Notes

1. (...) Następnego dnia...
Obudzona o 7:00 przez wschód słońca, siadłam na łóżku i sięgnęłam po telefon, który leżał na szafce nocnej. Wpatrzona w ekran siedziałam tak około piętnaście minut. Po tym czasie postanowiłam iść do łazienki się umyć i przebrać, ale po cichu, aby nikogo nie zbudzić, bo niektórzy śpią. Mama na pewno, bo ma na 10 do pracy, tata jest na pewno w pracy, a mój braciszek Pawełek oczywiście jest już w drodze na uczelnie. Jak miło będę miała śniadanie tylko dla siebie, ale jak postanowiłam tak zrobiłam. Poszłam do łazienki umyłam się i przebrałam, a więc miałam na sobie jasno niebieskie rurki i biały podkoszulek specjalnie na trening po szkole.
7:54...
O boże wszystko zajęło mi około pół godziny!!! Mój rekord życiowy jeśli chodzi o najszybszą rutynę(umycie się, ubranie i pomalowanie). Dobra skoro jest już prawie 8 to mogłabym się jeszcze trochę przejść po parku, zaraz obok. Nie mam w sumie nic innego do roboty, więc mały spacerek nie mógłby mi zaszkodzić. Jeszcze przed wyjściem zabrałam słuchawki z telefonem i ruszyłam w stronę parku, jednak jak to ja zapominalska już po kilku krokach zauważyłam, że nie mam butów. Musiałam się wrócić i je założyć, no i to zajęło mi parę minut, ale za to wybrałam dobre firmowe, oryginalne i białe buty converse. Dzięki temu mogłam nareszcie wyjść do parku.
W parku...
Kiedy w końcu po niedługiej pieszej wycieczce dotarłam do parku, żeby odpocząć siadłam na pierwszej lepszej, pustej ławce, jednak moja cisza zagłuszana tylko muzyką ze słuchawek, uległa końcowi kiedy przede mną stanęła pani Stefania i spojrzała jakbym była na wagarach. Zadałam, więc pytanie:
- Co pani tu robi?
- Ja... Sprawdzam jak się miewają moi uczniowie - od razu po tych słowach odwróciła się i odeszła, a ja wróciłam do domu.
2.