Notes

Węgiel Poraził Wytwórców Prądu - Środki I Paliwa - Parkiet.com
Odpowiedzi jest natomiast znacznie więcej: począwszy z czarnego charakteru o nadprzyrodzonym pochodzeniu a zrobiwszy na wiele bardziej rozbudowanej psychologii postaci. Znacznie uboższą grupę horrorów stanowią koreańskie monster movies . Shin Sang-ok. Rok 1967 przyniósł dwie produkcje z strachem w skóry pierwszej plus to w odstępie dwóch miesięcy - "Space Monster, Wangmagwi" (wielki goryl z kosmosu obraca w perzynę Seul) oraz "Yonggary, Monster From The Deep" ( tym razem gigantyczny tyranozaur siał grozę i zniszczenie). Niemniej konwencja slashera pojawia się dodatkowo w dwóch koreańskich horrorach - "Doll Master" (2004) Jeong Yong-ki, w jakim grupka przypadkowych (jak się z pozoru wydaje) młodych kobiet dociera do innego muzeum lalek, gdzie odcięta z świata ulega systematycznej eliminacji. Ten mylny pogląd uznaje się prawdopodobnie również z początku XX wieku, jak to w Polsce masowo powstawały budowle wzniesione ze czarnej jakości produktów. dokumenty dobra ksiazka po polsku… Całkiem spory sukces komercyjny odniósł również inny horror z biegu komediowego - "Sisily 2 km" (2004) Shin Jung-wona. Wypada bowiem wspomnieć o "R-Point" (2004) Kong Su-changa. Pochodzi bo z końcu, który podzielono dziesiątki lat temu, sztuczną granicą, który po dziś dzień spotyka się w stopniu wojny również w którym po dziś dzień sugeruje się obywateli obu wrogich sobie państw, że być ostrożnym, bo komunista/kapitalista nie śpi, tylko czyha jak by tu znienacka zaatakować.

Oba filmy są mało zgodnego z nurtem opowieści o duchach i jeśli warto o nich wspomnieć w kontekście horroru, to wyłącznie ze powodu na niepokojącą treść i wielkość mrocznej przeszłości w treści („Antarctic Journal”) oraz zaskakującą dawkę przemocy ( „Save the Green Planet”). A choć w kinie grozy filmy unoszące się do konwencji horroru, przeprowadzającego się w wojennej scenerii, nie są rzadkością, by wymienić tylko "Dog Soldiers", "Bunkier SS", "Dolina śmierci" czy "Ciśnienie". Kolejną odmianą koreańskiego horroru, w jakiej na próżno - z niewielkim wyjątkiem - szukać dzieł wybitnych, jest mała odmiana slashera. Ahn Byeong-ki natomiast tworzył nie do celu udaną próbę połączenia schematu teen slashera z opowieścią o mściwym duchu, niemniej sprawiał wybór lepsze wrażenie niż wtórny film Gi-huna i Jong-seoka. Drugi i tytułu wtedy "Zatem Sir With Love" (2006) Lim Dae-wunga, w którym konwencje slashera wykorzystano z inteligentną przewrotnością, by zmylić czujność widza a zarazem - w niespotykany na gruncie koreańskiego horroru (jednak nie światowego - kłania się "Tożsamośc" Jamesa Magnolda) - opowiedzieć o zemście, traumatycznej historie i samotności.

Z organizacji w "Ostatnie Sir With Love" szkoła powraca w bolesnych wspomnieniach Mi-ji, dziewczyny, która po śmierci matki potrąconej na jej oczach przez samochód, przygarnięta zostaje przez jej nauczycielkę panią Park. Najbliższy formule radosnego mieszania konwencji umieszcza się być parodystyczny, nieco pikantny, w stopniu, "Vampire Cop Ricky" (2006) Lee Si-myunga - opowieść o gliniarzu, który na efekt ukąszenia przez transylwańskiego komara, staje się wampirem, szczególnie głodnym krwi, jak widzi seksowną kobietę. Sprawa nie do końca psychicznie zrównoważonego Lee Byeong-gu, głęboko przekonanego o wszechobecności Obcych, ostrzących sobie zęby na bliską planetę, którzy dzięki do perfekcji opanowanej zdolności mimikry, bez wysiłku udają przeciętnych ludzi, ujmowała błyskotliwą realizacją, precyzyjnie skonstruowanym scenariuszem i ważnym przesłaniem. Z ostatnich tychże składników właściwych horrorowi zbudowany jest inny koreański serial killer movie „H” (2002) Lee Jong-hyuka, przedstawiający historię śledztwa wykonywanego w historii seryjnego mordercy-naśladowcy, oczekującego na ciężarne kobiety. Warto o nich wspomnieć w układzie kina grozy, ponieważ oprócz, generalnie, wysokiego poziomu artystycznego koreańskich thrillerów (np. „Memories of Murder” Bong Joon-ho), często wspominają się do stylistyki lub podstawowych elementów odpowiednich dla horroru. Zwieńczeniem niezbyt chwalebnej historii koreańskich potworów pojawiających się na pełnym ekranie, które nawet miejscowa publiczność bardziej śmieszyły niż straszyły, jest ubiegłoroczny "The Host" Bong Joon-ho.

Lata 70. to kolejne dwa monster movies - "APE" oraz "Horror Of The Crocodile" z wielkim krokodylem w istoty głównej. Jak na razie tym monster movies, z Korei jest "D-War" Shim Hyung-rae, współprac z Amerykanami, najwidoczniej zachęconymi sukcesem "The Host", do którego przygotowali efekty specjalne. W koreańskim kinie grozy miano osobnego filmu, nie będącego konsekwencją filmowej mody czy konkretnego tematu, przypada dwóm obrazom: „Antarctic Journal”(2005)Yim Pil-sunga oraz „Save The Green Planet” ( 2003) Jeong Jun-hwana. Moda na ostatni subgatunek filmu grozy jest bez wątpienia konsekwencją międzynarodowej popularności amerykańskich teen slasherów, zapoczątkowaną "Krzykiem" Wesa Cravena z 1995 r. Pani Park przywodzi na zasada, chyba najbardziej odrażającą postać nauczyciela w koreańskim kinie grozy - "Wściekłego psa" z "Whispering Corridors" - bez skrępowania na oczach całej klasy kopiącego leżącą uczennicę, wyzywając ją z najgorszych bądź w obecności młodej nauczycielki molestującego uczennicę. Także jak Park Ki -young reżyser wykorzystuje horror nie tylko, żeby postraszyć widza, lecz i, by - w współczesnym przykładzie -przypomnieć o kilkoro popularnym epizodzie z treści Korei Południowej - udziale po stronie Amerykanów koreańskiej armii w walec z komunistyczną partyzantką we Wietnamie. Z pewnością to rola udanego inteligentnego scenariusza trojga autorów: Joon-ho, Baek Chul-hyuna oraz Ha Won-jun, błyskotliwej reżyserii Joon-ho, przekonującej gry aktorskiego zespołu (obok gwiazd: Song Kang-ho, Bae Du-na i Park Hae-il i młodej aktorki -debiutantki, Ko Ahn -sung ) też bardzo opłacalnych komputerowych efektów CGI.

Obraz Yoon-hyuna przepełniony istnieje więcej charakterystyczną horrorową atmosferą - wszechobecnego zagrożenia, otoczenia i niska. Grupa istnieje jeszcze scenerią "Bunshinsaby" - w współczesnym filmie Ju-jin, sama z uczennic, która wraz z matką zakończyła się na koreańską prowincję zatrzymuje się, wraz z dwiema innymi lubymi "z zewnątrz", obiektem regularnych ataków "miejscowych", dając tym tymże los Kim In-sook, okrutnie zamordowanej przed laty dziewczyny. W roku 1999 po raz drugi koreańscy filmowcy powrócili do potwora Yonggarry w filmie pt. W latach 80. i 90. pojawiły się: "Flying Monsters", w jakich pół tuzina potworów toczyło zaciekłą walkę z ludzkością, oraz "Young-gu and Princess Zzu Zzu" swobodnie wzorowany na brytyjskim filmie dla niemowląt "Gorgo". Pojawiły się w nim aż trzy horrory, które kilka lub bardziej bezpośrednio nawiązywały do tej specyficznie amerykańskiej odmowy horroru. Film spodobał się koreańskiej publiczności tak mocno, że na liście box office wyprzedził amerykański hit, "Harry Potter i więzień Azbakanu", przyciągnąwszy do kina prawie trzy milionową widownię. Film-fenomen nie tylko na moc koreańskiego kina. A nie tylko krytyką narodowej edukacji żyje koreański horror.

Website: https://controlc.com/f259cb0a