Notes

Çocukken ailenin yaramaz ve haylaz çocuğuydum. hatta adım 7 bela salihti. Annem babam beni sever ve şımartırdı. Oyuncaklar alırdı veya ne istersem olurdu.
Ben bu şımarıklığı dibine kadar kullanır ve her şeyi yapmakta hak bulurdum. Aile büyüklerim beni hep severdi. Az ağaçlar devirip kafamı başımı yarmadım.
Küçükken bu şekilde büyütüldüğünde gelecek kaygısı bırakmıyorlar. gelecekte ne olacağım kaygısı yaşamıyorsun çünkü şımarık büyüyorsun.
bu şımarıklığın bu güne yansımamasının tek sebebide yalnızlaşmak oluyor. Benim ailemle harika bir ilişkim yok, annemi severim ama babamı sevmem. Hatta çokken ufak bir taciz davranışı bile konu değil, sevmem. Ben bir insandan bir kere soğursam bir daha konuşmayı hayal dahi etmem. Dedemle konuşmam, teyzemle konuşmam bir insan bir kere yalan söyler kötülük yaparsa o ona işler. Özellikle benim ameliyat sürecimde yaptığı hareketlerden sonra 1-2 kere tartıştık ve yaklaşık 3-4 yıldır aynı evin içinde konuşmuyorum.
Annemde her anne gibi beni sever kollamaya çalışır. Aslında son 3-4 yılda biraz daha içime kapanmama sebep olan şey biraz ailemin benden sevgisini çekmesinden doalyı yaşadığım yalnızlık. Bazen duygularımla ve mantığımı birleştirip bakıyorum.

Birisini tanıyorsun ve sana ailenin vermediği sevgiyi şevkati veriyor. Sonra o insandan o sevgiyi görünce ister istemez bağlanıyorsun.
Benimde seninle tam yaşadığım bu senden aldığım sevgiyi korumak ve yaşatmak istiyorum.
Oturup bazen ulan be keşke bu hayatta bu noktada olmasaydım diyorum, hayatta hayatımı sıfırlamak istiyorum.

ama mesela 2021 yılının başında antalyaya gidip hayatımı değiştirecekken iş hayatımda bir tercih yaptım ve beraberinde sen geldin.
Hayatımda sevgiye inancım hep tam oldu benim. Birisini sonuna kadar sevmeden birakmak gibi bir huyum yok.
Ve bu hayatta tek başıma kaldığımda en çok beni yaralayan şey birisiyle paylaşamamaktı. Sana anlat paylaş diye haykırışımın sebebide bu... bir ayrılığa sebep olmasın diye geç olmadan müdahale etmek istiyorum aslında. seni kaybetmemek için çalışıyorum ve inan seninle geçirdiğim her anı çok seviyorum.
Ben belki bu dönemin insanı değilim bu yüzyılda benim kadar sevgi ve saygıya değer veren insan olmayabilir. Her şey daha yapay gelebilir ama ben böyleyim.
şimdi son ek olarak,

beni sevmiyorsan beni istemiyorsan şimdi ben oturup bunu sana yazarken tam yerindeyken söylemenin bence tam sırası. çünkü inan kalben ve ruhen birisini sevip ama uzak kalmaya gücüm yok. senin sırtına onlarca yük arasında yük yüklemek istemiyorum, eğer bensiz mutlu olacaksan tabikii ol isterim.
ama ben sensiz mutlu değilim ve hayattan muhteşem bekelntilerim yok sadece iyi olmak ve iyi yaşmak istiyorum.

sana bu mesajı yazmamın sebebi aslında mutluluğumu veya üzüntümü paylaşamamam. bu hayatta hiç bir şey tek başına gitmiyor, bir yoldaş her zaman en kötüden iyidir.

şuan İLİKLERİME KADAR YALNIZLIK hissediyorum ve bu beni içten içe yiyor. yalnız mıyım ? değil miyim ?

benimle ilgili planın ne ?

Tek cümle!