Notes

Öncelikle biliyorsun ki sen benim bu zaman kadar bir tek KARDEŞ ÖTEM oldun. Sen benim HERŞEYİM oldun. Ama şu sıralar o kadar doluyum ki.. Profiline her girdiğimde zevkle giren ben artık girmeye korkuyorum. Artık hep korkularla giriyorum profiline. Hep ''?'' işaretleri var aklımda. Önceden gözüm kapalı girip çıkıyordum profiline. Ama artık o yok.. Neden biliyor musun ?
1. Benden başkasının yerime geçebileceği korkusu.
2. Benden başkasının senin KARDEŞİN olması korkusu.
3. Profiline arkadaşlarının yazdığı yorumlar korkusu.
4. Senin onlara karşılık verdiğin cevaplar korkusu.. DAHA ÇOK..

Ben her geçen gün bu korkularla yaşamaktan yoruluyorum. Ama hiçbir zaman senden bıkamıyorum ya da vazgeçemiyorum. Ne bileyim.. Arkadaşlarına taktığın o lakaplar o söylediğin her söz kalbime saplanıyor.. Bu hesaba her girdiğimde artık K O R K U Y O R U M. Her geçen gün arkadaşlarının çoğalması beni ihmal ettiğini daha fazla arttırıyor. Seninle bu konuda anlaştık.. Yapmayacağım dedin.. Ama bırakmıyorsun. Onlar sana ne yapıyor bilmiyorum ama onları benden daha fazla sevmenden korkuyorum. Her gün eriyorum.. 4 haftadır düzelmeni bekliyorum. Her gün bir umutla yaşıyorum ama olmuyor.. Gün geçtikçe daha fazla bağlanıyorsun onlara. Anlıyorum.. Seninle ben neden konuşmak istemeyeyim ya da neden içten konuşmak istemeyeyim ki.. Bunları demeden önce yapman daha mutlu ederdi biliyor musun ? Ama yok.. Olmuyor. Beklediğim her şey boş çıkıyor. Her gün umutlarla beklentilerle yaşamaktan cidden yoruldum.. İnsanlara verdiğin değer gün geçtikçe yıkıyor beni. Neyse ya.. Cidden bunları konuşmak yerine daha güzel konuşabilirdik. Ben bunlar yerine seni ne kadar sevdiğimi anlatabilirdim (yetmez ama olsun..) Tek sorun ne biliyor musun ? SENİN GÜN GEÇTİKÇE BENDEN SOĞUMAN VE ARKADAŞLARINA VERDİĞİN ONCA DEĞER..

Emre Aydın - Hoşçakal

DİNLE..