Notes

03.05.2015

*Bugün Sema ile neredeyse hiç konuşmadık. Açıkcası içimde hep bir kaybetme korkusu var. Sanırım yaşlanıyom. Artık benden soğuduğunu düşünüyorum. Beni istemiyormuş ama zoraki olarak konuşuyormuş kendimi yükmüş gibi hissediyorum. Bazen onu konuşmaya zorluyom. 25 temmuzda sınav yapıcam onu. Beni kaybetmekten korktuğunu söyledi. Ama ne kadar samimi bilmiyorum. Dün gece bana soğuk davranmasını ve takmamasını düşünerek gece geç saatlere kadar beynimi kemirdi uyuyamadım. Başka kızlarla samimi olmamı istemiyor. Bunu sevgi belirtisi olarak varsayarsam aynı davranışı ondan göremedim. Bu beni üzüyor... Evet sevgilisi var bunu gerekçe göstermesi normal. Ama "o benim herşeyim" demesi beni düşürüyor. Semadan önce Sema gibi sevdiğim bi kız vardı. Adını hatırlamak bile istemiyorum. 2 yıl boyunca konuşmuş, gülmüş, eğlenmiştik. Neredeyse hergün arıyordum uzun sürelerce konuşuyorduk. Sevgili değildik ama ondan öte bişeydik. Taaki birgün aşk denen derin kuyuya düşene kadar. Onu sevgilisiyle kabullenmiştim. Ama gün geçtikçe eridiğimin ve köşeye itildiğimin farkındaydım. Bi gün beni terk etti. Hemde henüz 2 aydır tanıdığı birisine. O gün intihar duvarlarını zor aşmıştım. Gece bi vakit hastahaneye kaldırıldım. Saat başı kusmak nedir bi ben bilirim. Sonunda mide ülseri. Bi süre ilaçlarla yaşadım. Semayla sanırım bu yolda ilerliyoruz. Sanırım tek hatam onu sevgilisiyle kabullenmekti. Şimdi ayrıl desem bana gelir mi ? Bana eskisi kadar değer veriyormudur ?.. Sanırım düşüncelerine saygı duyup biraz zamana bırakmam en doğrusu... Aklımda eski protest günlerime dönüp herkesi def etmek var...