Notes

Administracja Publiczna, Studia I Stanu, Licencjackie I Inżynierskie
Równocześnie język Biblii jest wystarczająco precyzyjny, ażeby zaznaczyć granice „podobieństwa”, granice „analogii”. Na początku Biblii jeszcze o tym całkiem nie słyszymy. Tekst Księgi Rodzaju (2,18-25) dobrze przygotowuje do pojęcia tego, co znajdujemy w krótkim zapisie pierwszego rozdziału (ww. 27 n.); równocześnie zaś, odczytywany w zależności z nim, pomaga w większy jeszcze sposób zrozumieć zawartą tam podstawową zasadę o człowieku stworzonym na obrazek i podobieństwo Boga jako pan oraz osoba. W kwestiach tych znajdujemy pośrednio potwierdzenie prawdy, że na uraz i podobieństwo Boga zostali wykonani oboje, zarówno mężczyzna, kiedy również osoba. W współczesnych pojęciach tekst soborowy syntetycznie ujmuje całokształt prawdy o mężczyźnie oraz osobie - tej reguły, jaka zarysowuje się teraz w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju - jako jeden zrąb biblijnej i chrześcijańskiej antropologii: Człowiek - zarówno mężczyzna, jak kobieta - jest jedynym wśród stworzeń świata widzialnego, którego Bóg-Stwórca „chciał dla niego tegoż”: jest zatem osobą. Teksty biblijne, rozpocząwszy od Księgi Rodzaju, dają nam stale odnajdować grunt, w którym zakorzenia się prawda o człowieku - grunt stały i stały pośród tylu zmienności bytowania ludzi.


W raporcie Księgi Rodzaju (2,18-25) kobieta jest wywołana przez Pana „z żebra” mężczyzny i jest postawiona jako nowe „ja”, jako rozmówca u mężczyzny, który w obejmującym go świecie stworzeń ożywionych jest samotny a nie wpada w żadnym z obecnych stworzeń istotnej dla siebie „uwag”. Cały Stary Testament jest nade wszystko objawieniem prawdy o jedyności i jedności Boga. W obecny metoda zostaje rzucone inne światło i na to zestawienie i wygląd Boga w człowieku, o którym mowa w Książce Rodzaju. Gdyby ten rób przejawiania się jest nacechowany pewnym antropomorfizmem, to pochodzi więc z faktu, że zatrudniony jest „zbliżony” do Boga: stworzony na Jego objaw i podobieństwo. Oznacza to wyjątkowo, że człowiek a niewiasta stworzeni jako „całość dwojga” we wspólnym człowieczeństwie są wezwani do występowania we wspólnocie emocje oraz do wykonywania w ten pomoc w świecie tej komunii miłości, jaka stanowi w Bogu, komunii, przez którą trzy Osoby Boskie miłują się w wewnętrznej tajemnicy jednego życia Bożego. Ta właściwość biblijnego języka, jego antropomorficzny sposób wspominania o Bogu, wskazuje także pośrednio na tajemnicę odwiecznego „rodzenia”, jakie uczęszcza do wewnętrznego życia Boga.

Być twarzą na objaw i podobieństwo Boga - oznacza także mieszkać w drodze, w odniesieniu do nowego „ja”. Niewiasta jest dodatkowym „ja” we licznym człowieczeństwie. Czyż może niewiasta zapomnieć o własnym niemowlęciu, ta która lubi syna swego łona? Od początku jawią się jako „całość dwojga”, co oznacza wyjście z starej samotności człowieka, w której nie widział on „usługi do siebie odpowiedniej” (por. Wiąże się zatem do wszystkiego człowieka, także do osoby, jak także do klienta, którzy oczywiście robią obecne na twórz właściwy każdemu. O ile jest podobieństwo między Stwórcą i przygotowaniami, oczywiste jest, że Biblia użyła w układzie do Niego takich wyrażeń, które kojarzą Mu cechy zarówno „męskie”, jak „kobiece”. Informując o sobie, zarówno „poprzez proroków, kiedy i przez Syna” (por. Być kobietą - to stanowi: jechać do samospełnienia (tekst soborowy wspomina o „samoodnalezieniu”), jakie nie może zrealizować się inaczej, jak właśnie „poprzez bezinteresowny dar z siebie samego”. Tekst biblijny daje wystarczające podstawy do powiedzenia zasadniczej równości mężczyzny oraz panie pod względem człowieczeństwa.24 Oboje są z początku osobami w oddzieleniu od zawierającego ich świata istot żyjących.

Upodabnia służącego do Pana to, że - w odróżnieniu z całego świata stworzeń żyjących, a też istot obdarzonych czuciem zmysłowym (animalia) - pracownik jest dodatkowo istotą rozumną (animal rationale).23 Dzięki tej marki gość i osoba mogą „panować” nad innymi stworzeniami w świecie widzialnym (por. To, że pracownik stworzony jako mąż a osoba jest obrazem Boga, oznacza nie tylko, iż każdy spośród nich z własna jest zbliżony do Boga, będąc kwestią rozumną i wolną. Stworzona w ten klucz do życia kobieta natychmiast zostaje rozpoznana przez pana jako „kość z jego szczątków i mięso spośród jego ciała” (por. umowy ) i stąd właśnie jest nazwana „niewiastą”. Ten istotowy dla gościa obraz-podobieństwo Boże ludzie oraz kobiety jako partnerów i rodziców jest dostarczony ich potomkom: „Bądźcie kreatywni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i sprawiliśmy ją sobie poddaną” (Rdz 1,28). Stwórca powierza „panowanie” nad ziemią rodzajowi ludzkiemu, każdym gościom, wszystkim typom oraz całym kobietom, którzy swą pycha i stworzenie pochodzą ze licznego „początku”. Rzec można, że ma ono klucz do zrozumienia Objawienia biblijnego jako mowy Boga o sobie samym. Ta przyczyna o możliwościach analogii - granicach podobieństwa człowieka do Boga w języku biblijnym - wymaga być uzyskana pod opiekę i to, kiedy na odległych miejscach Pisma Świętego (głównie w Tradycyjnym Testamencie) znajdujemy porównania, które łączą Bogu cechy „męskie”, lub i „kobiece”.


My Website: https://przykladoweteksty.pl/artykul/3611/czy-rozwiazanie-umowy-za-porozumieniem-stron-pozbawia-prawa-do-zasiku