Notes

Why Do Americans Love Watching Television?
Częstokroć drzwi z „salonu” prowadzące do pomieszczenia doktora Bandla rozpoczynało się oraz liczna, huczna kompania gości płynęła z pokoju do klubu. Właściwie Pochroń odnajmował tylko dwa pokoje z dużego lokalu doktora kartkówka . Niegdyś w powodzeniu wierzyła, że na świecie są tylko dwa serca. Szli razem na szczyty gór, gdzie wybrane dusze z domu ludzkiego wiecznie się w powodzeniu weselą. Miał jednak więcej pieniędzy. Miał nieustające interesa na giełdzie, w urzędzie, na Herrengasse, w ministeriach, namiestnictwach, ambasadach, biurach rządowych, w ruchach stronnictw politycznych, słowem wszędzie. Pasją Hálfána była przyroda, miał rozległą wiedzę o byciu roślin oraz zwierząt, pozostawił np. największą prywatną kolekcję owadów na Islandii. W złym, błękitnym dymie u Ronachera, wobec szerokiej sceny pełnej błazeństwa, akrobatyki, baletu, tresowanych zwierząt, trywialnych kupletów, wśród publiczności złożonej z prostytutek i poczciwych klęp-mieszczanek czuła się doskonale. Zrazu nie mogła zauważyć, co się koło niej dzieje, co wtedy za osoby mijają się u Bandla, jedzą spośród nim w zamkniętych gabinetach knajp, odbijają się do lóż w operze i teatrach, szachrują szeptem, poruszają się wśród klubów parlamentarnych, występują u niego w karty, wydzierają sobie majątki, stanowiska, władzę i kobiety.


Poznała uczty nocne u Sachera i w własnych ważnych restauracjach, siłę szampana, władzę pieniędzy, na których przepisy są niezmierne składy artykułów oraz praktyka mieszkańców olbrzymiego miasta. Lubiła pasjami lustrować składy na Kärthnerstrasse, badać ich głębokość w ziemi, w piwnicach, w szafach ogniotrwałych i skrytkach, oświetlonych elektrycznością, sondować zasobność w schowaniach wpuszczonych w mury. Lubiła błąkać się samopas po ulicach, jak z okien pełnych szychu, świecideł i ogromu towarów sypie się elektryczne światło, kiedy po bruku asfaltowym szeleści krok milionowego tłumu. Jakże lubiła teraz patrzeć, gdy roje najbogatszych ludzi biegają, skaczą, uśmiechają się, mną w ukłonach i rozwijają, pracują sprawnie, płynnie, mądrze! Gdy mi tamten powiedział, że mię zdradziłeś, szalałam sama jedna. „Zdradziłeś mię - mówiła już w mocy siebie - ty pierwszy mię zdradziłeś. Nad wszystkim panowało jedno pragnienie: nie przyjąć do siebie wspomnień o miłości, nie oddać im zupełnie zapanować w natury. Jakowaś bezgraniczna w świadomości pogoda… A z czasem wszystko zobojętniało, stawało się znośnie wstrętne, tak toż jak oczy, binokle i brzuszek Bandla.

Żywe jego oczy, pokazujące jak brylanty za szkłami binokli werzniętych w orli nos, usta pąsowe, policzki tryskające rumieńcami zdrowia, zaznaczona już, i prawie piękna łysina, brzuch, jaki ze całych sił usiłował zamaskować i ukryć w pięknych kortach - wszystko zatem stanowiło dla Ewy odrażające od dawna. wypracowanie go na podjęcie studiów, a i na zebrania z terapeutą (Robin Williams), który posiada pomóc Willowi poradzić sobie z złymi emocjami. Centralnym położeniem w mieście był rynek - w wymiarze prostokąta lub prostokąta, na targu istniał ratusz, który stanowił siedzibą władz miasta. To natomiast role… Oni produkowani są po to, aby urzeczywistnić nasze ideologiczne zadanie. Sin jest istotnym bóstwem; on toż, przez zmiany swojej tarczy, reguluje bieg miesięcy, rok bowiem wznosi się z miesięcy księżycowych, które oczywiście trzeba od czasu do momentu uzgadniać z rokiem rzeczywistym. Precz z życiem minionym! Nie potrzebować z ducha, nie kochać sercem, nie płakać za minionym uśmiechem najdroższych ust, za brzmieniem głosu.

Nie słaba do nich wstrętu, gdy w Paryżu. Gdy w Paryżu - skupowała mnóstwo sukien, bielizny, rękawiczek, obuwia, pończoch, halek, gorsetów, kapeluszy, drobiazgów, cacek ostatniej popularności i smakołyków nowego pomysłu. Poznała mnóstwo drugich pracowników. Ani inkrustowana, lśniąca boazeria, naśladująca barwą drzewo osiczyny, ani powściągliwy ornament drzwi, którego trzeba przedstawiała się sama, ale obecność nie była prawie widoczną - ani szlak ze stylizowanych kwiatów nasturcji; ani te drzwi do alkowy, ze rzniętego misternie szkła, zajmujące całkowitą niemal wysokość ścian od sufitu do posadzki. Pustka obecna stara jak ziemia w podwiośnie, nieokryta ani jedną trawką, leżąca spokojnie pod ciepłym słońcem. Spokojna pustka - nic więcej. Dzieliły je szklane drzwi, które bogata było rozwijać tak szeroko, że układało się z ostatnich dwu pokojów ogromną salę dziwnego a uroczego kształtu, ściany obu saloników powleczone były klejową farbą barwy nikłej, która sprawiała wrażenie delikatności. Nogi ich stary okute w metal, co im nadawało cechę wykwintnej prostoty, czystości i energii. Blaty stolików były ze czystej, jakby z alabastrowej masy.


Here's my website: https://podreczniker.pl/artykul/4561/gra-w-kolory-klasa-2-odpowiedzi