Notes

Tarım toplumuna geçiş ile Mülk Sahipliği
19. yüzyılda yazan Frederick Engels, daha çok anaerkil aileye odaklanan bir toplumdan gerçek bir ataerkilliğe geçişin nedeni olarak mülkiyetten bahseder. Anaerkil ve anayerli komünal aileden ataerkilliğe geçiş, hayvanların evcilleştirilmesi ve bir şefin elinde özel mülkiyet olarak tanımlanan ve bizzat kendisine ait olan sığır sürülerinin gelişmesiyle başlayan mülkiyet birikimi ile gerçekleşti. klandan ziyade. Mülkiyet ve ataerkilliğin rolünün kadınlar üzerindeki etkisi yıkıcı oldu. Kadın, kiminle evleneceğine dair hiçbir söz hakkı olmayan bir erkeğin malı oldu. Başlık parası ödendikten sonra kocasına aitti. İncil'de Lot, bakire kızlarını, kendisini tehdit eden bir kalabalığı savuşturmak için basit bir takas olarak kullanır (Yaratılış 19:8). Bir erkek bir kadınla evlenirse ve “bekaretinin belirtileri” kanıtlanamazsa, kadın öldürülürdü (Tesniye 22:21). Ne yazık ki, dünyanın bazı bölgelerinde bu uygulamanın çoğu bugün de devam ediyor. Mülk birikimi, çoğu ülkede seçkinlerin elinde aşırı bir servet konsantrasyonuna yol açmıştır. ABD'deki çoğu eyaletin kadınlara mülkleri üzerinde kontrol vermesi 1900 yılına kadar değildi. Daha adil bir servet dağılımı yeni bir modelin parçası olmalıdır.
Etik yükümlülükler ve ahlak kavramları
Anaerkil bir toplumda ahlak, akrabalıktan kaynaklanır. Birinin sadakati, soyuna, akraba aileye ve kabileyedir. Tabular sözlü gelenek yoluyla aktarılır. Bununla birlikte, Tora yasasında, bir yasalar kodunun temelini oluşturan insan ve tanrı arasındaki antlaşmadır. Unutulmamalıdır ki bu antlaşma sünnet ayini ile mühürlenmiştir ve sadece erkekler için geçerlidir. Bu bağlamda, onları ihlal eden bireyleri seçerek yasaların varlığı, onları yöneten bir elit -rahipler ya da tanrı tarafından atanmış yöneticiler- yaratılmasına katkıda bulunur. Bu kodların kiliseden bağımsız olarak görülmesi ancak Fransız ve Amerikan Devrimleri ile oldu. İbrani kabilelerininkinden önce gelen Babil'in yazılı kodlarının, erkek tanrı Marduk'un dişi tanrı Tiamat üzerindeki üstünlüğü ile çakışması ilginçtir. Bu tür dini ataerkillikte, bağlılık, anaerkil bir bağlılık sisteminden, soyut bir tanrıya, çocuklara aktarılır. Bu modelde, tanrıyı yatıştırmak için çocuk kurbanına bile göz yumulmuştur. İbrahim ve İshak'ın hikayesini (Yaratılış 22) ve Jephthah'ın kızının hikayesini (Hâkimler 11) okuyun. İlkinde, tanrı yerine bir hayvan kurban etmek için müdahale eder, ikincisinde ise müdahale etmez. Hıristiyan savunucuları, ateistleri ahlaksız olmakla suçlamaya çalışırlar. Yine de İncil'de, özellikle Eski Ahit'te kadınlara yapılan muamele, ahlak kurallarının kimi desteklemek için tasarlandığını gösterir: erkekler. Bugün, karmaşık toplumumuzda, cezaları adil bir şekilde belirlenmiş yazılı yasalara ihtiyaç duyulmaktadır. Yine de, daha sonraki yaşamlarında onlara en çok rehberlik eden şey, küçükken çocuklara öğretilenlerdir. Çoğu dinin motivasyonları -utanç, korku ve suçluluk- sağlıklı değildir. Warren Jeffs'in çocuklarından biri bu hafta FLDS topluluğu içindeki hayatı hakkında konuştu. Bu uç bir örnek olsa da, çocuklukta dini telkinler ve istismarın çocuklara verdiği büyük zararı göstermektedir.
Bu hayat diğerine karşı
Doğaya ve dünyaya saygı duyan erken anaerkil dinler, tek odak noktası maddi varoluş olduğundan, yaşamı ve ölümü aynı döngünün parçası olarak gördüler. Hayat veren kadınlar, ölüm yaslarına da karıştı. Ölüm nihai ve varoluşun sonu olarak görülür. Bu, ölümün bedensel varoluşun yükünden bir kurtuluş olarak hoş karşılandığı ataerkillikle çelişir. Zaman kavramı dönüştürülmüş ve bitmeyen döngüler yerine doğrusal bir biçimde görülmektedir. Bu değişim, bir bitiş zamanı senaryosunun oluşturulmasını mümkün kılar. Hıristiyanlığın manevi bir ahirete odaklanması, bu varoluşun eşitsizliklerine verilen dikkatten uzaklaşır. Christopher Hitchens (1997) Rahibe Teresa'yı acıyı gerçekten yücelttiği için sık sık eleştirdi. “Yoksullara yardım etmekten daha az, onları köktendinci Roma Katolik inançlarının genişlemesini körüklemek için yorulmaz bir sefalet kaynağı olarak kullanmakla ilgilendiğini” belirtti (S.543). Pagan dinlerinin kutlama ayinleri, doğanın mevsimlerine göre ayarlandı ve Hıristiyanlığın odak noktası, çok acı ve ıstıraptan sonra İsa'nın çarmıhta ölümü üzerineydi. En uç noktasında, belirli dini mezhepler maddi bir varlığın birçok yönünü reddetmiş ve kendilerini diğerlerinden izole etmiş ve çoğu zaman karşı cinsle herhangi bir temastan kaçınmıştır. Bu, anaerkilliğin çocuklara ve aileye odaklanmasının antitezidir. Bugün bile Katolik Kilisesi, kadınları rahiplikten dışlıyor ve rahiplerinden bekarlık talep ediyor.