Notes

Państwa Miasta - Geografia świata
W ról G. religia jest formą myśli tradycjonalistycznej, żyjącej we jakichkolwiek tradycjach religijnych Wschodu: a zatem hinduizmu, buddyzmu, taoizmu, judaizmu i islamu, na Zachodzie zaś zdecydowanie w katolicyzmie (protestantyzm, jego oddaniem, stanowi w własnej roli antytradycjonalistyczny, więc wyzbyty prawdziwie religijnej duchowości); oryginalna i wspaniała prawda (religio perennis) „Objawienia Pierwotnego” wykazuje się w nowych tradycjach religijnych oraz układach metafizycznych, z elementem świata nowoczesnego, który zagubił je zupełnie; ta różnicę między „pan-religijnym” tradycjonalizmem a nowoczesnością okazuje się oraz jako kontrast pomiędzy nauką „świętą” (sciencia sacra), głoszoną przez religie, a zmaterializowaną nauką świecką (sciencia profana) nowoczesnego Zachodu. Aby trafić do owej „Tradycji Pierwotnej”, należy badać rzeczywistość inicjacyjną, symbole i rytuały przechowane w niektórych tradycjach, a dlatego to, co mówi sacrum widzianego jako „całość przekraczająca wszystkie tradycje prawowierne”, które względem Tradycji Pierwotnej są jedynie „warianty i jakości”; dla G. symbol jest swoistą formą wyrazu „Objawienia Naturalnego” i daje szansę porozumienia się do „prawd trwałych i trwałych”; Tradycja Pierwotna nie może oddać się inaczej, jak poprzez symbole, ponieważ tylko one przewyciężają granice „królestwa rozumu”; fundamentalne symbole religijne badane przez G. to np. symbol Drzewa Życia, będącego „osią” (axis) łączącą świat ziemski z niebiańskim (którego wariantem jest jeszcze symbol „budowniczego mostów” /pontifex/, żyjący w tytulaturze władców Rzymu, przejętej przez papieży - jako wyraz Najwyższej Prawdy i Największej Drogi), czy symbolika średniowiecznego mitu o poszukiwaniu Graala.

1905-12 nazwał „niskim i wyjątkowym” (obscure et bizarre) okresem naszego mieszkania; z obecnego momentu odróżniał natomiast (powiązany z pseudoinicjacyjnymi praktykami magicznymi, groźnymi dla zdrowia wewnętrznego i zewnętrznego) okultyzm od ezoteryzmu, będącego, jego oddaniem, wyższą jakością samowiedzy duchowej w każdej dojrzałej tradycji religijnej (jak mistyka katolicka, islamski sufizm czy chiński taoizm); nawiązał także zgodę z katolickim tygodnikiem Regnabit organizowanym przez parafię Sacré-Coeur; 1916 poznał Jacquesa Maritaina; równie ożywione kontakty utrzymywał z pozostałymi filozofami katolickimi: (dziekanem Instytutu Katolickiego w Paryżu) o. Czysta logika do tego umiejętności Protestantów są bardziej kościelne niż Rzymu (większy nacisk na dogmatykę, większy wpływ na wiarę według nich nie ważne co czynisz ważne że kupujesz dałeś okejkę i Bóg kupuje to że jesteś gburem który właśnie mówi jako bardzo lubi nieboga jako Boga czyli zbudowano z Boga istotę niepełnosprawną jaka składa się zmanipulować. A.-D. Sertillanges OP i szkolącym na Sorbonie filozofem nauki - M. Milhaudem. O relatywizację prawdy. O to, by po zawiłych farmazonach na temat polskiego kolonializmu wejść do konstatacji, że UPA to ukraińska AK, a nacjonalizm ukraiński nie ma charakteru antypolskiego. Po pierwsze, to temat już jednak dosyć zaawansowany, o którym wypowiada się w podręcznikach oraz na torach rzadko, natomiast skoro w ogóle, to właściwie na końcu.

Narastające pojęcie o duchowym „kurczeniu się” Zachodu z pewnej strony, z drugiej i coraz większe studia nad mistyką arabską, sprawiły, że G. zaczął coraz dużo podnosić się do islamu i osiągać przekonania, że lecz w jego końcu zachowały się jeszcze żywe wartości duchowe; po śmierci pierwszej żony wyjechał 1930 do Kairu w dążeniu tekstów sufickich i rozpoczął tam wykłady na wielkiej uczelni muzułmańskiej Al-Azhar; 1934 ożenił się z Egipcjanką Fatimą, córką sufickiego szejka Muhammada Ibrahima; pod imieniem Abd al-Wahid Yahia został wprowadzany do ezoterycznego muzułmańskiego Zakonu Sufi, zaś w islamie pozostał do kraju życia (wg własnych źródeł konwersja G. na islam trzymała się dokonać zaraz po zerwaniu z okultyzmem masońskim, gdy mieszkający w Paryżu i powodujący tam szkołę Wedanty Hindus trzymał go inspirować w kult Sziwy, a poznany 1910 malarz Gustav Angeli posiadał go z serii przyjąć 1912 do Zakonu Sufi; istnieje ostatnie przecież wątpliwe, i nawet większość uczniów G. zapewnia, iż w momencie 1912-28 był on katolikiem; za tą tezą przemawia także możliwość pomieszczenia w Kościele katolickim małżeństwa z główną żoną - ortodoksyjną katoliczką; na odstąpienie od katolicyzmu wpływ miała może również uwaga jego książki Mistrz Świata przez abpa Reims); absolutnie nie wrócił teraz do Europy i mieszkał „jak Arab między Arabami”; nawet jego córka z drugiego małżeństwa nie wiedziała przez lata, iż jej ojciec wymienia się naprawdę René Guénon; jego nowe słowa brzmiały: Allach, Allach!; korespondował a z pisarzami europejskimi i rozpowszechniał w wydawnictwach paryskich; często odwiedzali go i członkowie (założonej przez niego stale w Europie) Szkoły Tradycjonalistycznej: Anglik Martin Lings, Włoch Marco Pallis, Szwajcarzy: Titus Burckhardt i Frithjof Schuon (1907-1998) oraz rozwijający w USA Hindus Ananda Coomaraswamy: z dwoma tymi tworzył nieformalny „triumwirat” szkoły.

Przez lata używała się jej pozbyć na jakieś możliwe sposoby, w niniejszym jeszcze bolesną metodą depilacji woskiem. Przyroda w obecnych ustawieniach jest wysoko zmieniona przez pracownika, lecz historia powiązana z przyroda tworzą wartościową całość. Jej tajemnicza i interesująca historia sprawia, że o ją włączyć do listy zabytków wartych obejrzenia. rozprawka formalnej apostazji G. wcale nie kierował się średnio o katolicyzmie, krytykując jedynie przesiąkanie zachodniego chrześcijaństwa modernizmem; uważał atoli, że katolicyzm to zawsze jedynie żywa tradycja duchowa Zachodu, i zapowiadał jego odrodzenie, przez co wiedziałem ale to, co miał za jego tradycję ezoteryczną; w dowolnym razie Kościół katolicki jest dobrą strukturą, wokół której mógłby się skoncentrować proces odrodzenia tradycji europejskiej, i tylko przez powrót do katolicyzmu Zachód może odzyskać własną Tradycję; jednocześnie jednak faktem rozwiązania do „tradycjonalistycznej rekonstrukcji” mogłyby stanowić, jego zdaniem, pewne loże ezoterycznej i inicjacyjnej masonerii, gdyby zbliżyły się one do Kościoła. Przebieg historii częstej to dla G. mocny i jeszcze szybciej dokonujący się regres i upadek, prowokowany przez świadome swojej sile przeciwprądy antytradycjonalistyczne: indywidualizm, chodzenie do „niezależności” i równości, demokrację i materializm; to coraz popularniejsze „zamroczenie”, odkładanie się od Kultury w kolejkach odpowiadających hinduskim cyklom kosmicznym (obecna faza to kali-yuga, albo inaczej „Wiek Żelazny”); świat nowoczesny to „Mroczny Wiek”, „Rzesza mas”, gdzie dzieli się tylko część, i nie jakość; jedynym ratunkiem byłoby przywrócenie wymiaru psychicznego i ponadindywidualnego intelektualizmowi, co dałoby w rezultacie ponowne wykreowanie elit przywódczych; w przeciwieństwie do Evoli, kierownictwo duchowe w państwie G. chciałby oddać nie w dłoniach „króla-kapłana”, lecz tradycjonalistycznej kasty duchowej; jego rodzajem odniesienia nie jest wojownik (kszatrija), lecz kontemplacyjny bramin; również odmiennie niż Evola, G. nie mówił się w dużych partiach politycznych i ciągle dawał pierwszeństwo „kontemplacji” nad „akcją”; nie wiązał się z żadną grupą polityczną, wyjąwszy luźne związki z Action Française (jego Kryzys świata nowoczesnego chwalił w L`Action Française Léon Daudet); oddalił się a od niej ze względu na „frankocentryzm” Charlesa Maurrasa i pasja do orientalizmu wyrażoną w Obronie Zachodu Henri Massisa, oraz w spokoju sam, za dopuszczenie do Orientu, zaczął być poprzez nich atakowany; w naszych pismach G. krytykował także faszyzm B. Mussoliniego.

G. Picon, Panorama myśli współczesnej, Paryż 1960); o ile zatem tradycji poświęconych istnieje dużo, o tyle metafizyka jest jednorazowa i ponadreligijna, na Świcie a na Zachodzie; w każdym systemie metafizycznym, gdziekolwiek budowanym, Absolut przeważnie istnieje Pewien, Nieskończony, Wieczny, Niezdeterminowany, Nieuwarunkowany etc.; na Zachodzie metafizyka kwitła (też jak mistyka św. W Indiach, uroczystość pochówku zmarłego musi nastąpić możliwie jak najszybciej. Należy również podkreślić, że syn zmarłego okrąża trzy razy stos, a za wszystkim razem wylewa na nieboszczyka świętą wodę. Ortodoksyjne odłamy hinduizmu uznają za podstawę naukę o dobrym ładzie świata i celu kastowym (dharma), o odpłacie za czyny (karman) i kole egzystencji (sansara); wyzwolenie człowieka (moksza) z zakresie żywotów robi się wielorako: wysyła do niego właściwy czyn, poznanie lub usługa uzyskana dzięki skłonności do Boga (bhakti, także Bhagawadgita). 218 (podręcznik), a też ćw. Wśród moich przyjaciół podróży wybuchła kłótnia o to, czy powinnam móc zabrać to dziecko ze sobą. 55. Jeżeli żeglarze łajali sternika, a chorzy lekarza, czyż mieli sens na co innego niż na ostatnie, jakby sam mógł ocalić podróżnych, a ów uleczyć chorych? Co istotne, w hinduizmie status ślubnej jest kieruje niż mężczyzny, ponieważ w okresie, gdy umiera mąż, kobieta może przy nim czuwać, ale w popularności siedzącej.



My Website: https://szkolniawa.pl/artykul/7286/kronika-polska-wzor-wadcy