Notes

insanlar ne der bize sinirlendiğimizde ya da üzüldüğümüzde? sürekli tekrarladıkları o cümle nedir? ne kadar kahır çekersek çekelim, içimizdeki öfke patlamaları ne kadar büyürse büyüsün hatta istersek o kadar çok göz yaşı dökelim ki, bir çöl cennet güzelliğine erişebilsin. hep ama hep aynı şeyi söylerler. mesela birini kaybettiğimizde ya da günlük hayatta yaşadığımız herhangi bir ufak tartışmada da aynı cümleler çıkar karşımıza. kıyaslanamazlar evet, ama ikisi de kalp atışlarımızı hızlandırıp başımızı ağrıtmaz mı? eee, işte tıpkı o gibi zamanlarda insanlar ne der bize?
sabırlı ol.
her şey düzelecek. peki dinler miyiz o insanları, dinler misiniz, dinler miyim? şahsen o yaşanan duygu seli yüzünden çevredekilerin akıl hocalığına güvenip hareket eden, kendine hakim olan pek insan tanımıyorum. belki bana denk gelmedi, belki tecrübe edecek kadar büyümedim. ya da belki de gerçek, sayabileceğim onlarca sebep içerisinden bana en olası hissettirendir; insanın pişman olmaya da ihtiyacının olması. biraz düşününce bana katılacağınızdan eminim, hem pişman olmayan insanlardan korkmalıyız. pişmanlık, yapılan hata sonucu içimizde doğuverir. pişman olmadığını söyleyen o insanlar ise hiç hata yapmadığından değil, yaptıklarını hata olarak görmediklerinden pişmanlık duymazlar. sabretmek dedik, pişmanlık dedik... peki aynen en baştaki gibi bir soru sorayım, söylemek istediğim ne? sabretmeyi yanlış anlayıp, haklı olduğunuz o dava konusunda susup kenara çekilerek hayatınızı etkileyecek şeylerin gözünüzün önünde oynayışını izlemeyin. kalkın ayağa, karışın onlara. daha sonra ise (gerçekten) sabredin. olacak iş en sonunda olacağına varacaktır. ve pişman olun. kendinize yaptığınız her kötülük için, boş geçirdiğiniz her an için, üzdüğünüz her insan için, sebep olduğunuz tüm kötü olaylar için, çok saf olduğunuz için, çok kırıldığınız için, emek vermeden verilen emeklere saygısızlık ettiğiniz için... sebep ne olursa olun pişman olun, pişmanlığınızdan ders çıkarın ve bunu aklınızın en önemli noktasına not edip hayatınıza devam edin. hem ne demiş ünlü nobel ödüllü yazar bernard shaw; "insanlar tecrübeleri oranında değil, tecrübelerinden aldıkları dersler oranında olgundurlar."


“ne kadar yeşertirsen yeşert umutlarını, bir gün fırtına vurduğunda ne umut kalır ne hayal. geriye sen kalırsın sadece, yıkık dökük o harabelerde sıkışık bir sen.”
kendimizi güçlü tuttuk her rüzgara, fırtınaya. hep birlikte durduk ayakta, birlikte yürüdük bu yolda. ayrılık vakti yavaş yavaş yaklaşıyor. herkes bir başka bahçeye çiçek olacak, başka bahçeleri süsleyecek. bunca güzel koku bir daha bir araya gelmez bilirim, lakin hayat her seferinde bir oyun oynamak zorunda. bu ezberlediğimiz taşı eksilmiş yollar bir gün hatırlanmak umudu ile geride kalacak.
güzeldi çabası, sefası, cefası, meşakkatleri. bir daha denerim, bir daha yürürüm korkmadan bu yolda. bir sene daha durdururum dünyamı, beklesin benim karşıma güzel çıkacaksa. belki de çalışmalarım yeşerir, dünyamı daha güzel yaşamaya giderim.
bu yol öylesine istisnalarla dolu ki, ötesini Rabb’ime bırakmaktan başka çarem yok. tekerrür ediyorum, derdi veren Rabb’im dermanını da verir elbet. 💫☁️

“yoruluşumuz, tüm vaktimizi yorduğumuz gece gündüz demeyip çalışışımız bu zafere değmeli. mırıldandığımız bu nağmeler, aslında yakarışımızı dışarıya göstermeyip bastıran gönlümüzün duyulmayan sesleridir. bu yakarışlarımız içten içe bize bir fırtına olup yapraklarımızı dökmek için uğraşıyor. susturamıyoruz, sanki susturabilsek kurtulabilecekmişiz gibi...” -insanoğlu kendisini öyle de kandırabiliyor ki bazı durumlarda, hakim olamıyor gerçeklere. aslına bakarsanız komik olan da sonucunda kendisinin etkilenmeyeceğini sanması.
misal ter dökmekten vazgeçip bir seneye daha sınavı bırakan bir gönlü güzel insan, sanıyor ki şu an çalıştıklarının mezuna kaldıktan sonra iş görmeyecek. aslında sen pes etmişsin, çünkü pes etmeyen insan bunu yapmaz. o çiçeği hep sular, çünkü sulamadığı zaman solacağını bilir. senin bir çiçeğin var, ve sulamaya ara vermişsin. yapma. o çiçek senin hayallerin. ara verilir mi hiç. kendini kandırma olur mu. çünkü sen her şeyin farkındasın gönlü güzel insan. şu durumda etkisiz eleman oluşun çok anormal. -
“unutma, hayallerin var ve onlara senden başka kimse yakışmıyor.”🌼



#
🌿aslında her şey bitmişti benim için ama ben başlattım, tekrardan yine. çünkü ben bitirirsem, ben hayallerimi yeşertmezsem bir hiç olacaktım. belki ne buralarda olacaktım ne de bu yazıyı size aktarabilecektim.
-🌼”insan kendine inanınca tek tek dikiyor geleceğinin kumaşını.” içimdeki sonbahar mevsimi geçti, geçmişte kaldı bir daha gelir mi sanmıyorum. o çiçeklerin açma zamanı geldi işte, yaprak dökmeye alışan budanan ağaçların tekrar meyve verme vakti geldi. çünkü herhangi bir rüzgara karşı yılmamayı öğrendi. büyüdü koskocaman oldu meyveleri, daha tatlı daha parlak. ”hayat bir rüzgar ve bizler de birer ağacız. yapraklarımız umutlarımız, çiçeklerimiz hayallerimiz, meyvelerimiz ise gerçekleştirebildiklerimiz.”
sen rüzgarlara karşı çok güzel çiçek açacaksın eminim, ben eminim. kendine iyi bak güzel insan.


“nefes alabiliyor ve kalbin her şeye rağmen atabiliyorsa, hayata dair bir umudun hâlâ vardır.” bazen bir şeyler yerinde gitmez istediklerin olmaz yeni başlangıçlar yapar tekrar denersin hayatı. çünkü hayat denenerek öğrenilir. çünkü hayat sana kaybetmeyi öğreterek kazandırır.
dimdik olman senin ilerde hiçbir zorluk karşısında yıkılmayacağın anlamına gelmez, önemli olan her yıkıntıda yine dimdik durabilmek. yani diyeceğim şu ki “nefes aldıkça kalbin attıkça güzel sonuç her daim seni bekleyecektir.”

Oluşuna bıraktığım her direniş bana beceremeyeceğim mesajını iletmekten, her düşüşümde kaldırmayıp gözlerimi perdelemekten çekinmiyor. Lakin ben bunlara alışmaktan korkmadım, her seferinde yaralarımı sardım. Hayata karşı daha dimdik bir insan oldum, yaprak dökmüyor çiçek açıyorum. Soldurtamazlar beni, ne birkaç dengesiz sözleriyle ne de yollarıma taş koyarak. Ben, benim. Bu benim, içimi güçlendirerek ben oldum. Hayatımda ciddiye alınacak, beni cidden ilgilendirecek şeylerin farkına çoktan vardım. Birkaç sözüyle hayatımın merkezine koyulmayı hak etmez kimse.
Evet, senden de bunu istiyorum. kendini biliyorsun, neyi çok umursadığını neyin senin moralini bozduğunu biliyorsun. Değer mi yahu, değer mi?
Sen kendini keşfetmediğin sürece, kendini bilmediğin, tanımadığın zaman zarfında hep hayata geç kalacaksın. 🌿“Böylesine güzel bir sen, hayata geç kalmamalı.”




'Bundan sonra gelecek dalga, beni de alsın götürsün uzaklara'
Bu işin akıbetini düşünmek, bu işi yaparken çektiğim sıkıntıdan daha fazla. Bu yol, sonunda önüme kana kana içeceğim bir çeşme mi çıkaracaktı yoksa bana bu yolun çöle çıktığını mı gösterecekti. Manasızlığın içinde kayboluyordum. Benim için elzem olan, bana yüzünü tebessümle gösteren düşüncelerimdi, günden güne dünyamı daha da darlaştıran düşüncelerdi.
Yorulduk, güzel yorulduk. Ama ne eski sen varsın ne de eski ben. Sanki vitesi 4 den 3 e düşürmüş gibiyiz. Bu neden oluyor?

Aslında her şeyin sebebi bu, insanoğlu yoruluyor. Laktik asit üretiyor, bunu sadece bedenen değil ruhen de yapıyor. Len dinlenmeden devam edersen gitgide vitesi düşürürsün. halbuki durup 2 dakika dinlensen, vites 5 te devam edeceksin. aslında her şey bu kadar basit. kendimize vakit ayıramıyoruz. sanıyoruz ki bir bidon suyu şişeye attığımızda hepsi şişenin içine girecek. yavaş yavaş ve dikkatli doldurmalısın şişeyi. bodoslama, tertipsiz bir şekilde değil.
84 gün sonra senin de yüzün gülsün, istiyorum. evin bir köşesinde oturup üzülmeni istemiyorum, evden mutluluk çığlıkları gelsin olur mu ? 
lütfen kendinin çok değerli unutma, dünyaya bir kere geleceksin.🍀


“yine içimiz yaprak döküyor, yine içimiz sonbahar. Esecek rüzgarlara gücümüz tükenmiş gibi, her esişinde bir yaprak daha alıp götürüyor bizden.”
Cümlelerim sen de bir şeyler uyandırmaz belki, yine de yazmaya devam edeceğim.
Alışıyorsun bir süre sonra olanlara, olacaklara. Sarılacak, derdini tereddüt etmeden dökebileceğin, gülüşeceğin birileri kalmıyor ardından. Hayat düşmekte olan, zayıf insana daha fazla yoğunlaşır, onu yıkmak için elinden geleni yapar. lakin sonra aklına bir ayet geliyor
☁️“Elbette, zorluğun yanında bir kolaylık vardır.” (İNŞİRAH/94)
Duraksıyorsun bir an, gerçekten de her zorluğun içinde bir kolaylık, her siyahın içinde ufakta olsa bir beyazlık, her karanlıkta bir ışık var. Bunu görebilmek çok önemli, çok kolay değil. hayatın her anında umudu olan insan, gerçekten birçok şeyi başarabilir. Umutsuz insan, çaba göstermeyen insan bir hiçtir. Pes etmek korkaklıktır, kolaydır. Ama direnmek, en güçlü insanların vazgeçmediği şeydir. Sen güçlüsün, güçlü olmak zorundasın. 🌿”Yaprak dökme, meyve ver.”