◦ Bence bir insan hayatında bir kere aşık olur, bir kere gerçekten sever. Onun ilki o olur. Sevdiği, özlediği, beklediği, vazgeçemediği. Sende benim ilkimdin işte. Sevdiğim, özlediğim, beklediğim sendin. Baktığım heryerde aklıma gelendin. Bir şarkı çaldığında uzaklara daldığımdın. Deniz gözlümdün, saftın, temizdin, berraktın, baktıkça bakasım geldi hep. Sevdikçe sevesim. Çok fazla sustum, tuttum kendimi. Yapma dedim, yapma. Bırak kırsın, konuşsun dedim. Sen sus dedim kendime. Birşey deme. Kırıldığını belli etme dedim. Sen güçlüsün dedim, kendi kendime. Ağlamadım, durdum. Aradan birkaç dakika geçti oturdum ağladım, tutamadım çünkü artık. Senin o söylediğin 2 kelimeye ben 4 kere yutkundum, durdum. Yine sustum. Bana öyle demene gülümsedim vay be dedim. Neyse herşeyi geçiyorum güzel gülüşün hatrına. İlk fotoğrafını gördüğümde seni tanımadığımda hayatımda kocaman bir yerin olacağın aklımın ucundan bile geçmemişti. Göz ucumla bakıp geçtiğimdin. Şimdi ise 1 saat gözümü alamadığımsın. Aradan bir süre sonra fotoğrafına baktığımda hayatımda büyük ve kalıcı bir yerin olacağını hissettim. İlk gülüşünü gördüm senin, fotoğrafta gördüm gerçi. Ama ben öyle gülüş görmedim be. O sarı saçların, ah o saçların. Hep oynamak istedim onlarla be. En büyük hayalim sana sarılmaktı. Sana yazdığım yazılar, gülüşünü ezberlediğim fotoğrafların. Vücudundaki benleri bile ezbere bildiğim anıların var elimde. Kocaman seni sığdırmıştım kalbime. Hergece seni seviyorum diyip uyurdum ben. Kavga ettiğimizde sinirli olduğumda çıktığımda bile. Harbiden seni çok seviyorum, harbiden çok aşığım diyip uyurdum. Göz kapaklarımda saklıyorum seni. Kıskanıyorum, kendimden, evrenden, evrendeki en küçük canlıdan bile kıskanıyorum. Uyurken başını koyduğun yastık, üşüdüğünde üzerine örttüğün yorgan, ciğerlerinden çıkan bir tek nefes, o güzel ağzından dökülen bir cümle, içtiğin su, tenine değen gömleğin tek bir düğmesi, bunlara kadar kıskanıyorum be seni. Şuan hayatımın bilmiyorum evresindeyim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Her seferinde kendimi bu noktada bulmaktan çok sıkıldım. Hatanın kimde olduğunu anlama evresindeyim şuan. Tavana dikip Sezen Aksu açıp " Neden böyle oldu?" diye düşünüyorum. Uykusuzum, kırgınım. Ama hala kızamıyorum. Ağlamaktan hiç utanmadım. Duygularım, acılarım beni boğduğu zaman ağladım. Şimdi uyuyorsundur. Deniz gözlerini kapatmış, uyuyorsundur. Belki rüya görüyorsundur. Beni, bizi görüyorsundur. Şuan sen uyurken seni izlemek isterdim. Uyurken istemsiz yaptığın hareketleri izlemek isterdim. O güzel yüzünü, ellerini, gözlerini, saçlarını öpmek isterdim. Bak bu kelimeleri yazarken gözlerim doldu. En önemliside seninle büyüyorum. Bazen senin ablan, abin, annen, baban oldum. Bazen kardeşin gibi dertleştim. Bazen yanında olmasamda sen ağlarken omzumda ağlarmışsın gibi hissettim. Diyorum ya aramızdaki mesafe 10 saat ama sen hep benim yanı başımdasın. Aşk bu işte. Sen benim aşkımsın. Ulan be, seninle aynı evde yaşamak vardı. O güzel gözlerine uyanmak vardı. Ama zaman, birazcık zaman. İşte sen o kadar güzelsin. Şunlar ellerindir diyorum, tutamıyorum. Şunlar gözlerindir diyorum, bakamıyorum. Sen benim kavuştuğum olacaksın. İşte o zaman ellerini tutucam, gözlerine bakıcam. Ne kadar seviyorsan o kadar çok sabredermişsin. Ne kadar sabrettiysende o kadar fazla kavuşurmuşsun. O zaman biz çok şanslıyız sevgilim. Seni hiçbir zaman unutmayacağıma söz verebilirim. Anlatacaklarım bu kadardı. Seni çok seviyorum. Beni kırdın ama yazdım. Duramadım. Elim klavyeye gitti ama yazamadım hiç. Ama bak şimdi yazdım. Seni yazdım. Sevgimi yazdım. Bizi yazdım. Seni yazmak istesem kağıt yetmez. Ağlamana engel olamadım, bende ağlıyordum sende bana engel olamadın gözünden akan yaşlar beni eritti. Deniz gözlüm, sevgilim, sayamayacağım kadar öpücük, yıldızlar kadar öpücük.
