Notes

Kendilerine bir kahraman yaratmışlar. O kahraman onlara değer vermiş, o kahraman onları bir yerlerde görünür kılmış. Kim bilir daha ne iyilikleri dokunmuştur. O kahramana gönülden borçlular. Dolayısıyla, bu borçlarını, o kahramanı korumakla ödemeye çalışıyorlar. Buraya kadar pek sorun yok, olabilir. Gelgelelim korumacılık yalnızca "haksızlığa karşı korumak" değil de "haklıya karşı korumak" olarak da algılanınca iş değişiyor. "A" cemaatine gönülden bağlı birini şeyhini eleştirmiyor, hocasının yanlışını söyleyemiyor diye, "yalancı, yüreksiz, vb." diyerek çekinmeden yerden yere vurabilirler. Ama onlar şeyh-mürit-cemaat vs. usları esir. Peki ya senin usun esir mi? Kırmadan da, sakince, düzgünce eleştiri yapılabiliyor. Sen neden yapmıyorsun?

Yapamaz! Çünkü onların kahramanları kendi yanlışlarını görmezden gelir. Çünkü onların kahramanları da kendi kahramanlarına tek söz ettirmez. :)

"Efendim yeterince düşmanla uğraşıyoruz, azaldık, bir avuç kaldık ne diye birbirimizi yiyoruz?" diyorlar ama "dost acı söyler" diye bir söz de mi duymamışlar? Hem o bir avuç da yalanla, yanlışla donanırsa kim düzeltecek yalanları, yanlışları?

Görünen o ki, "biz hilafeti savunmuyoruz, hilafet kaldırılmıştır, hilafet düşmanımızdır" demekle yetinecekler, yanlışlarını kabul etmeyip size de yanıt vermeye çalışmayacaklar. Ama oradakilerden birkaçı "Hilafet TBMM'de mündemiçtir" saçmalığından rahatsız olursa ne olur bilemem.

[Bilginiz olsun, iki üç gün sanal ortamdan uzak kalacağım.]

İyi sabahlar dilerim.