Notes

İlk sevgim,
Hayatım boyunca hiç bir kızı sevmedim.
İki üç günlük ilişkileri gördükçe sevgililer, aşıklar, gelecek hayali kuranlar çok itici geliyordu bana.
Sözler verip, yeminler ediyorlar iki gün sonrada ayrılıyorlardı zaten. Kızlarda zaten hiç ilgimi çekmiyordu bu yüzden. Kırk yıl düşünsem birine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Bir gün Bilgisayarın başında otururken telefonum çaldı, açtım. Sonra işte konuşmaya başladım evet konuştuğum aşık olduğum kızdı. İstemsizce beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Onsekiz yaşındaydım ve Hayatımda o dakikaya kadar telefondan hiç bir kızla dahi konuşmamıştım. Benim için bir ilkti ama garip bi duygu vardı içimde. Beni arama sebebi facebook hesabını verip benimde durumları ve bütün fotoğrafları silmemi istemesiydi. Merhametimden, vicdanımdan ve insanlığımdan dolayı açıp mesajları bile okumamıştım. Dediklerinin hepsini tek tek facebook hesabına girip yapmıştım. Durumları gizledim, fotoğrafları sildim sonrasındada tekrar arayıp hepsini yaptığımı ve şifresini değiştirmesini istemiştim. O gün içimde daha önce hiç hissetmediğim, hiç tatmadığım bi duyguyu tatmıştım. Evet daha önce hiç tanımadığım hakkında hiç bir şey bilmediğim bi kıza deliler gibi aşık olmuştum. Aşk nedir sevgi nedir bilmiyordum o zamana kadar zamanla öğrenirim diye düşünmüştüm. İlk bir ay boyunca nasılsın iyimisin gibisinden konuşmuştuk. Yavaş yavaş tanımaya başlamıştım. Teklif etmek çocukça geldiği için teklif etmedim hiç bir zaman. Ona sevdiğimi söyledim sonra oda bana söyledi. O an hayatımda daha önce hiç bir zaman hissetmediğim bi duyguyu hissetmiştim aşık olduğum kızda bana aşık olmuştu anlatmaya kelimeler yetersiz kalıyor..
İsmide Aleyna. Aleynayı zamanla tanıdıkça tamamen pisliğin içinde olduğunu ve beter bi halde olduğunuda yavaş yavaşta öğrenmiştim. Sürekli erkeklerle içli dışlı konuşmadığı erkek yoktu henüz 15 yaşında içki bile içiyordu. Karamanda okuyordu ve yurtta kalıyordu. Kendi kendime sürekli ne yapıp edip bu kızı kurtarıcam diye düşünüyordum. İçimde aşırı kaybetme korkusu olduğu için fazla sıkmak istemedim hiç bir zaman. Ara sıra küçük kıstlamalar koyup yaptığı hataları kendisine söylüyordum. Sürekli yaptığı hataları bidaha yapmadığını vede yapmayacağını söylüyordu fakat benden kilometrelerce uzaktaydı. Yinede ben sonuna kadar güvenip sahip çıkıyordum. Zamanlada işte yapmıyorum dediği şeyleri zamanla yaptığını öğreniyordum buna rağmen başımı öne eğip kaybetmemek için sabrediyordum. Bir gün Aksaray'a izne gelmişti. Beni arayıp buluşmak istediğini söylemişti. Heyecandan ölücek gibi oluyordum aynı zamandada sevinçten havalara uçuyordum. Buluştuğumuz gün ablasının evinde kalıyordu ve evin yakınlarındaki bi parkta benle buluşmak istediğini söyledi. Bulduğum en güzel eşyalarımı giydim ve yola çıktım. Heyecanımdan yolda bile doğru dürüst yürüyemiyordum. Buluşucağımız yere gidip beklemeye başladım. Sonrada gelmişti işte. Aşık olduğum kızı ilk kez görmüştüm ve karşımda melek gibi duruyordu. Kalbim yerinden çıkıcak gibiydi. Utancımızdan hiç sarılmadık acelesi olduğu için bir kaç dakika muhabbet etmiştik sonrada gitti işte. Eve büyük bir sevinçle dönmüştüm ve olan biteni anneme heyecanla anlatmıştım. Sanki dünyanın en mutlu insanı bendim. Aradan altı ay kadar zaman geçmişti. Aleyna bana benden önceki iki ilişkisinden bahsetmişti. Altıncı aya kadar üçüncü ilişkisinden hiç haberim yoktu. Yasin diye bi çocukla bi ilişki yaşadığını ogrenmistim. Aleyna ile bir gün kavga ederken bana altı yaşında kuzeni tarafından tecavüze uğradığını söylemişti. O an beynimden vurulmuşa dönmüştüm akşama kadar sürekli ağlayıp düşünmüştüm. Tüm bu olanlara rağmen içimdeki ses asla Aleynayı yalnız bırakma ona sahip çık diyordu ve bende sahip çıkmaya karar verdim. Bana bunu söylediği günü akşamı eski sevgilisi Yasin bana mesaj atmıştı. Mesajda Aleynanın elinden herşeyini aldım yazıyordu. Cennet olan hayatım o gece birden Cehenneme dönmüştü. Fakat asla pes etmedim ve Yasinede inanmak istemedim. Gün geçtikçe Aleyna her gece ağlıyordu bende bütün bunlara rağmen üzülmemesi için elimden geleni yapıyordum yanında benim olduğumu söyleyip asla gitmeyecegimi söylerek teselli ediyordum. Evet ikilemde kalmıştım. Aleyna Yasinle bişeyler yaşayıp küçükken başına gelen olayı bahane olarak uydurmuş olabilir miydi? Ama asla kendimi buna inandırmadım bana olan sevgisine sonuna kadar inandım sonuna kadarda sahip çıktım her zaman. Annesinin bile bu olaydan haberi varken sessiz kalması Babasınında oyunun başından kalkıp kızını hiç arayıp sormaması çok zoruma gidiyordu elimden geldiğince yanında olmaya çalışıyordum. Asla kendi namusu şerefimi erkekliğimi kıskanmadım Aleynadan hep onunla paylaşıp ona sahip çıktım ve hep ona kendimden bir yer verdim. Karamana on iki kez gittim ve hep sahip çıkıp elinden tuttum. Kendimi asla ve asla düşünmedim sadece içimde Aleynanın mutluluğu onun kurtulması vardı. Bir ay kadar önce ise bir buçuk yıllık ilişkimizin sonunda Aleynanın erkeklerle samimi olmasına karıştığım için ufak tefek kısıtlamalar koyduğum için ayrılmak zorunda kaldık. Anladım ki hayatta bir insanın yanında kendinden başka kimse yok. Hayatta kimseye sahip çıkmamak gerekiyor. Bu günlerde ise herşey şaka gibi kendimi bir rüyada gibi hissediyorum sanki ilişkimiz hiç bitmemiş gibi hâlâ Aleyna benimmiş gibi hissediyorum ma nafile. Herşey bitti ama kabullenemiyorum işte. Hâlâ ilk günkü gibi çok seviyorum onu ilk günkü gibi kıskanıyorum. Sanki yarınlarda geri gelicek yine elimden tutucak çok mutlu günlerimiz olucakmış gibi hissediyorum ama kendimi kandırıyorum işte. Kimsenin yapmayacağı şeyleri ben yapmışken yine kaybeden ben oldum. Her geçen gün ölüp olup diriliyorum. Allaha dua ediyorum bir gün geri gelsin yine çok mutlu olalım diye. Etmeyede devam edicem. Ona o kadar çok aşığım ki. Asla ve asla bir başkasını sevemem çünkü bir başkasına yer yok bende. Gitmişte olsa bitmişte olsa Aleyna benim hep içimde sol yanımda. Bekliycem sabredicem başka hiç bir çarem yok elim kolumda bağlı işte..
Aleyna ben İstanbula gitmeden önce stres sinir telaş herşey vardı zaten. Senden ayrıldım eyvallah inkâr etmiyorum bunu asla. Tam anlamıyla gitmediğimi biraz sende kaldığımıda biliyordun her zaman. Senden ayrıldıktan sonra bana sadece "engelle" yazdın. Bende engelledim seni ardından sen beni engelledin. O gün İstanbula giderken hep seni düşündüm sonra sana geri geldim. Ama sen koşulsuz şartsız bahaneni bulmuştun. Gayet güzel ben yokken Denizle, Emineyle, Havvayla onla bunla gülüp eğleniyordun. Sana yalvardım yakardım ama nafile. Belliki beni beynidende kalbindende tamamen atmıştın bunu kimseye kanıtlamaya gerek yok sende bende bunu çok iyi biliyoruz. Bana sensiz daha mutluyum dedin, seni istemiyorum dedin daha neler neler dedin. Sonra son çare olarak bende seni tehdit ettim ve bana hiç yazmayan tek kelime dahi etmeyen Aleyna, tehdit eder etmez paniktenmidir artık bilmiyorum seni seviyorum Cihad bunu bilmiyormusun zaten Aksaraya nakil istiycektim bunları bilmiyormusun neden böyle yapıyorsun filan dedin. Senin bir buçuk yılda yediğin bokları, yaptığın pislikleri bi tehditle unuttuğumu, kenara koyduğumu mu zannettin? Seni tehdit ettim diye hepsi geçti gitti mi zannettin?
Ben senden Yasinle sigara içtiğin için ayrılmadan önceki Aleyna beni seviyordu tamam kabûl. Fakat ayrıldıktan sonra ki Aleyna beni hiç sevmedi benide hiç istemedi. Açıkçası bunu seni tehdit ederek anladım. Çünkü ben sabahlara kadar ağlarken sen haftasonları gezip tozuyordun, gülüp eğleniyordun gayette mutluydun bunu asla inkâr etme.
Hadi herşeyi bi kenara koyalım bunu söylerken bile seni kaybetme korkusu var içimde yine canın yanıcak veya hiç dokunmuycak belkide bilmiyorum ama sen her halükarda ne sebepten dolayı olursa olsun o kanı asla akmıycam bi kızken ben sana aşık olup seni sevmişim sana helalim demişim seni sahiplenmişim ben zaten seninle yanmayı seçmişim daha neyine yanayım. 9. sınıfta daha Karamana yeni gelmiş Yasinle neler yaşamışsın Deniz sana gözümün önünde aşkım demiş ben sessiz kalmışım, ben seni bunları bildiğim halde sevmişim aşık olmuşum. Kilometrelerce yol gelip sana omzumu açmışım, göz yaşlarını silmişim. Daha neyine yanayım ben? Daha neyini yakıcaksın ki.
Şu saatten sonrada bahanelerini dinliycek vaktim yok Aleyna. Tehdit ettiğim günden beri bin türlü bahane söyledin benden kurtulmak için.
19 yaşında hayatımın en kritik zamanlarında seni senle birlikte seçmişim ben ama artık akıllandım.
Beni seviyor musun? beni istiyor musun? Gidip okulunu okursun, insan evladı olursun. Sonrada elime mesleğimi alınca seni istemeye gelirim.
Fotoğraflarımıza, yüzüklerimize ona bunada gelince zamanla hepsinden tek tek kurtulucam. Ben bu acıyla yaşamak istemiyorum artık. Bundan sonra seni beynimde bitiriyorum bedenen yoksun artık benim için zaten yoktun ama kalbimde istesemde asla bitiremem. Cennet sevgisi gibi düşün artık. Yoksun benim için ama hep içimde bir yerlerde varsın. Bana asla cevap verme, bu yazdıklarımı tekrar tekrar oku buda sana son sözümdür. Yetti. Artik beni istemiyor, sevmiyorsanda herkes yoluna bakar.
Ellerimi uzattım. Tuttun. Ayağa kalktın. Benim ayağım kaydı yere düştüm. Benimle birlikte düşmekten korktuğun için elimi bıraktın. Yarınlarda sen ayakta olucaksın ben ise yerde. Çok el uzanacak kaldırmak için ama hiç birini tutmuycam asla. Sende düştüğünde anlayacaksın, hatırlayacaksın beni yerde bıraktığını. O zaman seni kaldıran hiç kimse olmayacak. Baban mı? Hayatın boyunca yanında olmayacak. Abilerin ve Ablan mı? Sen daha iyi bilirsin. İnsanların büyüyünce arasındaki kardeş ilişkilerini. Annem 50 liraya muhtaç ama kardeşleri, abileri altında en lüks arabalarla geziyorlar. Elinden tutacak birini bulduğunda banada seslenki seni içimden atabileyim o zaman. Tehdit mi? Şantaj mı? Üzülmek mi? Ağlamak mı? Mutsuzluk mu? Hüzün mü? Sevdiğini bir gün silmene sebep olucak. Hayır hiç birisi sebep değil henüz 1 buçuk yıl yaşamış ve 10 yılların hayalini kurarken asla sebep olamaz. Sen 3, 5 kibrit çöpüyle, 3,5 kıvılcımla yaktın kocaman bir geleceği, mutluluğu, hayalleri, sözleri, yeminleri, hatta belkide gelecekteki çocuklarını bile değiştirdin ve seni canından öte seven bir insanı köpek gibi sevdiğini bile bile yaktın. Seni herkes çok sevebilir ama kimse seni kendinden çok sevemez kimse sana kendinden çok değer veremez. Ben seni kendimden çok sevdim. Hastalığımda, ölümde kalımda seni düşündüm hep.Ben açken bile acaba Aleynada açmıdır diye düşündüm. Karamana gelirken hastalıktan ölücem diye seni görememekten korktum. Nasip, kısmet diyerek kendimi avutsamda, kendimi avutmaktan başka bişey gelmez elimden sağol.