოვრების გამხმოვანებელი
13

ა) უსამართლოდ საყვედურობენ ალუდას
ბ) ვაჟკაცობაზე
გ) „თავს არ დამექცნენ ცანია!“
დ) დაამტკიცოს ალუდას სიმართლე

14
ა) შეებრალა ხევსური, რომელსაც ვერაფერი მოენადირებინა. / მთის ტრადიციის თანახმად, მონადირეები ერთმანეთს ნანადირევს უყოფდნენ.
ბ) პატივს სცემდა მასპინძლის ოჯახს. / სტუმარმასპინძლობის წესს იცავდა.
გ) ჯოყოლამ დაიცვა თავისი სტუმარი. / დაიცვა საკუთარი/თავისი ოჯახის ღირსება. / სტუმარმასპინძლობის წესი დაიცვა. / არ შეასრულა თემის გადაწყვეტილება. / არ გადასცა ქისტებს ზვიადაური დასასჯელად/მოსაკლავად.
15
ონისემ წინაპრები არ უნდა შეარცხვინოს (ისე იცხოვროს, რომ გვარი არ შეარცხვინოს; არ დაივიწყოს მოვალეობა თემის წინაშე). ხატოვანი გამოთქმა, რომელიც ღირსების გრძნობას გამოხატავს, არის „ულვაში მაქვს“ („ქუდი მხურავს“). ამ მონაკვეთში გამოხატულია შფოთვა (მღელვარება, შინაგანი გაორება...).
ა) გვარი არ შეარცხვინოს
ბ) „ულვაში მაქვს“ („ქუდი მხურავს“