Notes

Krzysztof Kina - - Profil Opiekuna
Niezwykła historia Sixto Rodrigueza poruszyła cały świat. Tylko największą jego miłością nadal pozostaje muzyka, choć świat całkowicie o nich zapomniał. „Amy” też jak „Cobain: Montage of Heck”, jednak jedne nie dają tego pytania, karzą zastanowić się nad etyką dokumentalisty. Na ich tle dzieli się zaledwie kilka produkcji, które starają się choć trochę nagiąć reguły rock-dokumentów - bowiem nie ma niczego niższego niż bezkrytyczny filmowy pomnik swojego muzycznego idola. Aż tyle szczęścia nie był nie zespół Anvil, którego treść jest natomiast zaskakująca niż ta Rodrigueza. Jak będziesz ją kojarzył regularnie dostrzeżesz i rozwiążesz blokady, które przebywają na trasie do zasady - prawdziwego dobra i zadowolenia, którego nie sposób znaleźć na zewnątrz. „Mistaken for Stranger” jest przykładem audiowizualnej szczerości okraszonej głęboką autoironią - wyśmiewającą niedoskonałości filmowego warsztatu Toma, redefiniującą standardy rock-dokumentu a w zabawny sposób komentującą braterską więź łączącą twórcę z Mattem. Na wyróżnienie zasługują: „Cobain: Montage of Heck”, „Amy”, „20 000 dni na Podłodze” Jane Pollard i Iaina Forsytha, „Pussy riot: Modlitwa punka” Mike’a Lernera i Maxima Pozdorovkina oraz nieco odpowiednie do siebie „Sugar Man” i „Anvil! Tego zarzutu na zapewne nie można postawić Pollard i Forsythowi, którzy w „20 000 dniach na Ziemi” stworzyli bardzo atrakcyjny portret Nicka Cave’a.

Film w projekcie uznawał być portretem artysty w jego 20 000 dniu bycia na Podłodze - pewnego sposobu podsumowaniem dotychczasowych dokonań wciąż aktywnego muzyka. Mieli oddane rzesze fanów, grali wielkie koncerty, odbyli tour po Japonii z najprawdziwszymi zespołami rockowymi lat 80. Giganci ciężkiego wykorzystywania do dziś wspominają, jak wysoki pomysł na Metallicę, Mötorhead czy Megadeath miał charakter Anvil i koncertowe ekscesy jego wokalisty - Steve’a „Lipsa” Kudlowa - znanego z prowadzenia niektórych gitarowych partii za pomocą wielkiego wibratora. Można zarzucać Kapadii, że krytykując zarabiające na wokalistce media brukowe, sam przyjął ich punkt widzenia - nie miał nawet oporów przed czerpaniem z emitowanych przez prasę zdjęć. Przez zeszłe lata to dziś portrety muzyków przynosiły największe emocje wśród fanów filmów dokumentalnych. Potrafię się mało na ostatnim - prawił pan Pobratyński - więc więc, szukając pracy, człowiek ociera się o całe rzeczy tego padołu, a dodatkowo miałem kuzyna, który stanowił w sprawy oczywiście jak szanowny pan…

Właśnie próba jak najszybszego nastawienia do sekretu talentu, jedzenia i śmierci była przedmiotem dokumentalistów obracających się za tworzenie biografii Janis Joplin, Kurta Cobaina, Amy Winehouse, Jima Morrisona, Boba Marleya czy Iana Curtisa. Ich działalność nie zatrzymuje się - jak oceniają niektórzy - jedynie do negocjowania podwyżek płac czy obrony pracowników przed zwolnieniem. Wzorcowe przykłady, takie jak „Heima” o trasie Sigur Ros czy „The White Stripes: Pod zorzą polarną”, prezentują tournée pod każdym względem wyjątkowe, spektakularne, szczególne. Trasa po Europie zespołu Anvil podobnie była pod pewnym sensem niezwykła - niezwykle nieudana. Przejawia się, że spod łysiejącej czupryny i skórzanych gaci wyłania się osoba niezwykle wrażliwa, ceniąca sobie życie krajowe i przyjaźń. Pomimo tej prawdziwej stronniczości i wartości „oczyszczenia” znienawidzonej przez fanki Cobaina kobiety, film jest również niewątpliwą zaletę poznawczą - mamy wgląd w samodzielne życie gra a jego mroczną psychikę - oraz artystyczną, dzięki bardzo elastycznemu wykorzystaniu otrzymanych z rodziny materiałów. Po wykonaniu dziesiątek koncertów, zespół powrócił do swojej kanadyjskiej miejscowości bez pieniędzy, nowych fanów i układu na płytę - cała droga była źle przygotowana przez domorosłą menadżerkę. „Anvil! The story of Anvil” to więcej inny przykład jednej z odmian rockumentu, czyli filmu śledzącego zespół podczas ich trasy koncertowej. „Sugar Man” to przypadek na wysoką siłę sprawczą kina, lecz i wirtuozerii w tworzeniu napięcia w filmie dokumentalnym.

Najbardziej znajome spośród nich - „Sugar Man” Malika Bendjelloula, „Cobain: Montage of Heck” Bretta Morgena, „Amy” Asifa Kapadii, a ostatnio „Janis” Amy Berg - przykuwały przyczynę nie tylko wielbicieli talentu ukazywanych postaci. Proponuję jeszcze raz popatrzyć na zdjęcie, a wtedy najechać myszką na poniższy napis - rozwiązanie pojawi się w sytuacje etykietki. W atrakcyjnej postaci wykonania przedmiotem wynalazku jest prefabrykowana orteza konieczna do wykonania w obiektu usztywnienia i odcią? „Cobain: Montage of Heck”, reż. „Mistaken for Stranger”, reż. Równie oryginalnym filmem, igrającym z poziomem tour-dokumentu, jest „Mistaken for Stranger” Toma Berningera - filmowca-amatora a prywatnie brata wiele dużo znanego Matta, wokalisty The National. Interesujących rock-dokumentów w obecnym etapie stworzono jednak wiele dużo. Podobnych obrazów jest mocno dużo. W lasu bardzo podobnych produkcji, stawiających przed kamerą aktywnych zawodowo muzyków, ich rodziny, przyjaciół i zmuszających rozmówców do informowania o sekretach znanych gwiazd, trudno znaleźć produkcje oryginalne, starające się opowiedzieć znane biografie w następny sposób.


27, lub ciż z muzyków, którzy poszli w wieku 27 lat. sprawdzian perypetie podstarzałych rockmanów przywodzą na myśl absurdy „Oto Spinal Tap” Roba Reinera - sławnego mock-dokumentu, czyli filmu fabularnego symulującego bycie dokumentem, informującego o perypetiach fikcyjnego zespołu rockowego. Film będący być podstawą świata w trasie, bronił się bardzo intymną i prawą opowieścią o partnerstwie i wartości rodziny. Film Kapadii przy okazji opowiedział o zmianach jakie spotkały we rzeczywistości - o roli mediów i metod. Jest irytującym, niezdarnym fanem metalu, którego zatrudniono przy technicznej obsłudze drogi na sprawę jego łączy, lecz szybko tego pożałowano. Przy odpowiedniej technice łączymy te 3 partie mięśniowe, chroniąc obręcze barkowe przed kontuzjami. Było jej łatwo, grzesznie, ale lekko na zasada, że wyświadczy mu pomoc, jeśli będzie mógł bez świadków i bezkarnie czytać swe „dokumenty”, wzdychać nad nimi bez ochrony i upuszczać w martwe papiery martwe łzy. 33. Sztuka krótkich przemówień pełnych informacji - Na nowym spotkaniu firmowym, jeśli szef poprosi cię o streszczenie tego, nad czym pracowałeś przez ostatni miesiąc, krótka, wysoka i pełna informacji wypowiedź to pewnik.


Read More: https://opracowaniaszkolne.pl/artykul/5387/rozprawka-klasa-8