Notes

Banyo yaparken film hakkında düşündüm. Başta sen sorduğunda ne demem gerektiğinden emin olamamıştım, bu yüzden “Güzeldi ya, güldüm.” dedim... Ama üstüne düşününce, film çok kopuktu. Spiderman: No Way Home gibiydi. Çok fazla karakter vardı, hepsinin hikayesi işlenmeye ve bağdaştırılmaya çalışılmış gibi hissettim. Keyifli anları vardı ama o keyifli anlar dışında neler olduğunu sorsan “Ya sonda arkadaşları öldü... Kum adam vardı...” falan gevelerim. İzlerken başka hiçbir şeyle ilgilenmemiş olmama rağmen öyle kopuk kopuk bir filmdi ki, ne izlediğimi bilmiyorum. Sahnelerde de çoğu kez bir ordan bir oraya ani kesitler vardı. Takip etmesi zor bir filmdi. Bu filmi kurtaran şey Tobbey’nin mafya-emo-spidermaniydi bence.
Venom’ın işleniş şeklini sevmedim. Vücudunu ele geçirdiği kişiyi direkt kötü birine mi çeviriyor yoksa içindeki kötülüğün açığa çıkmasına mı sebep oluyor anlamadım.
Ben Venom’ın canlıların bedenini sarıp onlara hükmederek kendi istediği şeyi yapan bir yaratık olmasını bu hikayedeki işlenişinden daha çok tercih ederdim. Çünkü Peter kendisiyle yüzleşmemiş gibi hissettim. Venom’dan önce de yaptığı bazı kötü hareketler vardı. Ama Venom geldikten sonra yaptığı tüm berbat şeylerin Venom yüzünden olduğunu söyleyip kestirip attı. Bir sürü insanın kalbini, onurunu kırdığı gerçeğiyle hiç yüzleşmedi.
Peter’ın kum adamın gitmesine izin verdiği sahne saçmaydı. Hiçbir şeyle yüzleşmediği gibi iyi bir şey de yapmadı. Kum adamın kızının hasta olması onun hırsız, katil ve hapishane kaçkını olduğu gerçeğini değiştirmiyor. (Ki filmde de bir sürü insana saldırdı yani) Dünyada bir sürü insan korkunç şeyler yaşıyor. Onlar niye banka soyup yaşlı adamları vurmuyorlar? Adamın hatasını kabul edip hapse dönmesini sağlamalıydı. Küçük kıza ve annesine daha sonradan yardım edebilirdi.
Bir de final dövüşündeki sahneye kafam çok takıldı. Peter ölmesin diye arkadaşı kendisini feda etti ve bunu Peter’ın burnunun dibinde yaptı. Peter çok net bir şekilde onun vücudunun iki yerden feci şekilde delindiğini gördü. Buna rağmen Venom’ı yendiğinde kum adam ile sohbet etmeyi tercih etti. Onun kum adamla konuşmak yerine Harry’e ve M.J.’e koşmasını bekliyordum. Kendisi için fedakarlık yapanları boşverip bencilce kendi işi üzerine odaklanması korkunçtu. Çoktan ölmüş amcasının davasını kovalamak yerine ölmek üzere olan en yakın arkadaşına gitmeliydi.
Kısacası, film çok karmaşık ve kısa kısa kliplerden oluşma gibiydi, iyi işlenenemişti. Hikayede kimse yaptıklarının bedelini ödememiş gibi hissettim. Karakter gelişimi gösteren tek kişi Harry’di, o da birazcık. MJ zaten ilk filmde nasılsa bunda da böyleydi.
Üstünde durup düşündüğümde aklıma gelen düşünceler şimdilik bu kadar~