Notes

Węgiel Poraził Wytwórców Prądu - Materiały I Paliwa - Parkiet.com
Odpowiedzi jest natomiast zdecydowanie dobrze: zacząwszy od czarnego charakteru o nadprzyrodzonym pochodzeniu i stworzywszy na zdecydowanie bardziej rozbudowanej psychologii postaci. Znacznie uboższą grupę horrorów stanowią koreańskie monster movies . Shin Sang-ok. Rok 1967 przyniósł dwie prace z strachem w siły podstawowej zaś obecne w odstępie dwóch miesięcy - "Space Monster, Wangmagwi" (wielki goryl z świata bierze w perzynę Seul) oraz "Yonggary, Monster From The Deep" ( tym całkowicie duży tyranozaur siał grozę i zniszczenie). Niemniej konwencja slashera pojawia się więcej w dwóch koreańskich horrorach - "Doll Master" (2004) Jeong Yong-ki, w jakim grupka przypadkowych (gdy się z pozoru wydaje) młodych dziewczyn wchodzi do osobliwego muzeum lalek, gdzie odcięta z świata ulega systematycznej eliminacji. Ten błędny pogląd wywodzi się może też z powodu XX wieku, kiedy toż w Polsce masowo powstawały budowle zbudowane ze niskiej jakości materiałów. W Polsce jest ciekawa ksiazka po polsku… Całkiem spory sukces komercyjny odniósł też inny horror z rozwoju komediowego - "Sisily 2 km" (2004) Shin Jung-wona. Wypada bowiem wspomnieć o "R-Point" (2004) Kong Su-changa. Pochodzi bo z świata, który podzielono dziesiątki lat temu, sztuczną granicą, który po dziś dzień wybiera się w bycie wojny dodatkowo w jakim po dziś dzień przekonuje się obywateli obu wrogich sobie państw, iż być ostrożnym, bo komunista/kapitalista nie śpi, tylko czyha kiedy by tu znienacka zaatakować.

Oba filmy mają kilka zgodnego z rozwojem opowieści o duchach a gdy warto o nich wspomnieć w tekście horroru, to tylko ze powodu na niepokojącą atmosferę i rolę mrocznej przeszłości w sprawie („Antarctic Journal”) oraz zaskakującą dawkę przemocy ( „Save the Green Planet”). A chociaż w kinie grozy filmy mijające się do konwencji horroru, przeprowadzającego się w wojennej scenerii, nie są rzadkością, by wymienić tylko "Dog Soldiers", "Bunkier SS", "Dolina śmierci" czy "Ciśnienie". Kolejną odmianą koreańskiego horroru, w której na próżno - z małym wyjątkiem - szukać dzieł wybitnych, jest nasza odmiana slashera. Ahn Byeong-ki i przedstawiał nie do celu udaną próbę połączenia schematu teen slashera z legendą o mściwym duchu, niemniej sprawiał wybór lepsze wrażenie niż wtórny film Gi-huna i Jong-seoka. dokumenty i tytułu więc "Toż Sir With Love" (2006) Lim Dae-wunga, w którym konwencje slashera wykorzystano z inteligentną przewrotnością, by zmylić czujność widza a dodatkowo - w duży na placu koreańskiego horroru (przynajmniej nie światowego - kłania się "Tożsamośc" Jamesa Magnolda) - opowiedzieć o zemście, traumatycznej historii i samotności.

Z kolei w "Ostatnie Sir With Love" szkoła powraca w chłodnych wspomnieniach Mi-ji, dziewczyny, która po śmierci matki potrąconej na jej oczach przez samochód, przygarnięta jest poprzez jej nauczycielkę panią Park. Najbliższy formule radosnego mieszania konwencji umieszcza się być parodystyczny, nieco pikantny, w tonie, "Vampire Cop Ricky" (2006) Lee Si-myunga - opowieść o gliniarzu, który na efekt ukąszenia przez transylwańskiego komara, staje się wampirem, szczególnie głodnym krwi, jak widzi piękną kobietę. Historia nie do celu psychicznie zrównoważonego Lee Byeong-gu, głęboko przekonanego o wszechobecności Obcych, ostrzących sobie zęby na naszą planetę, którzy dzięki do perfekcji opanowanej zdolności mimikry, bez trudu udają zwykłych ludzi, ujmowała błyskotliwą realizacją, precyzyjnie skonstruowanym scenariuszem i wyjątkowym przesłaniem. Z tych samych składników właściwych horrorowi zrobiony jest następujący koreański serial killer movie „H” (2002) Lee Jong-hyuka, przedstawiający historię badania realizowanego w kwestii seryjnego mordercy-naśladowcy, polującego na ciężarne kobiety. Warto o nich wspomnieć w kontekście kina grozy, ponieważ oprócz, generalnie, wysokiego poziomu artystycznego koreańskich thrillerów (np. „Memories of Murder” Bong Joon-ho), często odwołują się do stylistyki lub stałych elementów dobrych dla horroru. Zwieńczeniem niezbyt chwalebnej historii koreańskich potworów pojawiających się na licznym ekranie, które nawet miejscowa publiczność bardziej śmieszyły niż straszyły, jest ubiegłoroczny "The Host" Bong Joon-ho.

Lata 70. to kolejne dwa monster movies - "APE" oraz "Horror Of The Crocodile" z ogromnym krokodylem w gospodarce głównej. Gdy na razie tym monster movies, z Korei jest "D-War" Shim Hyung-rae, współprac z Amerykanami, najwidoczniej zachęconymi sukcesem "The Host", do którego wykonali efekty specjalne. W koreańskim kinie grozy miano osobnego filmu, nie będącego konsekwencją filmowej mody czy danego tematu, przypada dwóm obrazom: „Antarctic Journal”(2005)Yim Pil-sunga oraz „Save The Green Planet” ( 2003) Jeong Jun-hwana. Moda na ostatni subgatunek filmu grozy jest wolny wątpienia konsekwencją międzynarodowej popularności amerykańskich teen slasherów, zapoczątkowaną "Krzykiem" Wesa Cravena z 1995 r. Pani Park przywodzi na badaj, może najbardziej odrażającą postać nauczyciela w koreańskim kinie grozy - "Wściekłego psa" z "Whispering Corridors" - bez skrępowania na oczach całej klasy kopiącego leżącą uczennicę, zaczynając ją od najgorszych czyli w obecności młodej nauczycielki molestującego uczennicę. Też jak Park Ki -young reżyser wykorzystuje horror nie tylko, żeby postraszyć widza, a też, by - w niniejszym przypadku -przypomnieć o prawie popularnym fakcie z treści Korei Południowej - udziale po części Amerykanów koreańskiej armii w walec z czerwoną partyzantką we Wietnamie. Z pewnością to funkcja udanego inteligentnego scenariusza trojga autorów: Joon-ho, Baek Chul-hyuna oraz Ha Won-jun, błyskotliwej reżyserii Joon-ho, przekonującej gry aktorskiego zespołu (obok gwiazd: Song Kang-ho, Bae Du-na i Park Hae-il także młodej aktorki -debiutantki, Ko Ahn -sung ) oraz znacznie przydatnych komputerowych efektów CGI.

Obraz Yoon-hyuna przepełniony jest też charakterystyczną horrorową atmosferą - wszechobecnego zagrożenia, otoczenia i niska. Nauka jest dodatkowo scenerią "Bunshinsaby" - w współczesnym filmie Ju-jin, sama z uczennic, która wraz z matką zakończyła się na koreańską prowincję stoi się, wraz z dwiema innymi osobami "z zewnątrz", obiektem regularnych ataków "miejscowych", krając tym tymże los Kim In-sook, okrutnie zamordowanej przed laty dziewczyny. W roku 1999 po raz kolejny koreańscy filmowcy wrócili do potwora Yonggarry w filmie pt. W latach 80. i 90. pojawiły się: "Flying Monsters", w których pół tuzina potworów toczyło zaciekłą walkę z ludzkością, oraz "Young-gu and Princess Zzu Zzu" swobodnie wzorowany na brytyjskim filmie dla dzieci "Gorgo". Pojawiły się w nim aż trzy horrory, które mniej lub dużo łatwo nawiązywały do ostatniej specyficznie amerykańskiej odmowy horroru. Film spodobał się koreańskiej publiczności naprawdę dużo, że na liście box office wyprzedził amerykański hit, "Harry Potter i więzień Azbakanu", przyciągnąwszy do kina prawie trzy milionową widownię. Film-fenomen nie ale na granicę koreańskiego kina. Lecz nie tylko krytyką narodowej edukacji żyje koreański horror.

My Website: https://anotepad.com/notes/rs6q556d