Notes

ablamın hastalığından dolayı ailem şehir dışındaki hastaneye gidiyordu yani adanaya gidiyorlardı ben amcaoğulllarımda teyzeoğullarımda sağda solda kalıyordum mesela
hatta bayabi böyle süreç geçirdim diyebilirim
sonrasında ise ablamın vefatı gerçekleşti ablamın vefatından sonra evde bayılmalar oldu
evde bayılmalar oldu .. sonra hiç unutmam eski evimizde iken annem kaselerde çerez getiriyordu sonra bi anda bayıldı boğazına mı ağzına mı ne cam parçaları takılmıştı ağzı falan kanamıştı ayağını sanki can çekişir gibi atıyordu..
babamın aile yaşantısından dolayı ister istemez evde tartışmalar kavgalar bayılmalar...
sonrasında babaannemi ve anneannemi kaybetmem..
yine bayılmalar gerçekleşmesi..
ablamın vefatından sonklnra kendimi eksik hissetmem..
seni seven, ilgilenen, saçını okşayan.. seni güldüren bir kişinin elinden gitmesi..
sonrasında ise sırf annem, ablamın cenazesinden dolayı etkilendiği için yolda cenaze gördüğüm zaman hemen çaktırmadan yönümü değiştirmem..
annemi gezmeye götürecek olsam bir anda bayılır korkusu ile stres ile onun ellerinden tuta tuta onu götürmem..
hani şimdiki nesil derler ya sevgilisine, bu benim hayatım bu benim ömrüm falan diye işte o boş..
sen hiç birisini her an kaybedebilecek gibi düşünerek sahiplendin mi
annemi motorum ile denize götürüp kamp kurmak istemem ancak yolda motor ile giderken birden bayılır korkusu ile yaşamam..
okula gidecek olurken evimin kapısından çıkarken rahmetli annemin pencereden bana bakışları
ameliyat olduğumda ameliyat odasından çıkarken kuzumm diye sarılması..
annemin gözlerimin önünde beyin kanaması geçirmesi..
hastaneye kaldırdığımızda kalbinin durması ve ciğerinden durup karnının şişmesi..
doktorların annemin durumunun ciddi olduğunu söylemesi..
yoğun bakıma alınması..
tomografiye götürülürken onu görmem ve vücudu kablolara bağlı olması.. burnundan kan gelmesi..
yoğun bakım servisinde onu görmem..
sabaha karşı annemin vefatının haberini almam..
babamın yanına gidip sırf babama destek olmak için kolumu ağzıma dayayıp ağlamamak için kolumu ısırmam babama destek olmaya çalışmam..
babamın ağlayarak yırtınarak benim ellerimden tutarak annen bizi bırakıp gitti sende beni bırakıp gitme olurmu demesi..
annemi kaybetmeme mi yanayım
babama destek olmaya mı yanayım
yetim kaldığıma mı yanayım
hayatımı, huzurumu,nefesimi kaybettiğime mi yanayım..
cenaze çadırını hazırlayıp evimizin kapısının önünde boynu dimdik durup son evlatlık görevini yerine getirmek için cenazemize hizmet etmek ile mi uğraşayım..
annemin naaşı geldiğinde gözlerimin babamın üstünde olması babamın koluna girmem ona destek olmaya çalışmam..
Sırf babam tekrar kalp krizi geçirmesin diye babama destek olmaya çalışmam..
annemin naaşını, gören ablam yengemin teyzelerimin fenalık geçirip bayılması..
babamın annemin yüzüne dokunarak ve bana bakarak dokun oğlum annene son kez o gül yüzüne demesi ve annemin yüzüne dokunmam..
cenaze namazını kıldıktan sonra tabutu sırtlayıp ablamın ve anneannemin mezarlarına götürürken gözlerimin hem dolu olması hemde sessiz sessiz babamı izlemem...
annemi kendi ellerim ile defnetmem..
Sonrasında evde oluşan tartışmalar.. Babamın abime ve yengeme rest falan çekmesi hakaretlerin havada uçuşması.. Ben bi abime gidip abi böyle böyle demem bi gidip babama böyle böyle demem yani aralarının bozulmamasını sağlamaya çalışmalarım.. Sonrasında bunalıma girmem ve ailemin tamamen dağılması felaketinin geceleri rüyama girmesi.. Ve en sonunda yapmış olduğum kaza işte. Kasıtlı kaza diyelim. Belki beni tanımış olursun