Notes

Bu sadece bir veda mektubu, daha önemli bir şey değil. Hep söylemiştim ya, iyi ol diye... Nereye basarsak basalım yer yerinden oynayabilirdi çünkü. Bu dijital pencereden oku benimkini, en sonunda dilediğim her şeyi sığdıracağım.

Artık Mona'yla konuşmamam gerekiyor, değil mi?
O tarlayı bulup orada vakit geçirmeliyim.
Ben bir yolcuyken bana eşlik ettin.
Ben de teşekkür edip gitmem gerekiyor, değil mi?
Daha nasıl söylerim bilmiyorum, kervanda bir şey kalmadı.
Başka nasıl yol açarım, onu da bilmiyorum.
Bildiğim varsa o da gitmek ve herkesi affetmek.
Son kez amaçlarımın kitaplarına yazmam gerek, değil mi?

Rüyam yine hayal gücümün oyunu olabilir, ama birisi bana şöyle dedi;

"Ne istediğini bildiğinden kopyasını elde etmelisin."

Birilerine hikayemi gösterebileceğimi düşünmüyorum, senin mesleğinle aynı şey. Benim için de özel anlamları var galiba ve öyle herkese yaymayı düşünmüyorum. Defterlerim, resim dosyaları, internet (faydalı şeyler için)... Bunları vaatsiz mekanlarda harcamak istemiyorum. Dünyada olduğumuz için dünya gibi oluruz, hayatı yaşamalıyız -eğer tarafsız gözüken bir yorumda bulunmak gerekirse-.

Belki de mevsimler karması, düşünce gücü, kader çizgileri; kısacası çoğu şey geçerlidir fakat; yol bize aitken biz yola ait oluruz. Okuduğun için teşekkür ederim, kendi dijital ikonumu düzeltmeye çalışırken oradan tamamen ayrılıyor olmam ironik oldu.

Benim hayatımda hiçbir kapı yarım açıyla açılmadı veya kapanmadı. Geri dönüşler ve başlangıçlar oldu. Bunları sana yazdım çünkü bu boşluğu doldurmak istedim.

Bence bizi acıtan düşüncelerden arınıp, yerine daha olumluları koymalıyız. Yoksa bir virüs gibi olacağız ve o virüs odanın her tarafına, sonra da çevreye dolanacak.

Gelişim süreci olarak bu zamana kadar ki en güçlü aynamdın, teşekkür ederim. Bildiğimiz yoldan şaşmamak gerek, o yüzden nerede olursan ol bunu aklından çıkarma.

"En üzücü kelime; en mutlu kelime."

Merhaba, elveda. ❣