Notes

Merhaba. 7 saat sonra cevap vermene kızmamış olurdum tabii ki ama elime klavyeyi alır almaz bir farklı hissetmedim değil. Sadece 5 gün oldu ve o beş gün içinde Yaiba'yı izledikten (Tan'ın motivasyonunu gördükten sonra) içimde büyük bir çalışma hissi doğdu. Ablam zaten hobilerimin ilgi alanlarımdan daha az olacağını çok uzun süre önce söylemişti ve oradan hatırlıyorum. Galiba hobilerim, kendimi biraz olsun inşa ederken ortaya çıkıyor. Bir binayı oluşturduktan sonra eski parçaları bulmak gibi. Bu yazı için de aynı şey geçerli. 7 saatlik animeden sonra bir şey değişti mi diye baktım kendimde. Açıkçası öğretmenimle o süre içinde son kez konuştuk ve daha cesur olmam gerektiğini vesaire öğrendim. Buraya kadar tamam. Bundan sonrasında ise ne yapacağımı bilmiyorum, ama biliyorum ki buraya yeniden adımımı attığımdan beri bir misafir gibi hissetmiyorum. Doğrusu, belki de... Eskiden birileri olabilirim, ama senin gözünde durumun daha öte olduğundan eminim. O son yazdığın şeyin acısını hissetmedim değil. O son mesajını görmemiştim (yani son mesajını gördüğümde o an gitmem içler acısı gibi bir şey).

Seni bu sürede özledim, ne zaman konuşacaktım bilmiyorum. Animelerde ve mangalarda bu ara verme süreci en az 1 hafta oluyor gözlemlediğim kadarıyla ama, ahaha, öyle olmadı. 3 gün, 5 gün... Ne kadar sürerse olsun; yine de konuşabildim. Bence bağlarının Muzan olmasına seviniyorum. Ama bence sen ne iblisin kölesi, ne de iblis lordu olmalısın. Sanki sende daha öte bir enerji var, yemin ederim. Bunları söylemek istemiştim ve böylelikle kapattım. Umarım kısa süre içinde dönersin ve asla kız... Kızmak... Kızmıyorum. Hiç!

Bunları yazdım diye umarım sen de düşündüğümden farklı şeyler hissetmezsin ve şeyi eklemeyi unuttum. Aslında dil öğrenmek, müzik dinlemek, resim çizmek, yazı yazmak... Çok şey var. O yazı yazmayı çok seviyorum, ama baştan başlarsam falan diye ne olur diye garibime gidiyor. Kimetsu'nun mangasını okuduktan sonra istemsizce karşılaştırdım, ama en çok da benzerliklerini. O hobi, ilgi alanı kısmına dönersek de evet, çok fazlası varken aklıma o kısmı takılıyor. Şimdi unuttum, internetin gelmesini bekledim. Sanırım beni izleyen hayaletlerden kurtulayım diye internetimden oluyorum, o yüzden gizlilik kısmını kapatıyorum ve her şey çözülüyor (neredeyse).

Seni çok ama çook özledim ve seviyorum. O hikayemi de nasıl tamamlayacağımı bilmiyorum, ama neredeyse 5 gün içinde kavuştuğumuza seviniyorum. O interneti açmanın yolunu o şekilde buldum ve bundan sonrasında ise "çizeceğim yol" kısmını hatırlıyorum konuşmalarımızda. Tan (Tanjirou) gibi çalışmak geliyor içimden. Yorulunca dinlenmeyi öğrendim ama. 50 bölümün sonunda da yeni bir hikayeyi oluşturma şansından bahsetmiştik. O gün... Geldi! Gerçekten. Düşündüm de... Zahmet gibi gözükebilir, ama şimdi (belki daha sonra) hikayeyi bu olgunluğumla ve yeni bir kurguyla yazabilirim. Betimlemeleri kalbimin beni götürdüğü kadar eklerim ve en önemlisi de "Detay"ı oluştururum. Benim karakterlerimi savaştırdığım alanlarda hiç özel bir şey yokmuş, Kimetsu'da ağacın üzerine devirdiği bir sahne bile var veya iblis vücudunun içinden giriyor, ahaha, çok çok aksiyonlu. Neyse, öylece belli olmamış kimin kazandığı vesaire. Şaşırtıcı (aslına pek değil) kısmı da, bu yazımda bile kilobayt hesaplıyor olmam. Şu an 4 KB iken yazdıklarımın dolup taşmasında garip bir şeyler uyandırmıyor değil, onun için "her neyse" diyorum. 5 gün içinde bir insan ne kadar değişebilir değil mi? Şey gibi, 24 saatin içinde 50 dakika var diyelim. 1 günün içindeki 50 dakika bir insan ne kadar değişebilir ki? Veya asıl odağa getirirsek hatta 24 gün içinde 5 gün ne kadar yeterlidir? Gibi böyle sorular böylelikle uçuşup gidecek ve muhtemelen yine içimiz huzur dolacak. Demek istediğim, bunlar da dönem atlatacak şeyler. Birileri bana hayatın "daijoubu" olmadığını söylemişti (ama ironik olarak sonra da öyle olduğunu başka yerde dile getirdi, hepimizin konuştuğu eski yerde) ve öyle bir şeyler kafama geldi. Yine de hatırlayamadım tam olarak.

İşte 10 kb bir bölümken 5 kb mini bölüm olur ya, o hesap. Şimdi de burada tamamlamak istiyorum notu hazır söylediklerim bitmişken ve başkalarını pek sıkmamışken.

Geceleri sevmeni kesinlikle anlıyorum, anlam verebiliyorum ve hissedebiliyorum; o yüzden, öylelikle, o zaman yazmak istedim diyebiliriz. Bu an hazır hissettim. Umarım hala iyisindir ve derslerine iyi çalışabiliyorsundur, ben de çalışmaya yakınım (motive olmak üzereyim, dil öğrenme notundan tek öğrendiğim ise tutkulu bir şekilde not tutmak oldu, bu bir gerçek). Hala bitirmek üzereyim. Ah, bitti bile. Seni çooook sevdiğimi söylemek istiyorum ve şimdilik güle güle, görüşelim!

-Shining DreamLight (Bunu yazan birileri!)