Notes

Elektrik Akımı Vücut Nasıl Etkiler?

Elektrik Akımı, vücuda ne zaman aktığını etkiler. Akımın temel birimi amperdir. Bu, 1 voltluk bir voltaj uygulandığında 1 ohm (Ω) dirençle akan akımdır. Bununla birlikte, binlerce amper (miliyamp) kadar düşük akımlar vücut üzerinde olumsuz etkilere neden olabilir. Aşağıdaki tablo, çeşitli düzeylerde akımların vücuda olabilecek etkilerin tiplerini göstermektedir.
30 mA potansiyel ölümcül solunum felcinin başlamasına neden olabilir. Olumsuz etki doğrudan akımın seviyesine, vücudun maruz kalacağı süreye ve cismin vücuda girmesinin yoluna bağlı olacaktır.
Çoğumuz, elektrik, vücudumuzun acı ya da travma yaşamasına neden olan bir çeşit elektrik "şok" yaşadı. Şanslıysak, bu tecrübenin derecesi, statik elektriğin oluşması, bedenlerimizden boşaltılan ağrıların tıkanması veya sarsılması ile sınırlıdır. Yüklere yüksek güç sağlayabilen elektrik devreleri etrafında çalışırken, elektrik çarpması daha ciddi bir konudur ve ağrı, şokun şokun en az sonucu oluyor.
Elektrik akımı bir malzeme vasıtasıyla iletildiğinde, herhangi bir direnç (elektron akışına karşıtlık), genellikle ısı formunda bir enerjinin dağılmasına neden olur. Bu, canlı dokuda elektronun en basit ve en kolay anlaşılan efektidir: akım ısıtır. Oluşan ısı miktarı yeterli ise, doku yanmış olabilir. Etki fizyolojik açıdan alev veya diğer yüksek ısı kaynağı kaynaklı hasarla aynıdır, ancak elektrik, mağdurun cildinin altında iyi bir şekilde yanma yeteneğine sahiptir, dahi iç organları yakabilir.
Belki de tehlike açısından en önemli olan elektrik akımının vücuda etkisi, sinir sistemini inceler. "Sinir sistemi" ile, birçok vücut işlevinin düzenlenmesinden sorumlu çok sayıda sinyali işleyen ve yöneten "sinir hücreleri" veya "nöronlar" olarak adlandırılan vücuttaki özel hücre hücreleri ağıdır. Vücuttaki beyin, omurilik ve duyu / motor organlar, duyu, hareket, tepki, düşünme ve hatırlama olanağı sağlamak için birlikte işlev görürler.
Sinir hücreleri, elektrik sinyallerinin iletimiyle (çok küçük voltajlar ve akımlar) birbirleriyle iletişim kurar. Yeterli büyüklüğe sahip bir elektrik akımı bir canlıda (insanda veya başka türlü) yürütülürse, bunun etkisi, nöronlar tarafından normal olarak üretilen küçük elektriksel uyarıları geçersiz kılmak, sinir sistemini aşırı yüklemek ve iç sinyallerin kasları harekete geçirmekten alıkoymalarını önleyecektir. Harici (şok) bir akımla tetiklenen kaslar istemsizce sözleşme yapacak ve kurbanın bu konuda yapabileceği hiçbir şey yok.
Bu problem, mağdur enerjili bir iletkene elleriyle temas etmesi durumunda özellikle tehlikelidir. Parmakların bükülmesinden sorumlu olan önkol kasları, parmaklarını uzatmaktan sorumlu olan kaslardan daha iyi gelişmiş olma eğilimindedir ve dolayısıyla her iki kas seti de kişinin kolu boyunca iletilen bir elektrik akımı nedeniyle kasılmaya kalkarsa, "bükme" kasları kazanır, sıkışır Parmaklarını bir yumruk haline getir. Mağdura akım gönderen iletken elinin avucuyla karşı karşıya kalırsa, bu sıkıştırma eylemi elin teli sıkıca kavrayarak telle mükemmel temas sağlayarak durumu kötüleştirir. Kurban telin serbest bırakılmasını tamamen sağlayamayacak. Bu etki yalnızca mağdur üzerinden akımı durdurarak durdurulabilir.
Akım durdurulduğunda bile, nörotransmitter kimyası kargaşaya atıldığından kurban bir süre kasları üzerinde gönüllü olarak kontrolünü elde edemez. Bununla birlikte, bir şok kurbanında elektrik akımı sadece iskelet kaslarından daha fazlasını etkiler. Akciğerleri kontrol eden diyafram kası ve kendi başına bir kas olan kalp de elektrik akımı ile "dondurulabilir". Nispeten düşük akımlarda bile, sinir hücresi sinyallerini kalp atışını sağlayamayacak kadar sıkıştırabilir ve kalbi, fibrilasyon olarak bilinen bir duruma gönderir. Fibrilasyon yapan bir kalp atışlardan ziyade çırpınır ve vücuttaki hayati organlara kan pompalamada etkisizdir. Her durumda, boğulma ve / veya kardiyak arrestten ölüm genellikle vücutta yeterince güçlü bir elektrik akımından kaynaklanır.