Notes

Sanabel gittikten sonra sinirimi bastırmak için bir kadeh votka içtim. Ruh madencileri için fazla sinir ve negatif düşünce en büyük zehir. Sinirlerine kapılmış ruh madencilerinin görüleri azalıyor hatta yok olabiliyor. Bunun sonucu sadece bu olsaydı büyük bir keyifle Sanabel denen şerefsizi ve çetesini havaya uçurabilirdim. Madenciliğin en kötü yönü kesinlikle böylesine bir hayatta sakin kalmaya çalışmak.

Biraz daha rahatladıktan sonra Sanabel'in göz örneğinin bulunduğu kasama gittim. Bu orospu çocuğunun göz örneğini her avucuma aldığımda bir süre kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum. Göz örneğini şöminenin ateşine atmak ve sonra gidip Sanabel'in Lasilov adlı yobaz örgütünü havaya uçurma düşüncesine dalıyorum her seferinde. Ama bu göt herif beni bir şekilde bir yerimden kelepçeliyor. Sanki geleceği ve geçmişi gören kişi o. Her zaman ki koltuğuma oturup, bağdaş kurdum ve göz örneğine odaklandım.

- "Biliyorsun Sanabel, biliyorsun bu işi yapman gerek."
+ "Yapamam, neden ben? Yeter bu kadar. Benden bu kadar. Başkasını bulun. Madem bu kadar güçlüsünüz, başka bir yöntem bulun. Benden bu kadar."
- "Sana seçme şansını biz veririz, biz alırız. Herşeyde olduğu gibi."

Bölüm 3 - Tozlu raflar

Lejla eyaletine gidiyorum. Yaklaşık 450 kilometre yol gideceğim. Motorumun bakım zamanı gelmişti ama vaktimin olmamasından dolayı ertelemiştim. Yoldayken de motorun yağ akıttığını görüyorum. Bir yandan motorumun beni yarı yolda bırakıp bırakmayacağını düşünürken, bir yandan da Lejla'daki müşterimi düşünüp geriliyordum. İlk defa hizmet vereceğim biriydi ve kadının Oskan'dan geldiğini duymuştum. Oskan'dan gelip devletin lithium pil üretim merkezi Litworld'e CEO olmak çok şüphe oluşturucu. Oskan eskilerin Texas'ı tarzında bir yer. Oskan halkının manyaklığı yüzünden yabancılar hatta askerler için ürpertici bir yerdi. Bir çok devrim ve darbe girişiminin çıkış noktası ve anca son 15-20 senede biraz daha güvenliği sağlanabilmiş bir eyalet.

Litworld'e vardığımda bilekliğimi göstermemi istediler ve her zaman ki gibi ruh madenciliği olmamdan dolayı hakaret ve gereksiz şakalara maruz kaldım. Sakince Janner Konlaz için geldiğimi söyledim.

- Janner Ko.. ne?
+ Janner Konlaz.
- O kim lan, sen bizle dalga mı geçiyorsun ucube?
+ Galiba yeni CEO'nuzun adını bile bilmiyorsun.
- CEO mu? Hemen sekreteri ara Laou. Sor bakalım bu ucubeyi çağırmış mı?

Kapı açıldı ve ana binaya giriş yaptım. Genelde üst düzey insanların odaları en alt katlarda olduğundan asansöre binip en alt kata indim. İlk gördüğüm görevli CEO odasını sordum. En üst katta olduğunu söyledi. Bir anlık şaşkınlık ile "Hassi.. Teşekkür ederim." diyip geri döndüm.

Tak, tak, tak, tak, tak...

- Adın?
+ Gattel Mortar, zaman ruhu madencisi.
- Gel.

İçeri girdiğimde bir anlık gözlerime inanamadım, istemsizce gözlerimi avuşturma ihtiyacı hissettim.

- Ne oluyor sayın Mortar?
+ Başım döndü biraz. Uzun yoldan geldim de.
- Tamam. Ne istediğimi biliyor musun?

Biliyorum hem de çok iyi biliyorum. Sen Arja'sın. Gençliğimin başlarında aşık olduğum ve beni terk eden kadın. İçimin hala pırpır etmesi ne garip. Çok değişmiş. Nasıl Oskan'a yolun düştü, nasıl buralara kadar geldin. Nasıl hala bu kadar güzelsin. İçimden bunları düşünürken bir süre cevap vermemem üzerine;

- Sayın Mortar, kafanızı toplayın lütfen. Sanırım beni dinlemiyorsunuz.
+ Özür dilerim. Evet biliyorum efendim. Geçmiş seansı için çağırmışsınız beni.
- Güzel. Bu benim için çok önemli. Bu çevrelerde çok ünlüsün. Benim zamanımı çalmak istemezsin, değil mi?
+ Asla.

Beni tanıyamadı bile. Mutasyonların erken yaşlandırma etkisi yüzünden olsa gerek. Gerçi yüzüme bile bakmadı. Ama ben seni sadece gözlerinden bile tanırdım. Bir an gözlerin benim işimin ana parçası olduğunu unutmuşum. Ben tabii ki tanırım. O nasıl tanısın beni. Her şeye rağmen hala onu haklı çıkarmaya çalışıyorum. Kendine gel Gat. Kendine gel!

- Göz örneği yeterli mi?
+ Efendim kulağınızın arkasına bakabilir miyim?
- Gel bak. Ama en son gittiğim madenci bir sorun görmemişti.

Arkasına geçip, saçlarını öne doğru atmasını bekledim. İçimde büyük bir heyecan vardı ve saçlarını öne atmasını bile isteyemedim.

- Hadi, ben mi yapacağım onu da?

Saçlarına dokunmamı istiyordu. O kadar zamandan sonra onun saçlarına dokunacak olmak... Derin nefes alıp, dikkatli bir şekilde ona baktım, bu anı aklıma yazmak istedim. Saçlarını nazik bir şekilde öne doğru attım ve kulağının arkasında kader yanığı var mı diye kontrol ettim. Bu işlem benim için anlık bir şey olsa da bu anı daha fazla yaşamak, belki de hasret gidermek için bir süre daha baktım.

- Yoksa bir şey mi var?
+ Yok, yok efendim. Seansı gerçekleştirebiliriz.
- Yıl 57. Temmuz ayı. Bir arkadaşımı bulmanı istiyorum. Hafızamda en net hali bu ayda. Uzaktan onu izliyorum. Evinin önünde tütün içiyor. Erkek. Biliyorum bulmak zor. Kimse bulamadı. Bir de sen bak.
+ Tamam efendim. Seans bitince geleceğim.
- İyi yolculuklar sayın Mortar.

Kimdi o? Kimi soruyor. Yıl 57, aylardan Temmuz. Beraber olduğumuz yıllar. Aralık ayında beni terk etmiştin. Neden geçmişi karıştırıyorsun? Hemen evin yolunu tuttum.