Notes

Dean Holston 25-26 yaşları arasında, kendi hayatına düşkün, arkadaşları ile takılmayı seven, normal, sıradan bir gençti. Bundan beş yıl öncesine kadar tabi. Beş yıl önce takvimler 1 Ekim 2011 i gösteriyordu. Dean'ın hayatının dönüm noktası diyebiliriz bu tarihe çünkü Dean 1 Ekim 2011 yılında kendi benliğinin, kendi ruhunun katili oldu. Saçma sapan bir kıskançlık yüzünden sevgilisi Roselin'i karnından beş-altı kez bıçaklayarak hayatına son verdi. Olayın yaşandığı saatten bir saat öncesine kadar her şey onlar için güzeldi. Dean ve Roselin normal gençler gibi bir partide takılıyor, eğleniyorlardı. Parti çıkışı Dean, Roselin'i evine bırakmak için yola çıktı. Kendi benliğinin, ruhunun katiliği olduğu yolda ilk adımını atmıştı Dean. Yağmurlu, ıssız bir kış gecesiydi. Partiden çıktıktan sonra bu tatlı çift, ıssız bir sokağa girdiler. Partide olan bir olaydan dolayı Dean'ın kendini kaybetti ve Roselin ile tartışmaya başladı. Issız sokakta yankılanan sesler bir birine karışmış, civardaki evlerin lambaları yanmıştı. İnsanlar camlara çıkmış, meraklı gözlerle olan biteni seyrediyor, kimse müdahale etmiyordu. Kimse olayın bu kadar büyüyüp iki gencin hayatının kararacağını tahmin etmiyordu. Hayat işte, insanın önüne neler çıkartıyor. Bağrışma sesleri arttı, Dean, o an adeta iblis'in yer yüzündeki beden bulmuş haline dönmüştü, en azından gözlerinin içine bakanlar bunu anlayabilirdi. Dean arka cebinden çıkarttığı bıçağı ile Roselin'i ardı ardına bıçakladı. Gecenin o saatinde civarda bulunan mobese kameraları çalışmıyor, incin top oynuyordu. Dean aslında o gece sevgilisi Roselin'in bedenini deşmemişti, Dean o gece kendi benliğini, kendi ruhunu deşmiş, o içindeki parlayan ışığı söndürmüştü. O gece Dean mezara sadece Roselin'i gömmemiş, Roselin ile birlikte kendi ruhunuda o mezara gömmüştü. Nihayet o duygusuz, müdahale etmeyen, umursamaz insanlar bir şeylerin farknıa varmış, polisi aramıştı. Issız, karanlık sokakta polis sirenleri yankılanıyor, Dean için vakit daralıyordu. Dean sevgilisinin gözlerine son bir kez baktı ve ağlayarak oradan uzaklaştı. Yaptığı sadece koşmaktı, gidebileceği en uç noktaya kadar koşup, kaçmaktı. Başarmıştıda, kaçmıştı. Los Santos polis departmanı ve Federal Büro'nun ortak yürüttüğü bir operasyonda yakayı ele vermiş, düzenli bir konvoy ile Los Santos genel hapishanesine götürülüp, o bok çukuruna tıkılmıştı Dean.

O bok çukuru diye tabir ettiğimiz yerde pekte iyi vakit geçirdiği söylenemez. İçeride zor zamanlar geçiriyor, günler geçmiyor, her geçen gün Dean kendini daha fazla harap ediyordu. O gece Roselin ile birlikte zaten ölmüştü, sadece fiziksel ölümü gerçekleşmemişti. Fiziksel ölümü de kendisi gerçekleştirmeyi planlıyordu. Hapishanede isyan çıktı, mahkumlar hücrelerinden çıkmış, etraf mahşer alanına dönmüştü. Bu kargaşanın içerisinde Deanda yer alıyordu. Çıkan isyanda ağır yaralanan Dean, başında bulunan nöbetcilerle birlikte Los Santos County General hastanesine yatırıldı, hastanede beş ayını tedavi sürecinde geçiren Dean için hayat oldukca zorlaşmış, ağır bir yük haline gelmişti. İyileşip, az bir şey kendine geldikten sonra geri bok çukuruna götürüldü. Günler ayları kovalıyor, aylar yılların peşinde. Hiç bir türlü vakit geçmiyor, günden güne kendi içinde psikolojik çöküş yaşıyordu Dean.

Her neyse, bu sefer takvimler 2015 yılının, temmuz ayını gösteriyordu. Los Santos eyalet yönetimi içeride olan bazı mahkumlar için af çıkartmıştı. Dean içeride gösterdiği iyi haller ve bu af sayesinde şartlı olarak tahliye edildi. Bu af normal şartlarda Dean'ın işlediği suçun üzerini örtmüyordu yani karşılamıyordu fakat devlet dairelerinin ellerinde bir kaç insanın zırvalarından başka, belirli, somut bir kanıt yoktu. İçeriden çıktıktan sonra ruh sağlığı bozulan Dean ne yapacağını bilmiyordu, ta ki çocukluk yılları beraber geçirdiği arkadaşları Fabio ve Jacob, Dean'ı bulana kadar. Fabio ve Jacob bu korkunç süreçte Dean'ın yanında oldular, desteklediler. Dean şuanda onların sayesinde hayatta diyebiliriz. Fabio ve Jacob'un yanında terapi süreci gördü Dean. Arkadaşları ona olan biteni unutturmuştu. Aslında unutmamıştı, sadece güçlü olmaya çalışıyordu. Dean'ın başı yine beladan kurtulmadı, bir gece apar topar bavulunu toplayıp Los Santos'dan ayrıldı. Aradan bir yıl kadar süre geçtikten sonra, zor gününde destekcisi olan, yoldaşı olan çocukluk arkadaşı Fabio'nun başının büyük bir dertte olduğu, bu beladan kurtulmazsa sonucunu canı ile ödeyeceğini duyumlarını alan Dean, bu süreçte arkadaşını yalnız bırakmaya niyeti yoktu. Ait olduğu yere, Los Santos'da ki mahallesine geri döndü. Bu tren Dean için kalkan son trendi, Dean için aralanan bütün kapılar son Los Santos'a dönüşünde kapanmıştı. Fabio öylesine boktan bir şeyin içine girmiştiki, daha doğrusu eski ahbabları olan Shawn tarafından sokulmuştu dersek daha uygun olur, bütün tayfayı kapsayan bir şeydi bu. Fabio kendi bataklığına arkadaşlarınıda çekmişti. Bir kumar masası düşünün, masanın bir ucunda şeytan oturuyor, diğer ucunda Fabio, Jacob, Dean ve arkadaşları. Ap açık şeytanla karşılıklı barbut atıyorlar. Dean Fabio için hayatını o kumar masasında bırakmayı göze aldı. Bütün hayatını Fabio'nun üzerine oynamaya yeminliydi. Dean her ne kadar ruhunu, benliğini kaybetmiş olsada, derinlerde bir yerlerde halen bir ışık olduğunu hissediyor, o ışığı tetikleyecek kişi için son kez savaş açıyordu. Aslına bakılırsa aradığı kişi çok uzağında değil, hemen yanı başındaydı. Wendy... Evet, Dean'ın son savaşının ismiydi Wendy. Wendy, bu sıkı dostluğun içindeydi. Dean'ın tekrardan mahalleye dönmesi üzerine, kısa sürede tanışmış, sıkı fıkı olmaya başlamışlardı bile. Wendy, Dean'ın yaralarını kapatıyordu. Bu sefer günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovalıyordu. Gün geçtikce Dean, Wendy'e daha çok bağlanıyordu. Arada ismi konulmuş bir şey yok tabi, Dean kendi içinde yaşıyor. Kim bilir belki Wendy de Dean'ın kendine karşı hissettiklerini Dean'a karşı hissediyor? Dediğimiz gibi, bu Dean'ın geçmişine karşı verdiği son rövanş maçı. Bu son maçı Wendy ve diğerleri için yapıyor.