Notes

utwór ma budowę charakterystyczną dla tragedii antycznej. Ak­cja obej­mu­je od sze­ściu do ośmiu go­dzin. Wszyst­kie wy­da­rze­nia roz­gry­wa­ją się na Pla­cu Pu­blicz­nym w Troi. Ak­cja kon­cen­tru­je się wo­kół żą­da­nia wy­da­nia He­le­ny Gre­kom.

Na Pla­cu Pu­blicz­nym w Troi po­ja­wia się Chór pa­nien tro­jań­skich. An­te­nor przed­sta­wia historię porwania Heleny przez Parysa. Uwa­ża, że po­win­na wró­cić do oj­czy­zny, po­nie­waż tyl­ko wte­dy Tro­jań­czy­cy unik­ną woj­ny z Gre­ka­mi. Pa­rys pró­bu­je zy­skać przy­chyl­ność An­te­no­ra, ale ten jest nie­ugię­ty. Męż­czy­zna kie­ru­je się spra­wie­dli­wo­ścią, a nie sym­pa­tią. Pa­rys jest ura­żo­ny jego po­stę­po­wa­niem. Chór ubo­le­wa, że nie moż­na po­łą­czyć mło­do­ści z mą­dro­ścią. He­le­na wspo­mi­na swo­je szczę­śli­we ży­cie przed po­rwa­niem przez tro­jań­skie­go księ­cia. Stra­ci­ła ho­nor, ro­dzi­nę i oj­czy­znę. Pró­bu­je po­cie­szyć ją słu­żą­ca, Sta­ra Pani. Uwa­ża, że He­le­na po­win­na za­ufać Bogu. Chór śpie­wa pieśń o obo­wiąz­kach wład­cy wo­bec ludu. Po­seł oświad­cza He­le­nie, że król Priam pod­jął de­cy­zję. Kobieta nie wróci do Grecji. Po­seł re­la­cjo­nu­je He­le­nie prze­bieg ob­rad, w któ­rych wzię­li udział Priam, Pa­rys i rada tro­jań­ska. Ksią­żę prze­ko­ny­wał, że nie po­rwał He­le­ny z wła­snej woli. Zo­sta­ła mu obie­ca­na przez Wenus, gdy przy­znał jej ty­tuł naj­pięk­niej­szej. Pa­rys przy­po­mniał też, że Gre­cy wie­lo­krot­nie upro­wa­dza­li cu­dze żony. Przy­kła­dem jest Medea, porwana przez Jazona. An­te­nor nie zgo­dził się z Pa­ry­sem i wspo­mniał, że upro­wa­dze­nie Me­dei mia­ło miej­sce w da­le­kiej prze­szło­ści, a obiet­ni­ca We­nus nie zwal­nia księ­cia z od­po­wie­dzial­no­ści za zła­ma­nie pra­wa. W obro­nie Pa­ry­sa sta­nął Ike­ta­on, któ­ry prze­ko­ny­wał, że He­le­na po­win­na wró­cić do oj­czy­zny, do­pie­ro gdy Gre­cy przy­zna­ją się do upro­wa­dze­nia Me­dei. Pod wpły­wem jego słów, wszyscy członkowie rady opowiedzieli się za Parysem. Król Priam mu­siał za­ak­cep­to­wać de­cy­zję więk­szo­ści. Chór za­po­wia­da przy­by­cie za­gnie­wa­nych po­słów grec­kich.