Notes

Bir intihar notu : Sözlerime başlamadan önce bir içki, uyuşturucu veya bir madde etkisinde olmadıgımı belirtmek istiyorum.Bunalımda veya depresyonda degilim.Bu üzerine haftalarca hatta aylarca düşündügüm ve sonucunda bu karara vardıgım bir durum.Bu zaman diliminde birçok kişiyle dolaylı yoldan konuştum.Durumu bu kadar ciddi ve derinlemesine anlatmak istemedim.Panige kapılmalarını, bu konuya kafa yormalarını, saatlerini vermelerini, psikolojilerini ve yaşantılarını etkilemek istemedim.Olabildigince yumuşattım ve gerektiginde durdum.Kendi içimde kendi sorunumu çözmeye çalıştım.Vardıgım sonuç ise bu.
Hassas kalpli diyebileceginiz insanlardan birisiyim.Şu zamana kadar hep doğru olanı yapmaya çalıştım.Yalan söylememeye, küfür etmemeye ve argo kullanmamaya çalıştım.İnsanları incitmemeye özen gösterdim, onlara sürekli olarak elimden geldigince yardımcı oldum, değerli hissetmelerini sağladım verebildiğim kadar değer verdim.Çokca empati yaptım duygularını hissetmeye, onları anlamaya büyük özen gösterdim.Çok yönlü olabilmek için her kafa yapısına uygun şarkı dinledim, kitap okdum, araştırma yaptım.Herkesin görüşünü degerlendirdim, onlara saygı gösterdim.
Kendimi geliştirmek için spora gittim, yabancı dil ögrenmeye çalıştım.Herkese ve her şeye karşı merhametli oldum. Karıncayı bile ezmemeye özen gösterdim.Evde bir arı veya böcek olsa bile onu öldürmek yerine bardakla alıp özgür bıraktım, yemekten arta kalanları çatıya kuşların aç kalmaması için attım.
Zorbalıktan kaçındım, kimseye bulaşmadım, zorda kalanlara yardım ettim.Paraya ihtiyacı olana para ilgiye ihtiyaçları olana ilgi verdim.Hayvanları sevdim onlara ilgi gösterdim, besledim.Doğayı kirletmemeye çalıştım. uzayı, doğayı, ormanları, gökyüzünü ve hayvanalar için plastiklerimi çöp yerine istifleyip geri dönüşüme bile atmaya çalıştım.Daha iyi bir dünya için elimden geleni yaptım.
Ailevi duygulardan yoksun büyüdüm hiçbir zaman babamla veya abimle dogru dürüst dertleşemedim, onlardan deger görmedim (bunun için onları suçlamıyorum sadece biraz değer biraz şevkat görmek isterdim sanırım bu iyi gelebilirdi) Kendi özümü yetenegimi ögrenemedim, bunun için çok ugraştım ve çaba gösterdim.Neyi sevdigimi bilmiyorum, ne olmak istedigimi bilmiyorum, ne okumak istiyorum bunu dahi bilmiyorum.Benim yaşımdaki insanlara aramda uçurum var, her konuda benden daha üstünler.
Zaman geçtikçe kendi kişiligimden ayrılmaya başladıgımı hissediyorum.Gittikçe yalan söylemeye, argo hatta küfür kullanmaya başladım. İnsanlardan uzaklaşmaya onları önemsememeye, doğaya ve hayvanlara zaman ayıramamaya başladım.Kendimi zamanla duygusuz bir insana dönüşüyormuşum gibi hissediyorum.Bunlar bana göre değil ben böyle olmak, hayatımın geri kalanına duygusuz bir insan olarak devam etmek istemiyorum.Sorumluluk almak istemiyorum.Bir araba, bir ev veya herhangi bir şey uğuruna yıllarımı aylarımı harcamak istemiyorum.İş hayatı bana çok yorucu geliyor.Hem içten hem de dıştan yıpranıyorum.Bir şeyler uguruna bunca sorun yaşamak bana mantıklı gelmiyor.Bunun yerine her şeyi arkada bırakıp gitmek, her şeyi kapatmak daha mantıklı geliyor.
Aslında hiçbir şey için yaşamıyorum.Yaşamak için bir nedenim bir amacım yok.İnsanların yoluma sürekli taş koyup beni yoracaklarını biliyorum, bunun için çabalamak istemiyorum.
Burda kalmamı saglayan bir kaç şey vardı.Şarkılar, kitaplar, filmler, doga, gökyüzü (özellikle bulutlar ve gün batımı) ve birkaç tane de dost.Bunlar benim bir süreligine burda kalmamı sagladı, bunun için minnettarım.Belkide bu kadar derin, bu kadar hassas bir insan olmamalıydım.Keşke tanrı beni böyle yaratmasaydı diyip duruyorum kendime.Birisi en ufak hakaret bile etse buna üzülüyorum.Biraz üzülünce boğazımın yanıyor, sözcükler çıkamıyor bogazımdan.Merak ediyorum neden kimse bana degerli oldugumu hissetirmiyor ? Neden kimse beni sevmiyor ? Milyarlarca insan olmasına ragmen neden kendimi bu dünyada yalnız ve degersiz hissediyorum ? Biraz daha eglenceli, daha yakışıklı, daha çalışkan mı olmam gerek.Hayat bunları istiyor.Benim bunları karşılayacak ne gücüm ne de umudum var.
Daha iyi görünmek için, insanların beni sevmelerini saglamak için kendimi yormak, yıparatmak, ruhumu bedenimi kirletmek istemiyorum.Neden beni böyle sevmiyorlar ki ? Düşüncelerimi, fikirlerimi, deger verdigim her şeyi sırf dış görünüşüm biraz kötü diye kestirip atıyorlar.Bu konuda önemsiyecegim birisini bulmaya çalıştım (deger vermek istedim, deger görmek istedim özel hissetmek istedim) ama her seferinde ters tepti, dostluklar arkadaşlıklar kurmaya çalıştım olmadı.
Çok sevdigim, uguruna her şeyimi verebilecegim iki dostumu bu konuda üzdügüm için özür diliyorum.Benimle geçirdikleri vakitler için, her şeylerini benimle paylaştıkları için, bana karşı nazik ve iyi kalpli oldukları için, benimle yıllarca birlikte oldukları için ve bana kattıkları her şey için çok teşekkür ediyorum.Onlara burdan bir kucak dolusu kalp yolluyorum.
Her şeye rağmen bugünün gelecegini biliyordum, hiçbir zaman yaşlanmayacagımı, düzgün bir hayat yaşamayacagımı biliyordum.Sadece bana bu kadar yakın oldugunu bilmiyordum.
Bu dünya yaşamak için çok kötü bir yer, bunu istemiyorum.Son kez bugüne kadar birisini üzdüysem veya kalbini kırdıysam bunun üzgünüm, özür dilerim.Belki burada bulamadıgım huzuru gökyüzünde bulurum.Huzurlu, mutlu ve umut dolu hayatlar sürmeniz dilegi ile hoşçakalın...