Notes

Obrońcy Religii Chcą Zjeść Ciastko I Być Ciastko…
W Rzeszowskiem, Krakowskiem, na Sądecczyźnie jest także metrum trójmiarowe (sztajerki), ale pas górski zdominowany jest przez dwumiar. Od późnego średniowiecza instrumenty muzyczne realizowane przez ludowych producentów rozpoczęły się wyodrębniać następującymi, tymi również w XIX i XX w. Warto też dodać, że z północą Europy łączy: przewaga wolnych temp (Pomorze), skale naturalne (trąby pasterskie, np. kaszubska bazuna), niektóre ballady, dawne archeologiczne instrumenty (liry), apokopa (wyciszenie końcówki w zwrotce śpiewu) i pięciomiar (kraje bałtyckie). Tylko w tym sektorze etnomuzycznym pojawiają się w częściach takty pięcio- i ośmiomiarowe, apokopa (ściszanie lub „połknięcie” ostatniej sylaby w zwrotce pieśni), „przytrampywanie” taneczne kobiet, które stanowi pozostałością dawnego słowiańskiego korowodu. Folklor strefy góralskiej (Podhale, Orawa, Pieniny) wydobywa się następująco: własny repertuar muzyki i tańców; kontrast temp - szybkich w pieśniach tanecznych, powolnych w wierchowych (wałęsanych), wykonywanych na wysokiej przestrzeni; naturalny wielogłos; pięciotaktowa budowa melodii; wers dwunastozgłoskowy jako podstawa budowy zwrotkowej; melodie opadające, częsta obecność kwarty zwiększonej (wyróżnik skali lidyjskiej), obecność rytmów odwrotnie punktowanych (znak kontakcie z folklorem słowackim i węgierskim). Folklor muzyczny Polski środkowej obejmuje Kujawy, Wielkopolskę, Mazowsze, Sandomierskie, Radomskie-Kieleckie zaś w części Śląsk.

W dziedzinie środkowopolskiej występują istotne dla gospodarek polskich składy kapel - skrzypiec współgrających z dudami (Wielkopolska) oraz skrzypiec z towarzyszącymi basami lub/i bębenkiem (Kujawy, Mazowsze, Sandomierskie, Radomskie-Kieleckie). rozprawka kapela dopasowuje się ze skrzypiec (czasem w obsłudze podwójnej) oraz bębenka z brzękadłami i dzwonkami. Ludowe instrumenty muzyczne są rezultatem świadomej działalności wytwórczej dla potrzeb publicznej i własnej praktyki muzycznej oraz skupiają się ze pracą w obszarze wykonawstwa muzycznego w medium wiejskim. Ten okcydentalny profil tak się uwidoczni, gdy przytoczymy czynniki łączące tradycje muzyczne na ziemiach polskich z punktem wschodnim. Nurty kulturze oraz elementy muzyczne łączące Polskę z Europą Zachodnią to: w dziedzinie tonalności: chorał gregoriański i siły modalne (kościelne), pentatonika bezpółtonowa, system dur-moll i interwalika charakterystyczna dla muzyki instrumentalnej; w części metrorytmiki: trójmiar, metrum akcentowane (taneczne); w powierzchni sytuacji i charakterze: budowa zwrotkowa, ballada, forma kolista (repryzowa) i refrenowa, niektóre pieśni doroczne (gaik, dyngus), dawne kolędy, tańce zawarte w zestawy („suity”); w nauce praktyki: duży udział muzyki instrumentalnej, trzy-czterosobowe oraz większe kapele, odrębne instytucje muzyczne (chóry i teatry ludowe). Są zatem: w przestrzeni tonalności: skale wąskiego zakresu-tetrachordy, pentachordy i plagalizacje, chromatyzm w pentatonice - pentatonika hemitoniczna, złożoność, różnorodność skal, przewaga melodyki wokalnej nad instrumentalną; w sferze metrorytmiki: metra recytacyjne, swobodne, prozodyczne, rytmy addytywne, złożone, akcenty nietaneczne; w powierzchni sylwetki i gatunku: budowa wersowa, duży udział pieśni obrzędowych i dorocznych, pieśń liryczna, teksty pieśniowe z symboliką przyrodniczą; w dziedzinie praktyki: łączność repertuaru religijnego i świeckiego, pełny głos w śpiewie w szerokiej przestrzeni, duży udział melizmatycznych, tj. niesylabicznych dźwięków, przewaga dwuosobowych kapel.

Najbardziej widocznym wulkanem jest Momotombo (1258 m n.p.m.) nad jeziorem Managua, który przyjmowany jest zbyt symbol Nikaragui. Inna rzecz, że po co Ci zakres, który również tak rzucisz? Na początku pnie się ku górze, następnie przebiega po linii falistej; chętnie osiąga punkt kulminacyjny w liczbie lub innej frazie, po czym wracając czasem do kulminacyjnego punktu melodii, opuszcza górne strefy diapazonu i falistym ruchem opada do finalnego punktu spoczynkowego, jaki spotyka się na pokładzie lub poniżej nuty wyjściowej. Tranzystor, a następnie układy scalone były się podstawą rewolucji komputerowej. Takty pieśni z metrum parzystym (2/8, 4/8, 4/4) nawiązują do czterech sylab w tekście i stoją w regionie powszechnie; pieśni (przyśpiewki) o pojemności trzech sylab w takcie parzystym są typowe dla Małopolski, w współczesnym terenów górskich i skupiają się z synkopą. W charakterze budowy tekstów górują zwrotki cztero- i dwuwersowe o swej liczbie sylab w wersach. Najbardziej podstawowy układ to zwrotka złożona z trzech wersów słowno - muzycznych o niekiedy zmiennych ilościach sylab (na ogół wersy są siedmiozgłoskowe).


W zakresie repertuaru: obfitość form kolędowania, kolęd, pastorałek, brak eposu, w jego miejsce upowszechniły się stosunkowo liczne ballady, przewaga form przyśpiewkowo-tanecznych, współwystępowanie form zwrotkowych, jakie są cechą ogólnopolską i dawniejszych przedzwrotkowych, tzn. czynionych z jednych wersów. Pod względem tonalności, zwłaszcza region kurpiowski określa się stosunkowo częstą obecnością skali pentatonicznej i pentachordalnej (o pojemności kwinty). Cechami typowymi folkloru muzycznego północno-zachodniego obszaru Polski (Pałuki, Kociewie, Kaszuby) są: dość duża objętość melodii (od oktawy do duodecymy); zmniejszenie udziału rytmiki mazurkowej i przyśpiewki tanecznej, i zwiększenie - rytmiki walcerkowej; znacząca obecność metrum dwumiarowego; duży repertuar dwuczęściowych tańców - zabaw (ważna grupę ilustrująca czynności, druga - polka); dominacja systemu dur - moll; umiarkowane tempo melodii; popularność repertuaru pozaludowego; obecność wielogłosu przygotowanego w chórach świeckich i kościelnych. W rozmiarze instrumentarium: znaczna czytelność wpływów instrumentarium profesjonalnego; mimo oddziaływania instrumentów manufakturowo-fabrycznych obecność instrumentów średniowiecznych ogólnoeuropejskich: fidel, lira korbowa, cymbały, tamburyn, tubmaryna (prototyp instrumentu basowego), flety bez otworów bocznych. Charakteryzuje go: zdecydowana większość metrum trójmiarowego i wyraźna obecność rytmiki mazurkowej; szybkie również dużo intensywne tempo, melodyka zmienna, falista, o dużej zawartości, budowana często na prawdzie kontrastu; przewaga symetrycznej, ośmiotaktowej zwrotki melodycznej o dwutaktowej budowie fraz, obecność tempo rubato. Melodie weselne są często budowane ze zwrotki trzywersowej, robione są w tempie powolnym, w twórz recytacyjny z wieloma ozdobami-melizmatami.

Tzw. wolnometryczne, o niemożliwym do ustalenia takcie, obrzędowe melodie weselne i żniwne na południowo - wschodnim obszarze kraju mówią o kontaktach z folklorem wschodniosłowiańskim. Nie ciągle jest zachowywany tu dawny repertuar tradycyjno-źródłowy ze powodu albo na brak myśli o nim wśród działaczy, albo brak mienia wysokiej pozycje tradycji tzw. Wśród instrumentów stosowanych przez muzyków ludowych należy poznać te, które są oryginalnym rękodziełem ludowym natomiast te, które przyznały się na wsi z własnych środowisk społecznych. Z południem i łączy: przewaga dwumiaru, przewaga temp szybkich, rozrost zespołów instrumentalnych i początek zróżnicowanej harmonizacji, muzyka pasterska, skale instrumentów dętych (lidyzmy), helokanie-porozumiewanie się głosem na trasa, wykorzystujące zmiany rejestrów głosowych. Np. skrzypce fabryczne w dłoniach wiejskiego muzyka są, w celu funkcjonalnym, również instrumentem ludowym. I sami muzycy zwracali się nierzadko wyrobem instrumentów. rozprawka polskiej muzyki ludowej - określanej oczywiście ze powodu na części etnicznie polskie - i gry ludowej w Polsce - uwzględniając również tradycje mniejszości narodowych - wyłoniły się w kierunku XIX i XX w.


Homepage: https://superedus.pl/artykul/7099/historia-wczoraj-i-dzis-klasa-7-cwiczenia