Notes

keş bir ateist olarak ayrıldığım dünyaya ilk kez yukarıdan bakıyordum.sanki bensiz dünya daha güzelmiş gibi, kimsenin ölümümü umursadığını düşünüyordum, ölümüm dünyada hiçbir şey değiştirmemişti. ne de olsa bir George bush değildim. içimden kendi kendime söyleniyordum, ne vardı yani iki ibadetini yapsaydın ha? eline mi yapışırdı? sırf zevklerin için öteki dünyayı umursamadın. telaşla şuan için bekleme odası diye adlandırdığım yerde birilerinin gelmesini bekliyordum. derken sağ tarafımdan bir ses işittim -merhaba ölü şey. herhalde dünyanın sonsuza kadar sana kalacağını düşünmemiştin?? senin gibi insanlar gerçekten komik. ne yani bunca kanıt varken tanrı sana varlığını kanıtlamak için çaba falan mı sarfetsin istiyorsun?
o an hiçbir şey diyemedim. ne de olsa haklıydı.
şu tarafa geç. dedi birazdan sorguya alınacaksın.
 birazdan sorguya alınacaksın dedikten sonra aklımda senaryolar üretmeye başladım. aralarında  en tutarlı olan ise 2 tane meleğin gelip uçsuz bucaksız sorular soracağıydı. of çektim bi an. keşke hiç bunlar olmasa da direk cehenneme gitseydim. ama cehennemin düşüncesi bile beni korkutuyordu.
 derken gene bir ses işittim. dünyada olsaydım kesin paranoyak olduğumu düşünecektim ama ne yazık ki bunların hepsini biraz korku ve soğuk soğuk terleme ile canlı canlı yaşıyordum
 önce sesi umursamayarak dünyadaki hayatımı gözden geçirmeye başladım. tabii ki aklıma ilk olarak annem geldi. ne de olsa dünyanın en büyük hayal kırıklığına uğratmıştım onu. ona rağmen cenazemde benim için üzülen tek kişinin o olması içime oturmadı değil.
 oysa ki dişinden tırnağından artırarak büyüttüğü 5 çocuğu arasından en çok benim üzerime düşer, hep beni savunur beni örnek gösterir benimle gurur duyardı. belki de bunu en küçük çocuk olmama bağlamalıyım
 sanırım babamdan bahsetmedim, annemin yaşamında çektiği zorlukları anlatmayacak olsam asla bahsetmezdim de zaten. neyse bu annemle Babam dediğim adam annem daha 15 yaşındayken görücü usulü ile evlenmişler. aralarında 17 yaş var. kocaman 17 yaş. tabii parasını ödeyimce bu yaş farkı kimsenin gözüne batmıyor
 büyüklerin baskısıyla iki taraf da sesini çıkaramadan evleniyorlar işte. her neyse, arada sevgi bağı falan yok. buna rağmen annemin evliliğine olan sadakati beni gerçekten büyülerdi. eğer ileride evlenecek birini bulsaydım o kişinin annemin özelliklerini taşıyacağı kesindi.
Babam hayatı boyunca defalarca aldattı, eve kadın getirdi vesaire vesaire kısacası sadakat ve haysiyet yoksunuydu. ama bazen bu hatayı onu sevmediği biriyle zorla evlendiren ebeveynlerinde aradığım da olmuyor değildi
 sürekli içerdi, içkisi sigarası başucundan eksik olmazdı. zaten takıldığı tipler de kendisinden farksız değildi. açıkçası borçlarından ötürü bir çöplükte ölü bulunduğundan beri hiç aklıma gelmemişti. demek ki ölüm insanı gerçeklerle yüzleşmeye zorluyormuş
bu ölüm annemi tek başına bir aile yapmaya zorlamıştı. üzülse de yakınsa da gerçek buydu ve o pisliğin ardında bıraktığı 5 çocuğa bakmak boynunun borcuydu
 hayat onu yeniden  evlenmek için de fazlaca yaşlandırmıştı. onca sorunun  tek bir cevabı vardı. bu dünyada 5 oğlundan başka hiçbir şeyi kalmamıştı ona.
 tam aklıma ceyda'nın da geldiği sırada az önce duyduğum sesin sahibi tekrar seslendi.
- hey! bunları düşünmek için dünyada sence de geç kalmadın mı? neyse ki ahirette bunları düşünüp karı gibi ağlaman için milyonlarca yılın var hehehehhe. açıkçası bu ses beni bozmuştu.  korkularımla yüzleşme vaktinin geldiğini düşündüm
 artık bekletmeseniz de ne yapacaksanız yapsanız iyi olur diye seslendim, az önceki sese dönerek.
 sıkıldın mı benden? diyip gülerek elini omzuma attı. anlaşılan sonsuz ömrümü birkaç mizahşörle geçirecektim
 bana ne olacak, diye sordum. geleceğimi  merak ediyordum açıkçası.
- orasını ben bilemem dedi, o kadarı beni aşar.
ne yani sen kimsin ki? diye sordum.
uzun bi piç gülüşü atarak, güzel, diye cevap verdi. en sevdiğim insan merak eden insandır. günaha daha bir meyilli oluyorlar
o an beynimde şimşekler çakmaya başladı ve kendimce  ardı ardına sorular üretiyordum o'nun şeytan olduğunu anlamıştım ama onun burada ne işi vardı, benim yerime dünyada birkaç abaza ile uğraşsa olmaz mıydı?
 ayrıca ilk olarak yanıma gelen melek olduğunu düşündüğüm şeyden de görünüş olarak hiçbir farkı yoktu. ben saniyeler içinde aklımda milyonlarca soru üretirken şeytan hepsini duymuş gibi tek tek saymaya başladı.
 ne yani beni o çizgi filmlerde gördüğün boynuzlu kırmızı pelerinli uzun dişli yaratık olarak mı düşünüyordun? alındım açıkçası. unuttun mu, zamanında ben de bir melektim. ayrıca boynuzlu birisi varsa o da senin annendir dedi
 bu kendini beğenmiş şeytana uyuz olmuştum ama o sırada bağırıp çağırmaktan başka elimden hiçbir şey gelmiyordu
 ne o? yoksa anne kuzumuz biricik anneciğini mi özlemiş dedi. anlaşılan bu sataşmalar hiç bitmeyecekti. ne zaman bitecek bu işkence diye iç geçirdim. aslında bir yolu var dedi şeytan. sana bir teklifim var, önce şuraya gel bakalım dedi.
-ne o? yoksa seninle iş birliği falan mı yapacağımı düşünüyorsun dedim. gülerek "sanki 20 yıllık ömründe bütün istediklerimi yapmadın" dedi. kumar, zina, içki, uyuşturu.... yeter dedim yüksek bir sesle. haksız da değildi. tüm ömrüm boyunca ona hizmet ettiğimi farkettim. işin kötü yanı ise onun gerçek yüzünü öldükten sonra farketmemdi. neymiş o teklifin diye sordum.
bir yolu var, dedi. dünyaya tekrar dönüp annene, biricik sevgilin ceyda'ya, kardeşlerine geri dönmenin bir yolu var dedi. hemen "sana nasıl güveneceğim " diye sordum. sonuçta keşimsi ölümümde onun da payı vardı. "etrafına bir bak bakalım bu sonsuzluk hissi seni de sıkmıyor mu? hiçbir şeyden tad alamıyorsun, hâlâ pişman olduğun şeyler var, dedi sence bana güvenmekten başka şansın var mı?"
 belki de bu teklifi değerlendirmeliyim diye düşündüm. şeytan: aynen ben de senin gibi düşünmüştüm dedi. nasıl olacak peki bu dedim. dünyaya geri gönderilecek, aileni görebileceksin ama asla hiç kimseye gerçek kimliğinden bahsetmeyeceksin. en ufak kural ihlalinde bu iğrenç yer seni bekleyecek olacak. yeni bir yüzle yeni bir hayata başlayacaksın, kendine ait bir düzenin olacak hayatını yeniden şekillendireceksin dedi. peki bunda senin kârın ne olacak dedim. gülümseyerek, unuttun mu ben de eskiden bir melektim. bazen iyi işler de yapmak gerekiyor dedi.
 bu şeytanın benimle ilgili bir planı olduğu besbelliydi. zaten ilk gördüğümden beri içim ısınmamıştı. bir şeytana kim güvenebilirdi ki?
 bu yer beni neredeyse boğuyor gibiydi. şeytanın teklifini kabul etmek artık boynumun borcuydu. hem de doğruyu söylemek gerekirse eski keş yaşantımı da özlemedim değil. bu arada sonradan öğrendim, ilk başta konuştuğum melek ise cebrailmiş, ironiye bak, 4 büyüklerden biriyle karşı karşıyasın ve haberin yok...