Notes

Oferty Pracy Dla Opiekunek W Niemczech - HELP
Późniejsi, po Mojżeszu, prorocy także ćwiczyli swój naród o świętości soboty także o nagrodzie dla tych, którzy wykonują dnia Odpocznienia. Pismo Święte wielokrotnie podkreśla mówienie tego dnia eleganckiego i wydaje przestrzegania święta soboty. Ponieważ według karaimskiego prawa religijnego - jak wspominaliśmy - wszystkie szczęśliwa także ich określenia uzależnione są z nowiem księżyca, jako początkiem miesiąca, więc także tenże dzień ma charakter dnia eleganckiego i świątecznego. W Święto Zgromadzenia (ósmy dzień) rzuca się w kienesie roczne czytanie Pisma Wielkiego i z druga stosuje się czytanie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju (a to czytanie stałe, bez przerw, permanentne) do celu wersetu 3, rozdziału 2. W następną najbliższą sobotę czyta się pierwszy oddział Pisma Świętego (Księgi Rodzaju) i dlatego - według zwyczaju dawniej istniejącego u Karaimów - dzień ten oznaczano także „Radosną uroczystością Zakonu”. Rodzaju (2, 3) - „I błogosławił Pan dniowi siódmemu i przeznaczył go, iż weń odpoczął z wszelkiego dzieła swego, które sprawił Bóg, aby stworzył”. Przymierze jest wieczne między Mną a synami narodu i znamię wiekuiste, przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i okolicę, a w siódmy od pracy przestał”. W początkowy wieczór Wielkanocy, przed uroczystą wieczerzą każdy Karaim obowiązany jest czytać przy stole, w otoczeniu rodziny, rozmawianie o dziejach wyjścia ludu z Egiptu także o znaczeniu samego święta, jak napisane: „Plus będziesz rzekł synowi twemu dnia onego, mówiąc: Wtedy stanowi ostatnie, co mi zrobił Pan, kiedym poszedł z Egiptu”.

W obecnym dniu zanoszono Bogu dziękczynienia przy żniwach pszenicy (ofiara ze ostatniej mąki pszenicznej. https://sprawdzianszkola.pl/artykul/922/zadania-krzyzowki-genetyczne-klasa-8 ta określała się „snopa podnoszenia”, więc i nazwa niedzieli w tygodniu wielkanocnym. Stąd wynika konieczność poznania nazw dni tygodnia. Z obecnych świąt trzy - Wielkanoc, Święto Tygodni i Święto Namiotów, nazywają się po karaimsku - Chydż lub Hydż (stąd i muzułmańskie hadż, hadżi - o pielgrzymce, jako święcie), i wszystkie trzy łącznie zwą się „trzy razy”, gdyż w okresach trwania świątyni w Jerozolimie podczas tych świąt cały naród (mężczyźni) obowiązany był zjawić się przed ołtarzem Przedwiecznego, aby te odpowiednie dni świętować wspólnie. Stąd święto to określa się też (po staropolsku) „Pięćdziesiątnica”, czyli Zielone Świątki. Święto Namiotów (kar. Chydży Ałaczychlarnyn) - to trzecie święto doroczne. Odpowiednio do tych trzech ważnych wydarzeń obchodzimy trzy radosne święta doroczne (ücz kurłałar): Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn), Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn) i Święto Namiotów (Chydży Ałaczychlarnyn). W nauce karaimskiej świętami są: 1) sobota; 2) dzień nowiu, oraz następujące święta doroczne: 3) Następny Rok (Jił baszi); 4) Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn); 5) Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn); 6) Święto Namiotów (Chydży Ałaczychłarnyn); 7) Święto Trąb (Byrhy kiuniu); 8) Dzień odpuszczenia grzechów (Boszatłych kiuniu).

Ważny a jedyni dzień Wielkanocy są dniami uroczystymi. Ostatni, siódmy dzień Wielkanocy nazywa się „Dniem Zgromadzenia”. Pierwszego dnia Wielkanocy czyta się Pismo Święte: Ks. Pismo Święte każe obchodzić to okazja w namiotach, na pamiątkę pobytu narodu, po rozwiązaniu z Egiptu, na pustyni, gdzie goszczono w namiotach. Święto to uważało więcej znaczenia jako święto zbioru owoców i mieni się świętem zbioru. U Izajasza (58, 13-4) wybiera się następująca wypowiedź o sobocie „Jeśli oddalisz z dnia sobotniego nogę twoją od czynienia woli (zachcianki) twojej w doba święty mój, a nazwiesz Sobotę rozkoszą (aszaiszłych) i świętem Pańskim chwalebnym, a uczcisz je nie czyniąc spraw twoich, ani nie najdzie wola twoja, by był gadać puste słowa - tedy się będziesz rozkoszował w Człowiekowi i wyniosę cię na wysokości ziemi i nakarmię cię dziedzictwem Jakubowym, ojca twego - tak Usta Pańskie mówiły”. 23, 15-16): „Liczyć a będziecie od drugiego dnia soboty, któregoście ofiarowali snopek pierwocin, siedem tygodni zupełnych, aż do następnego dnia wypełnienia siódmego tygodnia, zatem istnieje pięćdziesiąt dni, a właśnie ofiarę nową wówczas Panu ofiarujecie”.

Następnego dnia po sobocie w tygodniu wielkanocnym, tzn. w niedzielę - pierwszego dnia tygodnia, podawano w Jerozolimie ofiarę snopów, pierwocin, pierwszego, dopiero dojrzałego jęczmienia. Święto Tygodni (kar. Chydży Aftałarnyn), obchodzone 50-tego dnia od pierwszego dnia tygodnia (tzn. niedzieli) w tygodniu wielkanocnym. Z dnia „podnoszenia snopa” liczono siedem siódemnic, siedem razy siedem, czyli siedem tygodni, a wtedy 49 dni, a dnia 50-tego obchodzono Święto Tygodni (kar. To tworzenie, podejmujące się uroczyście (kapłan czyta poszczególne wersety, zaś ogół wiernych kolejno je mówi), nazywa się po karaimsku San (Liczba) i biegnie do 50-tego dnia, jak napisano (Kpł. Natomiast ostatniego dnia, którego poświęcają snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu. Chleba i prażma , ani krup nie będziecie spożywać ze zboża, aż do dnia, którego dacie z niego Bogu waszemu. Poczynając od dnia następnego po sobocie wielkanocnej (tzn. od niedzieli) Karaimi zwykli każdy dzień mieć podczas porannej modlitwy w układzie kolejno następujących 49 dni, aż do „Pięćdziesiątnicy”, wymieniając codziennie kolejny numer dnia.


Np. w liczbą sobotę po dniu „podnoszenia snopa” czyta się „Właśnie jest siódmy dzień siódemki (tzn. tygodnia) ważnego z siedmiu tygodni. Sześć dni będziesz spożywałeś przaśniki, a w doba siódmy zebranie Panu Bogu twemu, roboty wykonywać nie będziesz” (Pwt. Czwarte przykazanie, gdy szybko podano wyżej każe święcić dzień sobotni. „A będzie, jeśli mnie słuchać będziecie, mówi Pan, jeśli święcić będziecie dzień sobotni, żebyście weń nie czynili żadnej roboty, tworzyć będą bramami miasta tego królowie i książęta występujący na stolicy Dawidowej”. Powiedziano bowiem: „I nazwiecie ten dzień przechwalebny i najogromniejszy, żadnej roboty drugiej weń wykonywać nie będziecie, Ustawa wieczna będzie we wszelkich mieszkaniach i rodzajach waszych”. Przykazanie jest trwałe w modelach i całych mieszkaniach waszych”. Wyjścia (32, 13): „Mów synom narodu i mówisz do nich: Patrzcie, abyście strzegli dnia sobotniego, bo znamieniem jest między Mną i między wami w stylach waszych, abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam”. 23,10-14): „Mów synom narodu i rzeczesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i pożniecie zboże, przyniesiecie snop kłosów pierwociny żniwa waszego do kapłana, który podniesie snopek przed Panem, aby drogi był zbyt was, drugiego dnia Sabatu, i przeznaczy go.


Read More: https://sprawdzianszkola.pl/artykul/922/zadania-krzyzowki-genetyczne-klasa-8