Notes

Sevgilim.
Gözlerine bir ömür heba ettiğim,
gülüşünde gökyüzünü
taşıyan adam.
Sana bu satırları ardı ardına
süzülen göz yaşlarımı
silmeye çalışırken yazıyorum.
Yanaklarımla birlikte,
kalbimi de yakıyor tüm bu yaşlar.
Eskiden mutluyduk diyorum kendi kendime,
neden beni bu hale getirdi
diye kendime soruyorum çoğu zaman.
Gülüşlerimin sebebiydin eskiden,
üzülmemi istemezdin.
Şimdi sebebi sensin tüm üzüntülerin. Yok
yok sana kızmıyorum. Sadece
merak ediyorum.
Neden sevmedin beni,
neden bırakıp gittin?
Ben seni canımdan çok sevmişken,
seni herkesten değerli yapmışken neden
beni bıraktın ki.
Halbuki benim seninle yaşayacağım
bir dolu hayalim vardı henüz.
Daha birlikte yıldızları izleyecektik,
ayaklarını yeni sildiğim sehpaya
uzattığın için bir dolu
fırça çekecektim sana.
Daha birlikte gülecektik hani.
Şimdi benim canım yanarken,
bensiz tüm gülüşlerin.
Tüm bunlara rağmen sevgilim,
öyle muhtacım ki sana
bir gün gelirsen yine seni sevip
yine sende huzur bulacağım.


"unutmak kelimesi undan çıkmış.
bildiğimiz un
yani, hamur işi, öyleymiş.
unutmak için un ufak
etmek gerekiyomuş. birini
bütün olarak unutamazmışsın zaten,
öyle pat diye unutamazmışsın.
öyle yavaş yavaş gidermiş,
yavaş yavaş unuturmuşsun.
gözleri, kaşı,
burnu ile kulağı,
sesini yavaş yavaş.
unuttuğun zaman da o
kişi olmazmış. hatırlamazmış.
sonra unuttuğunu unuturmuş.
ben unutmak istiyom la.
her gün ne zaman unutcam
diye soruyom kendime,
her sorduğum zaman
da her şeyi yeniden
hatırlıyorum ben,
daha net.
unutamıyom ben."



Bazen gitmek gerekir.
kalmak yersizleşmiş, yetersizleşmiş ve
anlamını yitirmiştir.
işte o an gitmek gerekir,
kalmak ancak bir yarayı delik deşik
etmektir. kalmak zaten gelecek olan bir
sonu ertelemek ve ötelemektir.
gitmek öldürmek olsa da, gidilir.
çünkü bilirsiniz ki kalmak öldürmek değil,
ölmekten beter etmektir. hayat bu yüzden
bazen gitmeyi gerektirir.
en sevdiklerinden, ilklerinden,
asla vazgeçmem, vazgeçemem
dediklerinden. kimileri için hayatın
acı yanlarından biriside
vazgeçmektir, ansızın terk etmektir.
kimileri içinse, vazgeçilmiş olmaktır,
terk edilen tarafta
kalmak ve nefes alamamaktır.
aslında gitmek çok orospu bir histir.
kalmak ise çok masumdur ve henüz
o masumiyete el değmemiştir.
gitmek kimileri için hayatın
dayattığı bir mecburiyettir,
kimileri içinse zevktir.
fakat kalmak masumiyetini asla yitirmemiş
ve kirlenmemiştir.
o yüzden asıl vedayı gidenler değil, kalanlar eder.
önce hayallerinden başlar veda
etmeye, sonra hislerinden ve gülüşlerinden.
ve durmaksızın devam eder her şeye veda etmeye.
mesela; gece uykusuna, huzuruna, umutlarına...
yerini bırakır zamanla, alkol masalarına ve sigaraya.
ama siz bunu çok düşünmeyin giden cehennem olmuştur,
kalan ise zaten çoktan ölmüştür..




Sana çok ihtiyacım olduğu zamanlar oldu.
Ve sen yoktun yanımda.
senin zamanın benden hep daha kıymetliydi.
Bana ayırmadığım o zamanlar var ya;
işte tam da o zamanlarda unuttum seni, içimde eriyip gittin.. öyle ya, yaramı kendim saracaksam sana ne gerek vardi.
Senin verdiğin değer buysa eger ben den göreceğin karşlıkta buydu.
Bir an önce bitsin diye yalvardıgim geceler oldu, bir an önce sabah olsun.. Senin haberin bile yoktu.
çok değiştirdi o geceler beni,
Her defasında biraz daha kaybettim hislerimi.
O gecelerin birinde, bir kere sesini duysaydım iyi olacaktım.. Aramadın, arayamadım.. Mutluydun sen, iyiydin biliyordum.. işte ben o gecelerin birinde unuttum seni.. şimdi iyiyim geceleri uyku girmiyor gözlerime tek sorun bu.


Çünkü bu kahrolası hayatta herkesin bi hayali var. Benimki de Sensin işte... Saçına takamadığım papatyaların falları "Seviyorum" çıksa ne yazar... Şimdi özlemek, elini tutamadığın bir sevgilinin somut hali. Şimdi özlemek sana gelemeyen ben, benden gidemeyen sen... Geç kalma huzurum, bekleyenin var.Geç kalma huzuru getirenim, özleyenin var.... Çünkü ben hiç yalan söylemedim sana ve sadece inandım güzel şeyler olacağına. Bilirsin hep inanırım ben, aptalımdır biraz, severim gelişine….



Her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha. Ama en sonunda ne olur biliyor musun Olric? Geçmez evet geçmez. Geçti sanırsın ama, geçmez... Örneğin, alışverişe çıkarsın bir mağazaya girersin. Öyle bir şarkı çalmaya başlar ki hatırlatır, dağıtır. Geçmez...
Geçer sanırsın ama geçmez. Daha az akla gelmeye başlar, alışıyorum galiba dersin. Arkadaşlardan biri görmüştür onu biriyle bir yerde bir şeyler içerken.. Boğazın kurur, yutkunamazsın ama geçmez... Geçer sanırsın ama geçmez. Telefonun ekranında duvar kağıdı değildir artık, kendinden bile sakladığın bir fotoğrafını görürsün aklındaki galeride. Gözüne çarpar, hatırlatır. Vurur, geçmez. Rehberden adını silmişsindir, numara aklından geçip gitmez. Oturduğu semtin otobüsü önünden geçer sen durakta gözlerin dolmuş beklerken. Defalarca doğru durakta inme telaşı yaşadığın o toplu taşıma faaliyeti gözden yaş taşırma hareketine döner. Binmezsin, ama geçmez. Yine Geçti sanırsın Olric,unuttum dersin.. ama geçmez Olric... Adına bir filmde rastlarsın, alelade bir radyo programının canlı bağlantı kısmında istek bir şarkı üzerine.."Sezen Aksu - Vazgeçtim" talep olunmuştur. Çalınır, geçilmez. Acır, geçme. Birilerini öpüşürken gördüğünde gözünüze çarpan ani bir düşünce ile sarsılır dudağın bir başka dudağa geçme eylemi ve ardından gelen. O da birini öpüyor mudur acaba sorusu ve muhtemeldir öpmesi.. canın acır için kanar, geçmez... Başka birini basmak istersin kanayan yarana. Saçı onun gibidir, gözleri onunkiler gibi kocaman. Sesi onunki gibi ince. Bakarsın, gördüğün o değildir..
Hayal kırılır, parçalar esner. Dağılır, ama geçmez. Acır ama, geçmez



Aklımdan çıkmıyorsun, aklım çıkıyor,sen çıkmıyorsun. Olmuyor işte... Bugün yine seni özlerken yakaladım kendimi. Demek ki içim de hala sana rastlayan duraklar var.Takvimler değişti, hasret yine aynı... Oysa ikimizde aynı şeyi düşünüyoruz, ben seni, sen kendini... Bazı günler hiç aklıma gelmiyorsun. İşte o günler iyiyim. Ama bugün o günlerden biri değil. Anlaşılan yarın yine devam edeceğim gözlerinden... Dudağımın kenarında kabuk bağlamayan yara gibi oldun. Azıcık gülsem kan, hiç gülmesem koca bir hüzünsün. Canımın içi çok acıyor, çok acıtıyorsun.


"Nefes almak önemliymişmiş.Nefes almaya değecek hayatın olmadığı sürece, nefes alsan ne yazar?"