Notes

Soğuk bir kasım ayında Eskişehir şehrinde gözlerini açan Haçat, çocukluğundan bu zamana kadar rahmetli babası gibi olmak için çabalamıştır. Babasını 5 yaşında kaybetmiş olan Haçat, ailesinden ve çevresinden duydukları kadarıyla babasını tanımaktadır. Ve ona layık bir insan olabilmek için elinden gelen herşeyi yapmış, yapmaya devam etmektedir. Bundan tam 4 yıl önce askerliği bitirdikten sonra Amerika'ya gidip, özel kuvvetlerde göreve başlamıştır. Özel kuvvetlerde çok sıkı bir eğitimden geçmiş olan Haçat, çok iyi bir silah kullanma becerisine sahip olmakla birlikte, dövüş konusundada çok sıkı bir eğitim almıştır. Bir önceki yıl İstanbul'a dönüş yapan Haçat, gördüğü sıkı eğitim ve disiplin dolayısıyla ile yalnızca iki duyguyu öğrendi. "Nefret ve İntikam." Başka duyguları öğrenmek konusunda ümitliydi. Bunu denedi ama ona bu duyguları öğretecek doğru kişiyi henüz bulamamıştı. Tam ümidini yitirecekken...
Karşısına çıkan kanatsız bir melek, evet o, Ezgi. Onu tamamen değiştirmeye yetecek mükemmeliyete sahipti. Onu ilk tanıdığı zamandan beri seviyordu. Fakat, İtalya'ya kariyer hedefli giden Ezgi'ye onu sevdiğini söylediğinde, kariyerinden vazgeçebileceğini adı gibi biliyor. Bu yüzden İtalya'ya gitmesine göz yumarak 4 yıl boyunca onun özlemiyle yaşamaya devam etti.

Tarih: 12/05/2018
Ansızın çalan bir telefon, numara yabancı.
H: Alo.
E: Ih-m, Alo?
Arayan Ezgi. Yıllarca beklediği kadın onu aradı ve üstelik Türk numarası. Heyecandan eli ayağı titremişti.
H: Ezgi? "Heyecandan şok geçirmiş bir ses"
E: Evet, Hakan ile görüşüyorum öyle değil mi?
H: Evet evet, Türk numarası olunca şaşırdım. Türkiye'de misin yoksa?
E: E-evet, İstanbuldayım.
"İstanbuldayım." Düşünebiliyor musunuz? Hakan için en önemli kadın Türkiye'de üstelik İstanbul'da, ona en yakın yerde. Heyecanı git gide doruklara ulaşmaya başladı.
H: Gerçekten mi? Dönmene sevindim.
E: Bende seni bulabildiğime sevindim..
★★★
E: Musait misin, bir şeyler içelim?
H: İşin var mı? Görmek isterim seni.
Aynı anda söylenen bu cümle. Yoksa aynı duyguları oda mı yaşıyor? Bu sorular kafasında dönüyor ama bir o kadar da mutlu. Heyecandan bayılacak duruma gelmişti Hakan.
H: Nerdesin? Alıyım seni.
E: Imm-.. haydarpaşadayım.
H: İki dakikaya ordayım.
E: Görüşürüz, bekliyorum!

Bir anda gelen bir telefon ve ucunda uğruna herşeyden vazgeçebileceği kadın. Ve kısa süre içerisinde yüzüne bakacak, belki sarılacak. Özlediği kokusunu içine çekecek...
Buluşma noktasına gittiğinde, hala aynı güzellikte olan aşık olduğu kadın karşısında onu bekliyordu. Heyecandan iş için giydiği rahat,spor kıyafetleri değiştirmeyi bile unutan Hakan, arabanın içerisinde üstünü başını düzeltmeye çalışması görülmeye değerdi. Çünkü, ona doğru yürüyen, beyaz elbise içerisinde bir melek vardı. Arabaya doğru ilerledi ve bindi. Hakan'a doğru döndüğü anda gözleri Hakan'ın kalbini durdurmaya yetecek kadar güzeldi. Özlem, en duygusal duygu. Normal bir şekilde bir süre sohbet ettikten sonra, biraz dolanmaya karar verdiler ve Hakan'ın genel yapısı olan sessizlik için, Hakan direksiyonun başına geçti. Etrafta kimse olmadığı için, sadece Ezgi, Hakan ve kalpleri konuşuyordu. Ezgi ve Hakan biraz suskun olsalarda, birbirine delice aşık iki kalp sessizliği sürekli bozuyordu..
Üstü kapalı bir şekilde, ikiside birbirini sevdiğini söylüyordu. Ama dahası gerekiyor, yıllar sonra sevdiğine kavuşan Hakan bu kadar basit bir şekilde adını koyamazdı.

Huzur veren ses 13/05/2018
Ezgi'nin sesini duyarken huzur bulan Hakan, o şarkı söylediği zaman kuşlar gibi hafifleyip uçacak duruma geliyor. Ve 13 Mayıs Pazar günü, Ezgi sahneye çıkacaktı. O sesi neredeyse İstanbul'un yarısından fazlası duyacaktı. Ama en önemlisi, Hakan Ezgi'yi yıllar sonra şarkı söylerken dinleyecekti. Peki ya sonrası? Hiç bişey olmamış gibi tebrik edip gidemezdi. Ezgi'nin sahneye çıkmasına iki saat kala, şehir dışında boş arazilerden birisinde tüm hazırlıkları yaptı. O gün bu gündü. Konser sonrası Ezgi'yi alıp, hiç bişey söylemeden ilerledi Hakan. Öncesinde hazırlık yapmış olduğu yere geldi. Etrafta hiç kimse yok, akşam saat dokuz suları. Sadece rüzgar, Ezgi ve Hakan var. Ve sol tarafında duran neredeyse harabeye dönmüş bir baraka.
E: Neden buraya geldik?
H: Hiiç, bilirsin beni sessizliği severim.
*Kısa bir sessizlik."
H: Ama barakanın içerisinde bişey olabilir.
Bu cümleden sonra Ezgi'nin yüzündeki şaşkınlık, merak görülmeye değerdi.
E: Ne var orda?
H: Açıp bakmayı denemelisin.
Ezgi barakaya doğru yöneldi, kapı oldukça eski olduğu için açarken biraz zorlandı. Buda Hakan'ın planın diğer kısmına geçmesi için mükemmel bir zaman. Sessizce arabanın bagajını açtı ve en sevdiği çiçek olan Kiraz çiçeklerinden yapmış olduğu bir demet çiçeği kucağına aldı.
Ezgi kısa bir uğraş sonunda kapıyı açtı ve içerisinden yüzlerce balon gökyüzüne yükselmeye başladı. Ezgi şok içerisindeydi ve teşekkür etmek için arkasına döndüğü anda ikinci bir sürpriz ile karşılaştı. Hakan normal şartlarda asla böyle işlerle uğraşmaz. Ama Ezgi onun için öyle birisi ki, uğruna yapamayacağı şey yok. (( Tabii, yalnız oldukları sürece :) )) Çiçekleri alan Ezgi'nin mutluluğu yüzünden çok net bir şekilde belli oluyor. Uzun süren bir sarılma ve sessizlikten sonra, gözler birbirine kenetlendi ve herşeyin başlangıcı olacak o söz ağızlardan çıktı. "Seni seviyorum!" Bu zamana kadar yaşanan tüm olaylar unutuldu ve sadece "Biz ve geleceğimiz" dedikleri o mükemmel zamanlar başlamak üzereydi.

Devam edecek...