Notes

Zihnindeki binlerce iblis aynı anda fısıldayarak ona ne yapması gerektiğini söylüyordu. Kafasını duvarlara vurmasını, zemini yumruklamasını, saçlarını yolmasını istiyorlardı ondan. Söylenenleri yapmamak için her şeyini ortaya koyuyordu. Yapmadığı için gece olduğunda bedel ödemesi gerekiyordu. Her gece öldürüyorlardı onu. Her sabah yeniden uyandırıyorlardı. Ona bunu yaptıran iblislerin gülme sesleri taşıyordu kafasından. Duyan bir tek oydu. "Susun!" diye bağırıyor, çığlıklar atıyor, ağlıyor, tokatlıyordu kendisini.

Hayatı yalnızca bir trajediydi. Uyanıyordu, yemek yiyip su içiyordu ve geri uyuyordu. Çıkmadığı odasının kapısı günde yemek için üç kez açılıyordu. Yüzünü maskeyle kapatmış biri yemek bırakıp çıkıyordu. Onlar içeri girdiğinde, odanın en uzak köşesine kaçıyordu. Yere oturup bacaklarını kendisine çekiyordu. O gidene kadar hareket etmiyordu. İnsanlardan korkuyordu. Sadece kendisiyle ve zihnindeki o yaratıklarla konuşuyordu.

Çoğu zaman ağlasa da bazen, sadece bir süreliğine, gülme isteği filizleniyordu göğsünde. Durmaksızın, beyaz renk duvarlara bakarak güldükten sonra kendisini tutamadan saatlerce ağlıyordu.

Her gün aynı gidiyordu bir güne kadar. Oturduğu zeminden korkuyla kalkmıştı, kapı açıldığında. Üstlerinde beyaz önlükler olan üç kişi