Notes

Hamnet dizeleri aklına yerleştirmek için birkaç kez tekrarladı. Hamnet dördüncü kez tekrarlarken, Gregor Bot'un onun yanında sözlere eşlik edercesine dans ettiğini fark etti. "Dönecek, dönecek ve yine dönecek," dedi küçük kız. Her dönecek dediğinde kendi etrafında dönüyordu. "Dönecek, dönecek ve yine dönecek." Başı dönüp dengesini kaybetti ve keyifle kıkırdadı. "Evet, artık ne olduğunu biliyoruz," dedi Gregor. "Peki, ne anlama geliyor?" "Tahmin ediyorum ki salgın," dedi Ripred. "Salgın olduğunu biliyoruz ama zamanı bilmiyoruz," dedi Gregor. "Birçok olasılık var. Salgının başladığı zaman olabilir. İlacın bulunduğu zaman da. Belki de son sıcakkanlının öldüğü gün de olabilir," dedi Nike rüya görüyormuş gibi. "İlaç ve hatanın birbirine dolanması..." dedi Hamnet. "Sanırım aradığımız bitkinin çare olacağını işaret ediyor. Neydi adı?" "Yıldız Gölgesi," dedi Gregor. "Şekli ise şöyle," dedi Gregor ve küllerden Neveeve'nin kitabında gördüğü bitkinin şeklini çizdi. "İlaç ve hata..." diye tekrarladı Ripred. "Eğer ilaç Yıl-
diz Gölgesi ise hata nerede?" diye sordu Gregor. Kimse bir tahminde bulunma cesaretini gösteremedi. Bunun yerine yemek yediler ve uyumaya hazırlandılar. Hamnet ve Luxa, Aurora'nın kampa taşınmasına yardım ettiler. İki sakat ve hasta yarasa birbirilerini gördüklerine çok sevinmişlerdi ve birbirlerine sokulup uyudular. "Aurora için beraber uyuyacağı başka bir uçucu bulmak oldukça güzel," dedi Luxa. Ama Gregor onun kampa gelmesinin tek nedeninin bu olup olmadığını merak ediyordu. Luxa da aynı şekilde insanlarla beraber olmayı istiyor olmalıydı. "Bizimle Üzüm Bağı Gözü'ne gelecek misin?" diye sordu Gregor kıza. "Belki bana ihtiyaç duyabilirsiniz diye düşündüm/' dedi Luxa. Ona bu yolculuğun ne kadar tehlikeli olacağından bahsetmek istedi ama bir şey fark etmeyeceğini düşünerek vazgeçti. Hamnet onların sekiz saat boyunca uyumalarına izin verdi. Ardından kahvaltı hazırlayıp yolculuğun son ayağı için hazırlıklarını yaptılar. İki yaralı yarasa Frill'in üzerinde güvendelerdi. Bot her zamanki gibi Temp'in sırtındaydı ve diğerleri yürüyecekti. "O halde Üzüm Bağı Gözü'ne..." dedi Hamnet ve Frill ile ikisi en önde ormanın içlerine doğru yol aldılar, Gregor Bot'u Temp'in sırtında oturtmayı denedi çünkü hâlâ Temp'in sırtında dans etmeye devam ediyordu. "Dön, dön ve yine dön," dedi ve gidecekleri yönün tam tersine doğru döndü. "Hayır, Bot. O taraf Regalia'ya gidiyor," dedi Gregor. Bot'u kucaklayıp Temp'in sırtına güzelce yerleştirdi. "Hadi ama..." dedi. "İlaç bu yolda." küçük bir patika vardı ve büyük olasılıkla fareler tarafmdan yuvalarından içme suyu kaynaklarına ulaşabilmek için yapılmıştı ama üzeri neredeyse tamamen yosunlarla kaplıydı. Yürümek zordu burada. Asma dalları kalınlaşmıştı ve bazen yollarını açabilmek için ellerini kullanmak zorunda kalıyorlardı. Bitki sapları keskindi ve ısırıyordu. Gregor yol arkadaşlarını bazen görmekte bile güçlük çekiyordu. Temp ve Bot'un hemen yanı başında yürüyor ve onların yaprakların arasında kaybolmadığından emin olmak istiyordu. Hamnet birden on bire kadar her birine bir numara vermişti ve periyodik olarak numaraları sayıp kontrol ediyordu grubu. Bot bu sistemi çok sevmişti ve sıra kendisine geldiğinde hevesle "Dokuz!" diye bağırıyordu. Rakamlarla arası pek de iyi olmayan Temp için o kadar da kolay bir durum değildi ve dokuzun ardından on deme konusunda bocalayabiliyordu. Gregor hamam böceklerinin en basit hesaplarda bile iyi olmadığını biliyordu. Şimdiden
yirmiye kadar sayıp yalnızca on üç ve on dördü sayarken sıralamayı şaşıran Bot şaşırdığı zaman Temp'e "On!" diye bağırıyordu ve Gregor hamam böceğinin bu yüzden kendini kötü hissetmemesini diliyordu içinden. Gregor Luxa'run da onlarla beraber yola koyulduğunu fark etmişti. "Aurora nasıl?" diye sordu. "İyi, çok daha iyi ama biraz ağrısı var," dedi Luxa. Doğru anı bulana kadar bekleyen kız bir fırsatını bulup Gregor'u yakaladı. "Gregor... şu çocuk kim, tıslayarak konuşan?" "Adı Hazard. Hamnet'in oğlu. Sanırım bu onu senin de kuzenin yapıyor," dedi Gregor. "Nasıl mümkün olabilir?" dedi kaşlarını çatarak. "Gözleri yeşil." "Evet, annesi bir Yerüstlüymüş. Hamnet onunla buranın dışında bir yerde tanışmış. Onun hakkında çok fazla konuşmadı," dedi Gregor. "Kuzenim demek," dedi Luxa. Kendi içinde ikileme düşmüştü. Kuzenler bakımından her zaman şanslı olmamıştı. "Bence iyi biri olacak. Nerissa ya da Howard gibi," dedi Gregor. "Nerissa kraliçe mi şimdi?" diye sordu Luxa. "Evet, ama geri döndüğümüzde sen yeniden kraliçe olacaksın, değil mi?" diye sordu Gregor. • "Evet, krallığı o kadar kolay bırakacak değilim. Ne du rumda Nerissa? Onun için kâbus olmalı."
"Başa çıkabiliyor gibi görünüyor. Ripred ve herkese karşı geldi toplantıda. Onunla gurur duyardın," dedi Gregor. "Nerissa ile her zaman gurur duydum," dedi Luxa. "Eğer onu küçük gören aptallar varsa bile bu benim onun yeteneklerini sorgulayacağım anlamına gelmez." "Al benden de o kadar. Ben ve Ares'in sağ olmamızın tek nedeni o. En sonunda Felaket Kehaneti'ni çözmüştü," dedi Gregor bu kısmı iyice vurgulayarak. "O halde Felaket'in yaşamasının neden iyi olduğunu bana söyleyebilirsin, değil mi?" dedi Luxa iç çekerek. Gregor derin bir soluk alıp Luxa ile yolları ayrıldıktan sonra olanları anlattı. Felaket'in canını nasıl bağışladığını, labirentten çıkışlarını, Felaket'i Ripred'e bırakışını ve Nerissa'nın kehaneti doğru yorumlayarak yaşamını kurtarışını anlattı. Bot'un geri dönüşünü ve New York'a döndükten sonra aylarca nasıl haber beklediğini de anlattı. Ardından en zor kısma gelmişti sıra. Salgın hakkında bildiklerini anlattı ve kimlere bulaştığını da söyledi. "Sen ve Aurora'ya ne oldu peki?" diye sordu Gregor. Luxa'nm hikâyesi kısaydı ama en az Gregor'unki kadar kötü şeyler gelmişti başına. Saldırılar sırasında Aurora ile Bot'u kurtarıp tünellerden birine inmişlerdi. Dalgalar diğer arkadaşlarına ulaşacakları yolu kapamıştı. Temp ve Bot ile beraber birbirlerine tutunarak çılgın sularda sürüklenmişlerdi. En sonunda Twitchtip'e rastlamışlar ve onun koku yeteneği sayesinde sıçanların yerlerini tespit edip kaçabilmişlerdi. Temp'e Bot'u alıp gitmesini söylemiş ve peşlerindeki sıçan lan oyalamak için beklemişti Luxa. Ardından Tvvitchtip'in direktiflerine uyarak kaçmışlardı. Labirentten ormana çıkan tüneli bulmaları neredeyse iki gün sürmüştü ve bu sürede dev sıçanlarla dövüşürken kanadı çıkan Aurora da oldukça acı çekmişti. Fareler onların ormanda barınmalarına izin vermeseydi belki de sağ olmayabilirlerdi. "Twitchtip'e ne olduğu hakkında bir fikrin var mı?" diye sordu Gregor. "Bilmiyorum Gregor, yaraları onu çok zayıf düşürmüştü... Bilmiyorum/' dedi Luxa. Sık ağaçlık alan aniden sona ermişti ve kayalık bir uçurumun sonundaki bir vadiye ulaşmışlardı. Aşağılarında uzanan manzara Gregor'un soluğunu kesmişti. Bu vadi de asmalarla kaplıydı ama bu defa asmalar daha ince ve narindi, gölgelerindeyse zarif filizler vardı. Havada hoş bir koku vardı ve Tantalus Kemeri'nden beri en serin yer burasıydı. Ormanın acımasız kısmı artık arkalarında kal-mıştı. Çünkü vadinin üzerinde tam anlamıyla bir sükunet hâkimdi. "Üzüm Bağı Gözü burası," diye tısladı Frill. Gregor herkesin neden buradan ürktüğünü merak ediyordu. Hoş, tatlı bir koku ve rengârenk filizlerle kaplı bir bahçeyi andırıyordu ama Gregor o anda Mange'in canını alan bitkileri hatırlamıştı. Belki de bu ormanda güzellik tehlike ile eş anlamlıydı. Vadiye doğru inen düz, geniş bir patika vardı önlerinde. Asmalar yukarılarında sanki usta bir bahçıvanın ellerinden çıkmış gibi kemerler oluşturmuşlardı.
"Kim yaptı bu patikayı?" diye sordu Gregor. "Üzüm Bağı, bitkin yolcuları davet etmek için kendisi yaptı," dedi Ripred. Ne? Patikayı Üzüm Bağı'mn kendisi mi yapmıştı? Yoksa bu Mange'yi yiyen bitkilerin çok daha devasa bir versiyonu muydu? Ama tek bir bitki yerine bütün orman yolcuları çekmek için beraber çalışıyordu. Aniden bütün orman Gregor'a uğursuz görünmüştü ve vadiye inmek istemiyordu. "Cesur ol evlat," dedi Gregor'un terinin kokusundan endişelerini ayırt edebilen Ripred. "Neveeve'in kitabındaki bilgileri sağlayan kişiler buraya gelip sağ kalmışlardı. Demek ki biz de yapabiliriz. Hamnet, ne yapmamızı öne-riyorsun?" "Birbirimize çok yakın duralım. İkili hatta mümkünse üçlü gruplar halinde yürüyelim. Hiçbir bitkiye dokunma-maya özen göstermemiz gerek. Hangi koşulda olursa olsun patikadan ayrılmamalıyız," dedi Hamnet. "Bot," dedi Gregor ve konuşmadan önce boğazını temizledi. "Bot, patikada kalmak zorundasın. Tıpkı yolundan ayrılmayan Kırmızı Başlıklı Kız gibi, tamam mı?" diye sordu. "Kurt yüzünden mi?" dedi gözleri kocaman açarak. "Evet, bitkiler kurt gibiler burada ve bu yüzden yoldan ayrılmamalısın." "Yoldan ayrılma Temp!" dedi Bot ve kurt ile göz göze gelme umuduyla asmalara bakmaya başladı. Gregor onu yanında tutması gerektiğini biliyordu. Frill ve Hamnet,
Hazard'ı ortalarına alarak yürüdüler. Nike ve Aurora hâlâ Frill'in sırtındaydı ve savunmasız haldeydiler. Luxa onların sağ tarafına Lapblood ise sol tarafına geçti. Gregor, Bot'u Temp'in sırtına bindirdi ve yan yana yürüyorlardı, Ripred ise arkalarında yakın koruma halindeydi. Sessizlik. Her yer oldukça sessizdi. Gregor kulaklarını dikmiş, arkalarında bıraktıkları ormanın giderek uzaklaşan sesini dinliyordu. Ardından ilk defa yol arkadaşlarının soluk alışlarını ve iç çekişlerini duyabilmişti. Nike öksür-dü, Frill Ripred kuyruğuna basınca tısladı ve Gregor'un midesi açlıktan guruldadı. Hiçbir ses yankılanmıyordu. Atmosfer çok ürkütücüydü. Gregor onları fark ettiği zaman yaklaşık beş dakika boyunca yürümüşlerdi. Gözler. İlk bakışta onları bitkilerin meyveleriyle karıştırmıştı ama sonradan ne olduklarının farkına varmıştı. Ama bitkiler gözler gibi açılıp kapanmaz ve hareketlerinizi takip etmezlerdi. Böcek olabilirler miydi? Bitkilerin kendi gözleri mi vardı? Gregor bilmiyordu ve sormak istemedi. Bir eliyle Bot'u tutuyordu, öbür eliyle de kimseye fark ettirmeden kılıcını tutmuş, savunma pozisyonunda bekliyordu. Patika düz ve pürüzsüzdü. Hafif bir eğimle aşağıya doğru devam ediyordu. Bu kadar kolay yolculuk etmeleri Gregor'u huzursuzlandırmıştı ve her an bir yerlerden saldırıya uğrayacaklarmış gibi hissediyordu. "Bizi yutmak için en doğru zamanı bekliyorlar," diye düşündü. Bot şikâyet edene kadar küçük kızın elini daha da sıkı kavra-maya başlamıştı. Sonunda daire şeklinde bir açıklığa vardılar. Vardıkları 230
GREGOR ve KAN KEHANETİ yerde eşit aralıklarla dizili üç yolun birleştiğini gördüler. Her şey sanki açıölçerle çizilmiş gibi kusursuzdu. Gregor Yeraltı'nda daha önce böyle bir şey görmemişti. Akarsular ve nehirler tarafından doğal bir biçimde şekillenmiş yerler gördüğüne emindi ama böylesini ilk kez görüyordu. Üzüm Gözü Bağı birileri ya da bir şeyler tarafından dikkatlice şekil verilmiş gibiydi. "Neden bize doğruca saldırmıyorlar?" diye düşüncelerini ağzından kaçırmıştı Gregor. Düşmanlarının kim olduğunu bile bilmemesine rağmen. "Üzüm Bağı Gözü'nün bu kısmındakiler o kadar da aç değiller galiba," dedi Hamnet. "Belki de kanımıza özel bir amaç için ihtiyaç duyuyorlar. Genç kalabilmek ya da bir hastalığı tedavi edebilmek için olabilir." "Bu yerin beyni olduğunu mu söylüyorsun?" diye sordu Gregor. "Şu patikaya bir bak evlat. Bunun tesadüf eseri mi şekil aldığını düşünüyorsun?" dedi Ripred. "Hayır, tesadüf değil ve evet bir beyni olmalı." Hamnet dairenin ortasına geçti ve gaz lambasını tam ortaya bıraktı. Geri kalanlar da onu izledi ve yemek için hazırlıklara başladılar. Herkes yemeğini yedikten sonra Hamnet söz aldı. "Frill ile ben keşfe çıkacağız," dedi. "Pekâlâ, kalanlarımız uyuyabilir," dedi Ripred. "Ben de seninle geliyorum," dedi Hazard ve Hamnet'in kucağına tırmandı. "Burada daha güvende olursun," dedi Hamnet. "Ripred sana göz kulak olacak."
Ama Hazard'ın babası ve Frill'i onu yanlarına almadan gitmelerine izin vermeye pek niyeti yoktu. Onun kalmamakta oldukça kararlı olduğunu gören Hamnet, Hazard'ı da yanında götürmeye karar verdi. Sol taraflarındaki patikaya doğru yola koyuldılar ve çok geçmeden gözden kaybolmuşlardı. "Bir şey olmaz onlara, değil mi?" diye sordu Gregor. "Hamnet için endişelenme. Kendine bakabilir/' dedi Ripred. "On yıl boyunca kimsenin yardımı olmadan ormanda sağ kalabildi, değil mi?" "Regalia'dan ayrılmasının sebebi neydi Ripred?" dedi Luxa sakin bir sesle. Nadiren doğrudan sıçanlarla konuşurdu ve bu da sorunun yanıtını ne kadar merak ettiğinin göstergesiydi. "Sana anlatmadılar mı? Annen ya da Vikus da mı anlatmadı?" dedi Ripred. "Hayır. Henry yalnızca Hamnet'in delirdiğini duyduğunu söylemişti. İstediği her şeyi elde edebilen biri olmasına rağmen o bile bütün hikâyeyi öğrenemedi," dedi Luxa. Soluk alışları dışında etrafta tek bir ses bile yoktu. Gregor gaz lambasının aydınlattığı asmalara baktı ve aralarında açılıp kapanan gözleri gördü. Geri çekilmeleri için bağırmak istiyordu ama bu Bot'u korkutmaktan başka bir işe yaramazdı ve onların bir yere ayrılacağını sanmıyordu. "Belki bunu sen de biliyorsun," dedi Ripred. "Vikus'un sana anlatmak için yeterince büyümeni beklediğini zannediyorum. Ağlamadan Hamnet hakkında konuşmak onun için kolay değildi." - 232 -