Notes

Sen uyuyorsun ve ben seni özlüyorum. Çok değil, biraz üzülüyorum. Yanında olup; başımı omzuna yaslayamadığım için. Sarılamadığım, dudağının bittiği yerden öpemediğim, kokunu içime çekemediğim, uyandığında suratında oluşan o aptal ifadeyi göremediğim için.
Olması gerekenden uzaktayım, senden uzaktayım adam. Bir pazar sabahı kahvaltı hazırlayamıyorum sana, öperek uyandıramıyorum, günüme o içimi ısıtan gülüşünü görerek başlayamıyorum.
“Sen oradasın, ve orası ne kadar şanslı olduğunu bilmiyor.”
Ne olurdu şimdi koşa koşa boynuna sarılsam? Hiç kıpırdamadan, hatta nefes bile almadan öylece kalsam? Ya da koysam başımı dizine. Sen saçlarımla oynarken uyuyakalsam? Sonra uyansam ve sen hâlâ uyuyo olsan. Uzun uzun seyretsem seni, zaman dursa, ve sonsuza kadar baksam o kahverengi gözlerine.
Gözlerin. Bir bakışının neler hissettirdiğini bilsen eminim hep bakardın gözlerime. Sen bana baktığında kış ortasında baharı yaşardım, sanki bir hücrede mahkumum ve senin gözlerin güneş. Anla işte adam, en büyük mutluluğum gözlerin.
Uzaktasın, ama yanımdasın. Gözlerimi kapıyorum sen, açıyorum sen. Her yerdesin adam. Her anımda baş ucumdasın. Göz görmese de gönül görüyor, hissediyor.
“Sen aşkın ta kendisisin.”
Ah be adam. Ellerinin sıcaklığını veremiyor hiçbir el. Hiçbir ten seninkinin yerini tutmuyor. Kimse senin gibi bakamıyor, gülemiyor. Hiçbir ses seninki gibi güzel söylemiyor ismimi. Bir canım diyorsun içim eriyor. O an ne varsa aklımda uçup gidiyor, göğsüme garip bir ağrı giriyor, aptal bir gülümseme beliriyor yüzümde. Canın mıyım sahiden?
Şimdi seni ne kadar sevdiğimi anlatmaya çalışmak boş. Çünkü henüz seni ne kadar sevdiğimi anlatabilecek bir kelime yok.💕💕