Notes

+Senin koz dediğin şeyler bizim hiç bir şey. Bu kadar mı aptalsın. İstediğini yapmakta özgürsün. Ama ölüm özgür değil Sanabel. Ölüm bizim ellerimizde. Makine seni bekliyor. Geç kalma.

Sanabel’in dediği yer ve mekan burası. Yıkılmış kilise ve Sanabel ile bir kaç kez birlikte gördüğüm kadın. Gizemli adam gibi bu kadın da Sanabel’den bir şey yapmasını istiyor. Kim bu makine? Bu sorular kafamı karıştırırsa da Sanabel’in asıl istediği şeye odaklanmalıyım. Sanabel’in aslında gördüğü ama dikkatinden kaçan birisi var mıydı? Birinin onları dinlediğini söylemişti. Eğer doğruysa anıdaki kilisenin yakınlarında bir yerlerde olmalı.Her anı milisaniye milisaniye izlemekten artık takatim kalmamıştı ama sonunda emin oldum.

İki ihtimal vardı ya Sanabel’in dediği gibi onları dinleyen birisi hiç olmadı ya da Sanabel’in gözleri gerçekten birini görmedi. Lanet olsun bu cevap onu tatmin etmeyecek ama biliyorum. Kendisinin birini görmediğine emin olduğunu daha önce söylemişti ve “Eğer benim geçmişimde göremezsen, konuştuğum kişinin gözlerinden onun geçmişine geçmeni istiyorum. Ve sonunda bizi dinleyeni bulduğunda onunda gözlerine sızacak geçmişine gidip adını ve nerede yaşadığını öğreneceksin. Bunu yapabilirsin. Sana senden bile daha çok güveniyorum. Ayrıca mecbursun”.

Geçmiş içinden başka bir geçmişe geçmek. Bu sadece Üstad Unma’nın yapabildiği söylenen bir şey. Anılar hafızada çözünürlüğü düşürülmüş videolar gibi saklanıyor, ve bu videolarda uzak ve küçük detaylar neredeyse tamamen bulanık görünür. Gözlere yakınlaşmak ve bulanıklığı çözmek neredeyse imkansız. İnsan beyninin işlem gücünün hepsini buraya yöneltebilir olsa bile geçmişten geçmişe geçmek çılgınca. Ama hem zorunda kaldığım için biraz da en azından kendimi denemek için devam ediyorum.

Yeter, yeter! Bu kadarını kaldıramam. Ben siktiğimin Unma’sı değilim. Gözlerim, gözlerim yerinden çıkacak. Yeter bu kadar. Uyanmam lazım. Uyanıyorum, uyanıyorum, uyanıyorum, uyanıyo, uyan, u...