Notes

İlk sevgim,
Hayatım boyunca hiç bir kızı sevmedim.
İki üç günlük ilişkileri gördükçe sevgililer, aşıklar, gelecek hayali kuranlar çok itici geliyordu bana.
Sözler verip, yeminler ediyorlar iki gün sonrada ayrılıyorlardı zaten. Kızlarda zaten hiç ilgimi çekmiyordu bu yüzden. Kırk yıl düşünsem birine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.
Bir gün Bilgisayarın başında otururken telefonum çaldı, açtım. Sonra işte konuşmaya başladım evet konuştuğum aşık olduğum kızdı. İstemsizce beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Onsekiz yaşındaydım ve Hayatımda o dakikaya kadar telefondan hiç bir kızla dahi konuşmamıştım. Benim için bir ilkti ama garip bi duygu vardı içimde. Beni arama sebebi facebook hesabını verip benimde durumları ve bütün fotoğrafları silmemi istemesiydi. Merhametimden, vicdanımdan ve insanlığımdan dolayı açıp mesajları bile okumamıştım. Dediklerinin hepsini tek tek facebook hesabına girip yapmıştım. Durumları gizledim, fotoğrafları sildim sonrasındada tekrar arayıp hepsini yaptığımı ve şifresini değiştirmesini istemiştim. O gün içimde daha önce hiç hissetmediğim, hiç tatmadığım bi duyguyu tatmıştım. Evet daha önce hiç tanımadığım hakkında hiç bir şey bilmediğim bi kıza deliler gibi aşık olmuştum. Aşk nedir sevgi nedir bilmiyordum o zamana kadar zamanla öğrenirim diye düşünmüştüm. İlk bir ay boyunca nasılsın iyimisin gibisinden konuşmuştuk. Yavaş yavaş tanımaya başlamıştım. Teklif etmek çocukça geldiği için teklif etmedim hiç bir zaman. Ona sevdiğimi söyledim sonra oda bana söyledi. O an hayatımda daha önce hiç bir zaman hissetmediğim bi duyguyu hissetmiştim aşık olduğum kızda bana aşık olmuştu anlatmaya kelimeler yetersiz kalıyor..
İsmide Aleyna. Aleynayı zamanla tanıdıkça tamamen pisliğin içinde olduğunu ve beter bi halde olduğunuda yavaş yavaşta öğrenmiştim. Sürekli erkeklerle içli dışlı konuşmadığı erkek yoktu henüz 15 yaşında içki bile içiyordu. Karamanda okuyordu ve yurtta kalıyordu. Kendi kendime sürekli ne yapıp edip bu kızı kurtarıcam diye düşünüyordum. İçimde aşırı kaybetme korkusu olduğu için fazla sıkmak istemedim hiç bir zaman. Ara sıra küçük kıstlamalar koyup yaptığı hataları kendisine söylüyordum. Sürekli yaptığı hataları bidaha yapmadığını vede yapmayacağını söylüyordu fakat benden kilometrelerce uzaktaydı. Yinede ben sonuna kadar güvenip sahip çıkıyordum. Zamanlada işte yapmıyorum dediği şeyleri zamanla yaptığını öğreniyordum buna rağmen başımı öne eğip kaybetmemek için sabrediyordum. Bir gün Aksaray'a izne gelmişti. Beni arayıp buluşmak istediğini söylemişti. Heyecandan ölücek gibi oluyordum aynı zamandada sevinçten havalara uçuyordum. Buluştuğumuz gün ablasının evinde kalıyordu ve evin yakınlarındaki bi parkta benle buluşmak istediğini söyledi. Bulduğum en güzel eşyalarımı giydim ve yola çıktım. Heyecanımdan yolda bile doğru dürüst yürüyemiyordum. Buluşucağımız yere gidip beklemeye başladım. Sonrada gelmişti işte. Aşık olduğum kızı ilk kez görmüştüm ve karşımda melek gibi duruyordu. Kalbim yerinden çıkıcak gibiydi. Utancımızdan hiç sarılmadık acelesi olduğu için bir kaç dakika muhabbet etmiştik sonrada gitti işte. Eve büyük bir sevinçle dönmüştüm ve olan biteni anneme heyecanla anlatmıştım. Sanki dünyanın en mutlu insanı bendim. Aradan altı ay kadar zaman geçmişti. Aleyna bana benden önceki iki ilişkisinden bahsetmişti. Altıncı aya kadar üçüncü ilişkisinden hiç haberim yoktu. Yasin diye bi çocukla bi ilişki yaşadığını ogrenmistim.Tüm bu olanlara rağmen içimdeki ses asla Aleynayı yalnız bırakma ona sahip çık diyordu ve bende sahip çıkmaya karar verdim. Fakat asla pes etmedim ve sevdiğim içinde Yasini hiç takmamıştım. Gün geçtikçe Aleyna her gece ağlıyordu bende bütün bunlara rağmen üzülmemesi için elimden geleni yapıyordum yanında benim olduğumu söyleyip asla gitmeyecegimi söylerek teselli ediyordum. Evet ikilemde kalmıştım. Bana olan sevgisine sonuna kadar inandım sonuna kadarda sahip çıktım her zaman. Annesinin hiç ilgilenmmesi Babasınında oyunun başından kalkıp kızını hiç arayıp sormaması çok zoruma gidiyordu elimden geldiğince yanında olmaya çalışıyordum. Asla kendi namusu şerefimi erkekliğimi kıskanmadım Aleynadan hep onunla paylaşıp ona sahip çıktım ve hep ona kendimden bir yer verdim. Karamana on iki kez gittim ve hep sahip çıkıp elinden tuttum, göz yaşlarını sildim. Kendimi asla ve asla düşünmedim sadece içimde Aleynanın mutluluğu onun kurtulması vardı. Bir ay kadar önce ise bir buçuk yıllık ilişkimizin sonunda Aleynanın erkeklerle samimi olmasına karıştığım için ufak tefek kısıtlamalar koyduğum için bana bunların imkansız olduğunu söyledi ve ayrılmak zorunda kaldık. Anladım ki hayatta bir insanın yanında kendinden başka kimse yok. Hayatta kimseye sahip çıkmamak gerekiyor. Bu günlerde ise herşey şaka gibi kendimi bir rüyada gibi hissediyorum sanki ilişkimiz hiç bitmemiş gibi hâlâ Aleyna hâlâ varmış gibi hissediyorum ama nafile. Herşey bitti ama kabullenemiyorum işte. Hâlâ ilk günkü gibi çok seviyorum onu ilk günkü gibi kıskanıyorum. Sanki yarınlarda geri gelicek yine elimden tutucak çok mutlu günlerimiz olucakmış gibi hissediyorum ama kendimi kandırıyorum işte. Kimsenin yapmayacağı şeyleri ben yapmışken yine kaybeden ben oldum. Her geçen gün ölüp olup diriliyorum. Allaha dua ediyorum bir gün geri gelsin yine çok mutlu olalım diye. Etmeyede devam edicem. Ona o kadar çok aşığım ki. Asla ve asla bir başkasını sevemem çünkü bir başkasına yer yok bende. Gitmişte olsa bitmişte olsa Aleyna benim hep içimde sol yanımda. Bekliycem sabredicem başka hiç bir çarem yok elim kolumda bağlı işte..