Notes

İnsanların sonradan yaptığı hareketler beni çok etkiliyor. Onların sorunu benim sorunummuş gibi hissediyorum. Ve yalnız kalınca, hiçbir şeyle uğraşmayınca bu duygularım çok daha fazla yükseliyor. Bağırmak istiyorum. Çığlık atmak istiyorum. Bana bu yapılanlar çok fazla. Etrafımdakiler bu kadar kötü, yıpratıcı olmamalı. Bu kadar yıl boyunca insanları teker teker seçip “evet, bunlar bana bir güzel acı çektirsinler.” demişim sanki. İnsan uğraşsa bu kadar lanet insanlar gelmez hayatına. Ama çıkarabilirdim ki hayatımdan.Atabilir, silebilirdim -ki silme işlemini çok iyi yaparım- ama yapamadım. Ama temelinde hepsine karşı “belki değişir.” ya da “onu değiştirebilirim.” vardı. Sonuç; değişmedi. Dün nasılsa şimdi de öyle. Hatta belki daha kötü oldu. Peki senin bundan kazancın nedir? Hiçbir şey. Bu hayatta ne olursa sana olur. Sen ağlamaktan ölürsün ama bu duyguları hissettiğin kişinin bundan haberi bile yoktur. Sen biri için dünyanın fedakarlığını yap hatta en önemlisi sev, belki onun umurunda bile olmayacak. Ben hep böyle kişileri buldum. Umursamaz,övgü almaktan egosu tavan yapmış senin neler hissettiğini bile bilmeyen, sadece aşağılayan, sadece çıkarlarından dolayı seninle konuşan, erkeklerle neler yaptığını anlatması gerektiği için seninle konuşan ve daha bir çok berbat insan türü.Umarım hepinizin nesli tükenir ve bizde sizden kurtuluruz. Çünkü gerçekten hayata boşuna gelmişsiniz, yaşamanız hata.