Notes

Birkaç yıl öncesi... Lisede bir dersteyiz. Öğretmen dersi anlatırken cümlelerinde bazen ingilizce kelimeler kullandı. Sonra Yasin parmağını havaya kaldırıp konuşmak için izin istedi.
Öğretmen; "Buyur Yasin." dedi. Yasin ayağa kalkıp bilmediğimiz dillerde konuşmaya başladı. Birkaç cümle kurduktan sonra öğretmene ve sınıftaki öğrencilere "beni dinlediğiniz için teşekkür ederim" deyip yerine oturdu ve önüne bir kitap açıp okumaya başladı. Öğretmen Yasin'den ayağa kalkıp ne anlattığını Türkçe olarak söylemesini istedi. Yasin: "Sınıfımız her ne kadar bir fen lisesi sınıfı olsa da ingilizce'yi iyi konuşamıyor ve anlayamıyor. Ben de az önce derste anlattığınız konu hakkında size sırasıyla bildiğim dillerden farklı cümleler kurarak soru sordum. Lakin görüyorum ki söylediklerimden hiçbir şey anlayamamışsınız. İşte sizin az önce yaptığınız eylem de tam olarak buydu." Hepimiz şaşırmıştık. Çünkü sınıfta en iyi ingilizce bilen ve ingilizce dersine en çok katılım sağlayan kişi o idi. Böyle bir şeyi başka birisinin yerine Yasin'in yapması bizi şaşırttı. Birkaç saniyelik bir sessizliğin ardından öğretmenimiz "Ben nasıl istersem öyle anlatırım, sen kimsin ki beni yargılıyorsun?" dedi. Yasin ise "Ben, Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı'nın okulunda eğitim gören bir öğrenciyim. Devletimin ve bakanlığımın ders işleyiş tarzları anayasada ve kanun hükmündeki kararnamelerde açıkça yazmaktadır. Hiçbir yasada veya kanun hükmünde kararnamede dil dersleri dışındaki derslerin işleyişinde farklı bir dil kullanılabileceği yazmamaktadır. Bunun aksine, derslerin Türkçe olarak işleneceği de özellikle belirtilmiştir. Türkiye Cumhuriyeti üniter bir devlettir ve tek bir dile sahiptir. Bu dil ise Türkçe'dir. Sizin yaptığınız açıkça kanunları ve kuralları ayaklar altına almaktır. Bir kamu personeli olan sizin bu yaptığınız suçtur. Sadece bunu belirtmek istedim. Sözlerimi noktalamadan önce en genç yaşta profesör olmuş sayın Oktay Sinanoğlu'nun şu sözünü söylemek isterim: "Türkçe konuşurken yarı İngilizce laflar sokuşturmak marifet değil, kimliksizlik, haysiyetsizlik alametidir.". Yasin sözlerini söyledikten sonra öğretmen "Çık dışarı, terbiyesiz!" diyerek Yasin'i dersten attı. Birkaç dakika sonra Yasin, okul müdürü ile birlikte sınıfa girdi. Yasin doğruca yerine gitti ve oturdu. Öğretmen daha bir şey söyleyemeden okul müdürü öğretmene döndü ve şunları söyledi: "Öğrencimiz az önce sizin hakkınızda birkaç şikayette bulundu. Söylediklerine göre yaptığınız açıkça bir suçtur. Bunun için tutanak tuttuk ve hakkınızda gerekli idari cezaları uygulayacağız. Fakat öncesinde sınıftan bir öğrencinin şahitliğine ihtiyacımız var. Kim şahitlik yapmak ister?" Sınıftaki herkes parmaklarını havaya kaldırdı. Okul müdürü benim şahitliğimi kabul etti ve imzamı aldı. Ben ise öğretmene dönüp şunları söyledim: Sayın ... Burası bir devlet kurumu ve devletin en gözde, en önemli kurumu. Bir Fen Lisesi! Burada diğer okullardakinden çok daha farklı bir sistem olduğunu siz bizden daha iyi biliyorsunuz. Durum bu iken sizin bu yaptığınız kabul edilemez."
Öğretmen ve müdür sınıftan çıktıktan sonra herkes Yasin'e "Neler söyledin, hangi dilleri konuştun" diye sordu. Yasin ise mütevazi bir biçimde "Öğretmenin anlattığı konu hakkında kafamda birkaç soru vardı sadece, onları sordum" dedi. Birkaç gün öncesinde Yasin'le buluştuk. Bu anıyı hatırladım ve o soruları tekrar sordum. Yasin gülümsedi ve cevapladı: "Çok mu önemli?" Israr ettim. Nihayet cevapladı: "Türkçe, İngilizce, Yunanca, Arapça ve Farsça". Bu dillerde hangi cümleleri kurdun dedim ve bu tweete yazması için telefonu ona verdim :))))

"Şu ne kadar garip bir durum, değil mi? Aslında çok şey bildiğimizi sanıyoruz insanlar olarak. Ama gerçek hiç de öyle değil. Biz insanlar bildiğimizi sandığımız şeylerin aslında ne olduklarını, nasıl oluştuklarını ve nelere göre şekil aldıklarını bile bilmiyoruz. Mesela atom. Hakkında çok az şey biliyoruz. Fakat birisi bize sorduğunda saatler boyunca hakkında konuşacak kadar çok şey biliyoruz. Bu onun hakkında bildiklerimizin belki %10'u belki %20'si. Önemli olan şey bilmek değildir. Bildiklerimizin bizi nasıl şekillendirdiğidir. Bizleri nasıl düşündürdüğüdür. Asıl olan bilmek değil, bildiğin şeylere rağmen hiçbir şey bilmiyormuş gibi davranmaktır. Çünkü bilimler ancak bu şekilde oluşabilir ve yıkılabilir. Ve ben size bakınca şu kanıya varıyorum: Sizin neyi bilmediğiniz hakkında hiçbir fikriniz yok ve asla olmayacak."

Aslında hikayeyi anlatmamdaki amaç öğretmeni rencide etmek değildi. Yasin'in burada yaptığı o akıllıca hareketti. Öğretmeni çok sert bir dille çift yönlü olarak eleştirdi ve öğretmenden ne söylediğini sormasını bekledi. Yasin yaptıklarıyla agresif ve düşüncesiz bir öğretmenin okulumuzdan gitmesini sağladı. Söylediği ve yaptığı her şey aslında çok zekice planlanmış şeyler. Onun bu zekasına hayranım.