Notes

Gelelim sana.. Hiç bu kadar susmak istememiştim. Bizim mevzular belliydi de kafamız karışıktı işte biraz . Kendi düşmanına kıyamadığında dostuna hainlik üzerine konuşmaktan da caymalı insan demişti Sarı hatun. Yani insan ki omuz omuza yürür uzun uzadıya böyle yollar da yan yana akar süzülür ve gider yani demem o ki oğlum Mehmet aynı otobüsteyiz belki ama yanyana koltuklarda da değiliz artık seninle . Niye be abi dedi. bu ay çok kar yağdı değil mi dedim mehmet. ne olmuş abi dedi çok kar yağdıysa.Bilal abi de böyle çayı yeni demlemişti kahvenin ortasında ki sobanın üstüne de astığı beyaz mendillerden sobanin kor ateşine sular damlıyordu. ateş ve su diyorum Mehmet sence hangisi daha güçlüdür ? Su abi dedi. neden dedim. ateşi söndürür dedi abi dedi . ya ateş çok büyükse Mehmet dedim . o zaman ateş çok güçlüdür abi dedi . peki sen hangisinin Mehmet ? durdu böyle kafasını çevirdi kahvenin böyle buğulanmış camının önünde elleri ceplerinde toplanan işçileri izliyorduk o gün kamyonlar birer birer gelip hepsini alıp böyle uzaklara böyle çok uzaklara gidiyorlardı ne bileyim yani böyle sanki dönmeyecekmiş gibiydi herkes dönmeyecekmiş gibi de terkediyordu herkes birer birer buraları.. yani herkes gitmek istiyordu lakin istedikleri yere varabiliyorlarmıydı acaba bu insanlar ? ne bileyim bana gelince de bense izliyorum sadece kaldığım durduğum olduğum yerden yani. aklım ve bilincim böyle henüz buraları toptan terketmek için yeterince vazgeçme sebebim olmadığını diretiyordu bana ne bileyim yani böyle herkes çıkar yola da bedenini değil önce kendini yola çıkarmayı kalbini götürmeyi bilmeli insan. yani şu arada işte bir son yazıyorum kendime nasıl biteceğine şimdilik karar veremiyorum sadece. yüzyıl sürdü sanki o gece. böyle uyku ile uyanıklık arasında yarım yamalak o korkunç düşüncelerimi toplamaya çalışırken farkındaydım da artık her şeyin gizli böyle derin büyük bi kaybetme korkusuyla uyanmasını bekliyordum . Her şeyi konuşacaktım . gecesinde sarhoş yatmışız böyle dünü unutan ayıklığıyla kan çanağı gözleriyle bana baktı tüm gücüyle avucumdaki mektuba tutundu dur bakma dedi sana artık güvenemiyorum dedim.. endişeli ve ürkek çıplaklığını saklamaya çalışıyordu,dudağını ısırdı kırmızı rujunun izleriyle böyle dolu yatakta saçılmış böyle nar gibi paramparçaydık ikimiz de.. hata yaptım dedi. sen hata yapmıyorsun be biricik dedim suç benim bi kere affettim seni ve daha sonra her defasında affetmek zorunda kaldım .. Beni öper misin dedi. derin bir nefes aldım geçmiyor be biricik artık öpünce de dedim.. sen böyle biri değildin dedi.. ne sandın be güzelim beni bu hale getiren Senin gibi düşünmemi , senin gibi hareket etmeme neden olan sensin.. Seni sevemiyorum artık . yüzünü eğdi.. o gün de evden birlikte çıkmışız peşimden geliyordu böyle yavaş yavaş sokağın sonuna saptım bir daha da o eve birlikte dönemedik. Bilal abi yeni demlediği çaydan koydu getirdi iki tane masaya . o günde Mehmetle sözleşmişiz Mehmete Asiyeyi istemeye gidecektik o gün gecesine konuşmuş kahvede buluşacaktik köseli ayakkabılarını yeni boyadıgı belliydi böyle çiçeğine kurdele bağlamış tatlıcı hacı remzinin pastanesinden asiyenin en sevdiği tatlıyı alıp gelmişti Mehmet. abi dedi ne oldu dedi. böyle yutkundum kim oğlum senin düşmanın Bir düşün bakalım dedim anam dedi asiyeyi bir türlü sevemedi dedi. İnsan anasına düşman olur mu lan dedim hiç. ateş dedi abi yüzüne döndüm buldum su dedi. durdu düşündü kim abi dedi benim düşmanım varsa bilelim ona göre şeklimizi belliyelim dedi Mehmet . ateş de su da sensin oğlum Mehmet sen kendine düşmansın.. yüreğini,aklını kaptırmışsın deli bir rüzgara.. hangi yana savruldugunun farkında değilsin.. seninki sevda değil oğlum çaresizlik.. kendi kişiliğine olanca diretmislikte böyle mahalle de orada burada sahip olamadıklarınla, gördüklerinle,karşılaştırmayi bırak artık.. böyle mahallenin havalısı asiye için takmışsın ince bir kravat çekmişsin köseleleri üzerine iyi oturmamış bir gömlek giyip çıkmışsın anacığının sıcacık evinden çıkıp bana anamdir diyorsun düşmanım. boynunu eğdi böyle elleri titriyordu böyle ,çayını yudumladı durup dururken böyle bazen insan hatırlar yani boyle unutmak ister ama yine de hatırlar İlyas da öyleydi yani gidecek yeri olmayan yolu uzun kederi de derin olurmuş bizim İlyas da o gün sabah kahveyi açtıktan sonra dellenmis gideceğim diye tutturmuş Bilal abi de ikna edememiş İlyası yazahaneden biletini almış valinizinide sokağın ortasına fırlatıp s*kt*r ol git demiş İlyasa bizim ki iyice dellenip yağan karın altında it gibi titreyerek böyle kaç saat beklemiş öyle.. kahvenin karşısındaki kendisini alacağı otobüsü beklerken direğe asılı bir kayıp köpek ilanı görmüş İlyas.. Terzi Kamuran in şeker adında ki köpeğini bulana bilmem kaç para ödül vardır ödül yazısını görünce İlyas çıldırmış böyle aklı yer gök arasında gidip gelmiş küçücük bir çocuğa dönüvermiş İlyas valizi olduğu yere bırakmış terzi Kamuran in köpeğinin peşine düşmüş... tanıyordu da zaten İlyas şekeri.. Daha önceleri Kamuran hanım Şeker ı gezdirmesi için İlyas a para verirmiş mahalleyi dört dönüp bulamayinca umudunu kesmiş bizimki yorulmuş valizinin başına dönmüş valizin arkasına bir an da beliren şekeri farkedince böyle uzanıp yakalamak istemiş böyle tam böyle atlayacak,yakalayacakken de kahveye doğru kacivermis şeker . İlyas da peşinden böyle can havliyle adımını attığı anda bir şey carpivermis İlyas a , yere devrilmiş bizim koca İlyas . Bilal abi yakalamış şekeri Terzi Kamuran böyle mahalleliyi toplamış şekerin başına şekerin bulunmasına sevinirken bizim İlyas da asfalt üstünde yatıyormus öyle yalnız öyle sakin öyle titriyormus İlyas . bakışları böyle göğü deliyormus san ki İlyas in.. Derin,böyle uzun bir o kadar da sonsuz bir uykuya dalmış İlyas . Bilal abi gitmiş gazete kağıtlarıyla örtmüş İlyas in üstünü sonradan da öğrendik işte Bilal abiden meğer bizim İlyas a beklediği otobüs çarpmış.. Ya ne bileyim işte öyle her şey Herhangi bir zaman diliminde , herhangi bir kelime ile anlatabilmek her zaman için mümkün olmuyor yani mümkün değil yani kelime kullanmak insanlığın böyle en büyük zaafı olduğu gibi kelime kullanmadan da kendini anlatabilmek başka bir çaresi yolu yok yani insanın.. Mehmet de durumun farkındaydı ne demek istediğiminde.. asiye seni sevmiyor oğlum dedim.. seviyordur be abi dedi.. asiye seni istemiyor oğlum dedim... istiyordur be abi dedi.. sevmiyor da istemiyor da mehmet dedim böyle sandalyeyi tüm öfkesi ile ittirip ayağa kalktı asiye beni seviyordur da istiyordur da be abi diye bağırdı .. sesi titriyordu sustu bütün şehir,bütün kahve , herkes.. böyle derin bir sessizlik oldu o an. kahvenin ortasında ki o sobanın üstüne damlayan sulardan çınlayan her ses yarası başvermis Mehmet in ciğerini sızlatıyordu.. kor ateşe düşen bir vücut gibiydi sanki bütün damlalar.. lan oğlum sevse seni kına gecesine 9 elbise mi isterdi bu kız dedim... acı bir gülümseme belirdi yüzünde, kolumu açtım böyle sarıldı.. böyle içten yani.. dışarı çıktık.. o kadar uzun sürdü ki kış artık böyle hava buz kesmişti sanki o an.. it gibi titriyorduk.. hacı Remziye gidip Mehmet in aldığı tatlıyı geri verdik aldığımız para ile de bir paket cigara bir de hayalini kurduğumuz lahmacun fırını içinde bir piyango bileti aldık.. Mehmet dedi ordan bakarsın bize çıkar be abi dedi o zaman açar mıyız lahmacun fırınını.. açarız be oğlum dedim tabi.. hem de 5 karış tabela üzerine siverekli Mehmet in lahmacun fırınını bile yazarız dedim.. Ya ne bileyim işte böyle acılar alisilamayacaginin fikrinde duruşunda yürüyüşünde bir şeyleri değiştirmesi gerektiğinin farkındaydı artık mehmet de için için hissettiği gizli acı böyle bir yığın düşüncenin arasında pisliğin hayatın tam ortasında orta yerinde yani.. nasıl yapacaktı ? nasıl öğrenecekti bunu Mehmet ? mecbur yani düşe,kalka,ezilerek, korkarak ama asla vazgeçmeden. çiçekler mi ? anasına götürdü Mehmet..