Notes

1

Kelimeler ağır ve keskin. Kınından çıkardığın her harf saplandığı ve saklandığı an'a yara. Her yanım sızı her yanım kan. Nefes almanın tezahürü revan. Delirme hakkını elinde bulunduran kapımı çalan başucu pişmanlıklarım ve tabi göz ardı ettiğim özlemler. Bir pazar günü... Sana yarım kalmış cümlelerle gelmek istemezdim. Fakat yarım kalan her şeyi sana yakıştırdım. En sevdiğim filmi yarıda bıraktım; en sevdiğim kitabı, en sevdiğim şarkıyı, hepsini yarıda bıraktım. Bu yüzden kendime ansızın bir ölüm planladım. Arkamdan 'ömrünün baharında gitti' desinler istedim çünkü ben seninle yazı göremedim.

2

Bazen bazı fotoğraflar sizden daha canlı ve kanlıdır. Donuk bir küskünlüğe, döndürülemez bir pişmanlığa ev sahipliği yapar. Öğrenilmiş çaresizlik, zincirlerim yokken dahi girememem kapılardan.

Takılıp kaldığım aklımın drenajlarını zorlayan her şeyi sineme çekiyorum. Ciğerlerim zifir içinde yaşam mücadelesi verirken, ben çakmağımı arıyorum.
Yatalak bir bilgeyim, göz ucumda ve yatağımın yanıbaşında cümleler, ıstıraplar var biriktirdiğim. Eziyet ki yalın ayak koşamadım ardından o gün. Eziyet ki yüküm, eziyet dünüm. Kaskatı kesilen zamana bir tebessüm. Omuzlarımı silksem günahım boynuma şu suratsız gökyüzü sırtıma yapışır. Ağlayacaktım.

Fakat riyakar bulutlar.

3

Göğüs kafesimde yaşamanın sancısı. Buğulu nefesim aynalarında hayali kahramanlarla meşgul. Yokluğunun, yoksunluğunun tatminkar sabitliğinde bir akşam vakti . Diri diri toprağa değil diri diri hayata gömülmek. Altıncı hissin aldatıcı ümidi, seni bana getirmeyen her dua ve mekan kavramının tanımı yanıbaşın. Boğazıma takılan ayrılık vakitlerini yutkundum, evet Müzeyyen derin bir tutkuydun fakat sana çeyrek kala tedavülden kalktı gecenin dokuzu. Sonra biz büyüdük, içimiz çocukluktan, ellerimiz kan.

4

Biz ölmüşüz. Üstümüzde gazete sayfalarından hallice üçüncü sayfa haberleri. Kuşlar özgür olmalı, kahrolası atmosfer. Bedenim yük. Alaşağı etme planları içinde yer çekimi. Ruhum basımdan kalkan bir kitabın kayıp sayfası. İlerleyen saatlerin bir suçu yok ben kararttım içimi. Adımlarıma emanet kalan dar sokaklar. Kahrolası binalar. Kış geldi-biz öldük-. Hepimiz seviyorduk yağmuru fakat kaçtık sudan sebeplerle.
Kendimi en son çelişkiler içinde bıraktım sonra iki el silah sesi ilk denemem başarısız. Soyulan yaralarımdan soyutlandım, yaşayan tavrıma inat kaçmak istedim kanayan yerlerimden. Bir ömre sığan gece adedince baygın düştüm. Fazlasıyla bayan... Bir düştün. Sonra iki el, biri senin biri kurşun.

5

Umrumda değil hava durumu. Gittiğin günün muhalefetinden sağanak sağanak yağıyorsun, sığıntı ve derme çatma barakama. Ayrılıklara mı sattın ayak izini, yoksa bana yıllar gelen yokluk saatlerin mi götürdü seni. En ufak meltemlere teslim ediyorum, umursamazlığımı. Kıyısında saadetin, saçlarından gemiler yapıp yüzdürdüğüm o onuncu aylar. Yalın ve sıradışı gülümsemenin alıp götürdüğü, kadıköy semalarında yabancı simalara karıştırdığın yalnızlığım. Takındığım eksik tavrıma perde çeken serçe parmaklı ellerin. Haksızlık sayılabilir papatya kokman, koparıp seni avuç içimde sulamam. Önceki mevsimler damla damla ıslanan toprağıma en çok senin çiceklerin yakışmıştı. Unutkanımdır ben, bilirsin. Sen hariç. Hatırlıyor musun elini ilk tutuşumu ve o gün bindiğimiz vapuru. Hava epey soğuktu ve ben ilk defa bir insanla içimi ısıtıyordum. Evet, pek konuşamazdım yanında, bunu sana defalarca söyledim. İfade özgürlüğümü elimde alıyordu gözlerin, ne yapabilirdim?
Ölü bir şairin söyleyemedikleri takılıyordu dilime. Bilmiyordun sana sessiz çığlıklarla şiirler yazdığımı, bilmiyordun. Tanrı, bir sonbahar mevsimi cennetine aldı, yasak elmayı cebinde taşıyan ruhumu. Özlemek, çaresi yoksa eğer uzun vadeli bir ölüm demek. Soğuktan tir tir titrediğim, şiirlere yakışan sesinden, sırf 'Rahat bırak kendini' dizesini duymak için üşüdüğüm zamanlar. Artık bıraktım kendimi, rahata değil ama olsun, bıraktım işte. 
Bilekleri kesik akşam vakitlerinin müdavimi olmuştum. Köşelerin kuytuluğuna sakladın kanayan yerlerimi. Sonra... Sonrası malum işte, takvimlere yuva kurdum. Saatler, bilincini kaybetti. Geleceğini sanmakta hala her bir saniyem. Kararmışsa gök, gündüz olur dertlerime. Tebessümle karşılanırım, çünkü bilirler az sonra olacakları. İrademi zaptedip, bos bakışlarımı boşluklara asılı bıraktı anılar. Her ayrıntın içimin sessiz sinemalarında başrol. Tıklım tıklım bugün, kendi kalabalığımdan kimselere yer yok. Sadece ben, ben ve bıraktıkların. Alıp götüremediklerin. Kar tanesi bakışların çığ gibi düşüyor fotoğraflara. Hala üşümektedir ellerin, bilirim. Aşkımızın kışında hangimiz bulabildik ki sıcaklığı? Olur olmadık mevsimlerde döküyorum yapraklarımı. Ürkek bir kuş varlığın, ne zaman sevmek için gelsem bulutlara emanet ederdin kendini. Pencere kenarına koyduğum ekmek kırıntıları kurudu. Sahi, ne kadar oldu? Kelebekler kadar kanaatkarım çentiklerle doldururken sayfaları. Durgun, ölü bir kalabalık ve arkadaki boşluklara ilerleyen mülteci kaçışlarımın savaş karşıtı yılgınlığı. Her zaman eksiktin bana ve sanırım bu yüzden yarım kaldı vedalar. Oysa, son cümlen "görüşürüz" olmuştu ve ben formaliteden bir söz için yol yorgunu ümitlerimi çıkmaz sokaklara uğurladım. 
Hayali kahkahalar yarattım beklentisiz suratıma. Göz yaşlarımın aşındırdığı yanaklarıma yaranma çabası içinde, gömdüm; yaşayan neyim varsa. Herhangi bir tesiri olmadı. Zaten mesele benden ibaret değildi. Mesele büsbütün sen de değildin. Mesele, kırık uçlu bakışlarını hapsettiğin durakları , omzuna yorgunluğumu bıraktığım o sahili, hakkında tutuklama kararı çıkardığım bu şehri içinde ben varken bir sabah kana bulamaktı. 
Tahayyüllere dayanan varlığın, daimi bir yok oluş. Tok sesli ürpertilerle artan , avutkan kimliğimi polyannaya borçluyum. Geçmişe esir düşen günlerime yas da tutmuyorum artık , vasıfsız bir keder içindeyim sadece. Hala yaşıyorsam hayatın her seçeneğe olabilirlik katmasından. Çünkü ihtimaller dahilinde, inceldiğimiz yerden tekrar tutunmak aynalara.

5

Anlıyorum seni, bunu gelişi güzel söylemiyorum inan, anlıyorum seni. Şüphe duyabilirsin "Kendini anlayamazken insan, başkasını nasıl anlayabilir?" diyebilirsin. Ben bunu sorduğumda bir salı günüydü, önemi yok tarihlerin sadece bir salı günüydü haftanın ikinci benim ilk günümdü.
Kapı eşiğinde biraz daha seyret yatık ve dağınık bebeği ile gözlerinin, biraz daha. Ama ben anlıyorum seni çünkü anlaşılır bir his verdin bana, mazisi insanlığa dayanan bende ise milat olan bir his. Karmaşık cümlelerime dudaklarında nokta koyuyorum. Ne kadar tanıyorsam seni o kadar bihaberim varlığımdan ve yokluğunun beni tanımsız kılacağı günün yer etmişliği titrek bırakıyor ellerimi. Oysa daha gün almamıştım bile, seninle uyanılan sabahlardan. Fakat illa sonuçsuz denklemlere boğacaksan ve illa şiirlere yabancı kılacaksan beni, kelimelerim teninden, boynum belinden ince.

6

Daha önce görmüş gibiydim. Bedenimde az miktarda bulunan uyumak eylemine kesik atan, rüyalarımdaki Kürk Mantolu Madonna'yı canlandıran o idi sanırım. Size bir gece vakti kaldırımlarda rastlamayacağım kesin fakat müsait olursanız, gidemeyeceğim bir saatte gelin. Hatta mümkünse yanınızda biraz sonbahar biraz yıpranmış yalnızlık getirin. Pencere kenarında yıldızları sayıp karasından arındırırız gökyüzünü. Hiç olmadı hikayeler anlatırım, içinde modernize edilmiş Leyla ve Mecnunların hayal kırıklığı bulunan. Sonra bir an uyuyakalırsın. Ben sabaha gitmiş olurum veyahut hayal olurum. Aklı başında deliliklere ihtimal doğar mektuplaşmanın antikalaştığı hayatımızda.

7

Bir şarkı miktarınca terketmek istiyorum kendimi. Kıyıda köşede kalan hayaller ve tabii askıya alınan mutluluklar. Yokluk içinde varlık hayat. Bir kapı kapanınca diğerine kilit vuruyorsun. Sebepsiz sonuçlar çıkarıp cevapsız soruların içinde kalıyorsun. Yanına kâr dahi kalmıyor anılar, bilanço ağır kendimi kaybediyorum. Parmak uçlarıma birikmekte dokunamadıklarım ve olanca ağırlığı ile kanamakta bileklerim. Eski bir filmden tiz bir ayrılık, arka fonda şahitlik yapan sessizliğin mırıltısı. Kimden, nereden, neden? Bilmemek ayıp değil bu yüzden öğrenmek de istemiyorum. Yeterince sızının sızdırdığı hüzün akıyor zaten gülüşüme. Haberlerden sonra hasta ruhuma bakıyorum. Bugün hava sisli, görüş alanım sen mesafesi kadar. Neyse, bir şarkı miktarınca terketmeliyim kendimi.

8

Bak, bu yağmur yalnız şu beni beklediğin sokak, yalnız. Yitirdiğim mutluluklar gibisin ey çocuk, güldüğün yerde esamesi okunmuyor hüznün. Evet benimdin, fakat büyümüş olmalısın artık.
Sabrımın sınırında hasretimi sınıyorsun. Ha geldi ha gelecek derken biten bir şarkı biten bir sigaranın umutsuzluğuna kapılıyorum. Gelmedi gelmeyecek diyorum, arkandan dedikodunu yapıyorum yerin kulağı varsa eğer, duyarsın beni.