Notes

Depremzade

ahmet. öylesineyaşayıpgidengiller'den gibi görünse de "vahim sıradanlar" olarak tanımladığı bu topluluktan bir hayli uzak. insan doğasının gereğinin getirdiği birkaç yüzeysel etkileşim dışında -ki bu zamanlarda da dışlanmamak için vahim bir şekilde sıradanlaşması gerekiyor- bu topluluktan kendini olabildiğince soyutluyor. kısa hayatının yarıdan fazlasını bu şekilde geçirdiğinden olacak kendi derinliklerine sürekli bir yolculuk halinde. bir dipsiz kuyu misali, ne düştüğünü anlıyor ne bir sonuca varabiliyor. ancak bu vahim topluluğa etkileyici gelebilecek "özdeyiş"ler bulabiliyor ve bu sayede de hayata, daha doğrusu vahim düzenin vahim hayatına, bir nebze olsun tutunabiliyor.

yıllar boyu kendi üzerinde düşünmekten sinir buhranları geçirme aşamasına gelen ahmet, kendine yakıştıramasa da, daha basit ve yüzeysel olan toplumun derinliklerine inmek üzere benliğini bir kenara koyuyor.

"bu kadar yara
fazla bana
belki biraz ara
ya da bir veda"

kararını izleyen birkaç gün sonrasında, toplumu düşünmenin, her ne kadar daha basit olsa da, onu daha çok gerdiğinin farkına varıyor. bir şey daha fark ediyor, ahmet olmaya yeni başladığı sıralar toplumun aksaklıklarından bıkarak kendi kabuğuna çekildiğini ve bu aksaklıkları unutana kadar bir daha topluma açılmayı cesaret edemediğini. hafızasının zayıf olmasından yakınıyor, kısa sürede kendi kabuğuna çekilmenin hayalleriyle, çalışmaktan yorulmuş beynini uyuşturuyor.

"hayal beyni uyuşturur. düşünmeli, düşünmeli, hayal kurmaksızın düşünmeli."

toplumu en doğru şekilde düşünmenin, dışarıdan küçümseyici bakışlarla bakarak değil de, onun içine girip yakından inceleyerek düşünmek olduğuna karar veriyor. artık vahim sıradanlıkla daha iç içe, onların tabiriyle "sosyal bir birey" olacak.

sosyal bir birey olmaya "sıradan birey yetiştirme enstitüsü"nden başlamaya karar veriyor. yine bu enstitüden öğrendiği kadarıyla, onlara büyük adam diye okutulanlar hep bu enstitülere baş kaldırmış, toplumda dışlanmış farklı insanlar.

"sıradan olmak için bunca emek!? aklı selim insanın yapacağı iş değil bu. çılgınız biz çılgın."


enstitüye sosyal bir birey olarak gittiği ilk gün, karmaşık düşüncelere dalmamak adına dikkatli davranmaya çalışıyor. zihnini kendinden arındırmış, topluma vermiş sıradan bir sıradan olmak için pür dikkat öğreticilerini dinliyor.

-fonskiyondan 5 logaritmadan 15. aman dikkat
-peşünecelikler tarihin ilk hiçbir şey yapmayanları! unutmayın, sınavda çıkar.
-me fâ’ î lün / me fâ ’î lün / me fâ ’î lün/ le mustafa senün.
-millet sörn'de aylak aylak bir şeyler, ne olduğunu bilmiyorum valla, yapmaya çalışıyor. biz onlara benzemeyeceğiz, daha ileri gideceğiz. evet, havuza şu görmüş olduğunuz daşı atıyorum. kaldırma kuvvetini hesaplıyorum. sürtünmeler önemsizdir!

+hocam, sallanıyoruz.
-ne sallanması evladım?
+sallanıyorsunuz, sallanıyoruz.

ahmet okulda geçirdiği bu vahim günden sonra, yıllardır denizde olan denizci misali, kabuğunu öyle özlüyor ki. ama yine aynı denizci misali, ne biçim bir illet bu diye lanet ederek, denizi de bırakamıyor. anlamlandıramadığı varoluş sebebinin aracıyla, annesiyle, kendisine komik gelen ama sıradanlar tarafından bir gereklilik olarak görülen "kafa dağıtma" işini yapma bahanesiyle bir yürüyüşe çıkmak istiyor. uzun bir aradan sonra çocuğunda normalleşme belirtisi gören şefkat yumağı, iyilik iyisi annesi ise bu teklife, oğlunun doğduğu günkü gibi seviniyor ve şükrediyor.

"doğum günüme göre 3, varoluş günüme göre 18 yaşındayım."

ahmet aslında bu kafa dağıtma işinin kendi benliği ve toplumun harmanlanması için büyük bir fırsat olduğunu fark ediyor. "etrafta tüm sıradanlığıyla işleyen bir toplum ve burada, tam şurada tüm karmaşıklığımla ben." annesini kalabalık bir meydanın ortasındaki parkın ıssız bir köşesine sürükledikten sonra, toplumu seyre koyuluyor.

"kaliteli arabaların kaliteli gaz pedallarına basarak eskimek isteyen parlak ayakkabılar içinde büzülmüş ayaklar, tok kapı sesini duymak isteyen kulaklar, ancak kaliteli saatlerle ortaya çıkan bilekler, zengin sevgililerin ellerini tutmayı bekleyen eller ve bunun için güzel yiyeceklerden mahrum kalan mideler, birbirlerine caka satmak için ağız temizleme sularıyla temizlenmiş; ünlülerin yapmacık sözleriyle yapmacık gülümsemeler saçan ağızlar... tüm uzuvlarıyla kaliteli nesnenin kölesi olmuş toplum."

+anne sallanıyoruz.
-ne sallanması evladım?
+sallanıyorlar, sallanıyoruz.

yapamıyor, beceremiyor. toplumun sosyal bir bireyi olarak toplumu düşünmek. onu hiç olmadığı kadar yoruyor. bu acılarını biraz hafifletmek için olsa gerek, gizlice, yazıyor. düşündüklerini, düşüneceklerini ya da hiçbir şeyi. yazıyor.

-abi niye bu boş işlerle uğraşıyorsun? sanki oğuz atay. eheheh.
-kalk biraz ders çalış yavrum. bak yanlış anlama; yazma demiyorum, hobi olarak yine yaz.

+oğuz'cuğum atay, sallanıyoruz.
-...

ufak bir zaman diliminde toplumun aksaklıklarını fazlasıyla tekrar hatırlamak. ahmet'i tepkisizleştiriyor. bu kısa maceradan kabuğuna, yanında getirdiği ve iyice kavradığı bir tutam çaresizlik ve boş vermişlikle aroma katıyor. içerisi yoğunlaşıyor, onu daha çok boğuyor. biraz olsun rahatlamak için, oradan, yetkililere sesleniyor:

+ne olur sallamayın, dayanamıyorum. yoksa yoksa, siz de mi sallanıyorsunuz?
-...