Notes

keş bir ateist olarak ayrıldığım dünyaya ilk kez yukarıdan bakıyordum.sanki bensiz dünya daha güzelmiş gibi, kimsenin ölümümü umursadığını düşünmüyordum. içimden kendi kendime söyleniyordum, ne vardı yani iki ibadetini yapsaydın ha? eline mi yapışırdı? sırf zevklerin için öteki dünyayı umursamadın. telaşla şuan için bekleme odası diye adlandırdığım yerde birilerinin gelmesini bekliyordum. derken sağ tarafımdan bir ses işittim -merhaba ölü şey. herhalde dünyanın sonsuza kadar sana kalacağını düşünmemiştin?? senin gibi insanlar gerçekten komik. ne yani bunca kanıt varken tanrı sana varlığını kanıtlamak için çaba falan mı sarfetsin istiyorsun?
o an hiçbir şey diyemedim. ne de olsa haklıydı.
şu tarafa geç. dedi birazdan sorguya alınacaksın.
 birazdan sorguya alınacaksın dedikten sonra aklımda senaryolar üretmeye başladım. aralarında  en tutarlı olan ise 2 tane meleğin gelip uçsuz bucaksız sorular soracağıydı. of çektim bi an. keşke hiç bunlar olmasa da direk cehenneme gitseydim. ama cehennemin düşüncesi bile beni korkutuyordu.
 derken gene bir ses işittim. dünyada olsaydım kesin paranoyak olduğumu düşünecektim ama ne yazık ki bunların hepsini biraz korku ve soğuk soğuk terleme ile canlı canlı yaşıyordum
 önce sesi umursamayarak dünyadaki hayatımı gözden geçirmeye başladım. tabii ki aklıma ilk olarak annem geldi. ne de olsa dünyanın en büyük hayal kırıklığına uğratmıştım onu. ona rağmen cenazemde benim için üzülen tek kişinin o olması içime oturmadı değil.
 oysa ki dişinden tırnağından artırarak büyüttüğü 5 çocuğu arasından en çok benim üzerime düşer, hep beni savunur beni örnek gösterir benimle gurur duyardı. belki de bunu en küçük çocuk olmama bağlamalıyım
 sanırım babamdan bahsetmedim, annemin yaşamında çektiği zorlukları anlatmayacak olsam asla bahsetmezdim de zaten. neyse bu annemle Babam dediğim adam annem daha 15 yaşındayken görücü usulü ile evlenmişler. aralarında 17 yaş var. kocaman 17 yaş. tabii parasını ödeyimce bu yaş farkı kimsenin gözüne batmıyor
 büyüklerin baskısıyla iki taraf da sesini çıkaramadan evleniyorlar işte. her neyse, arada sevgi bağı falan yok. buna rağmen annemin evliliğine olan sadakati beni gerçekten büyülerdi. eğer ileride evlenecek birini bulsaydım o kişinin annemin özelliklerini taşıyacağı kesindi.
Babam hayatı boyunca defalarca aldattı, eve kadın getirdi vesaire vesaire kısacası sadakat ve haysiyet yoksunuydu. ama bazen bu hatayı onu sevmediği biriyle zorla evlendiren ebeveynlerinde aradığım da olmuyor değildi
 sürekli içerdi, içkisi sigarası başucundan eksik olmazdı. zaten takıldığı tipler de kendisinden farksız değildi. açıkçası borçlarından ötürü bir çöplükte ölü bulunduğundan beri hiç aklıma gelmemişti. demek ki ölüm insanı gerçeklerle yüzleşmeye zorluyormuş
bu ölüm annemi tek başına bir aile yapmaya zorlamıştı. üzülse de yakınsa da gerçek buydu ve o pisliğin ardında bıraktığı 5 çocuğa bakmak boynunun borcuydu
 hayat onu yeniden  evlenmek için de fazlaca yaşlandırmıştı. onca sorunun  tek bir cevabı vardı. bu dünyada 5 oğlundan başka hiçbir şeyi kalmamıştı ona.
 tam aklıma ceyda'nın da geldiği sırada az önce duyduğum sesin sahibi tekrar seslendi.
- hey! bunları düşünmek için dünyada sence de geç kalmadın mı? neyse ki ahirette bunları düşünüp karı gibi ağlaman için milyonlarca yılın var hehehehhe. açıkçası bu ses beni bozmuştu.  korkularımla yüzleşme vaktinin geldiğini düşündüm
 artık bekletmeseniz de ne yapacaksanız yapsanız iyi olur diye seslendim, az önceki sese dönerek.
 sıkıldın mı benden? diyip gülerek elini omzuma attı. anlaşılan sonsuz ömrümü birkaç mizahşörle geçirecektim
 bana ne olacak, diye sordum. geleceğimi  merak ediyordum açıkçası.
- orasını ben bilemem dedi, o kadarı beni aşar.
ne yani sen kimsin ki? diye sordum.
uzun bi piç gülüşü atarak, güzel, diye cevap verdi. en sevdiğim insan merak eden insandır. günaha daha bir meyilli oluyorlar
o an beynimde şimşekler çakmaya başladı ve kendimce  ardı ardına sorular üretiyordum o'nun şeytan olduğunu anlamıştım ama onun burada ne işi vardı, benim yerime dünyada birkaç abaza ile uğraşsa olmaz mıydı?