Notes

หากเขาบอกว่ารวินท์สวย เขาเองก็หล่อมากๆ

"อืมมมม" ริมฝีปากของเขานั้นบดเบียดลงมาอีกครั้ง หยุดความคิดเมื่อครู่ไปในทันที

ในชีวิตของรวินทร์นั้น แม้แต่เอ็ดเวิร์ดที่เคยอยากได้มาเป็นคนรักมากๆ ก็ไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์บนเตียงกับเขามาก่อน จนกระทั่งเมื่อชั่วโมงก่อนก็ไม่ แต่ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่งจะต้องมาอยูู่ใต้ร่างของชายผู้มีรูปร่างอันสุดแสนจะน่าหลงไหลอีกคนแบบนี้ แม้จะเป็นคนที่แต่งงานกันมาแล้ว แต่เราไม่ได้มีความตั้งใจจะทำแบบนี้ด้วยกันมาก่อน

ภวัตออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ แม้จะให้รวินท์ตัดสินใจเรื่องอาหารการกินมาโดยตลอด แต่ดูแล้วเขาก็ไม่ได้มีปัญหากับเรื่องรูปร่างแต่อย่างใด ร่างกายของเขางดงามมาก งดงามจนคนที่เนื้อนิ่มไปหมดอย่างโอเมก้าขี้อิจฉาต้องหมั่นไส้

แกนกายทั้งสองถูไถกันไปมา รวินท์นั้นรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเช่นกัน เป็นจริงอย่างเขาว่าด้านหลังตรงนั้นชื้นแฉะพรั่งพร้อมกับการถูกรักเสียแล้ว

"อา" เสียงครางเครือหลุดออกมาจากริมฝีปากที่เคยขบเม้มแน่น เรียวนิ้วของเขาค่อยๆ ชำแรกเข้าไปในช่องทางฉ่าชื้นของภรรยาที่กำลังนอนระทดระทวยให้รังแก ในขณะเดียวกันเรียวลิ้นของเขาก็เอาแต่ตวัดชิมรสหวานจากยอดอกสีอ่อนที่ชูชันด้วยถูกกลั่นแกล้ง มือเล็กทั้งสองข้างแม้เป็นอิสระ แต่ก็จำต้องคอยยึดกับผ้าปูที่นอนเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านไปหมดทั้งกายและใจ

"แม้แต่นมคุณยังรสแอปเปิ้ลเลย"

"อ๊ะ คุณพราน"

"ทั่วทั้งตัวคุณ...มันหวานไปหมด" คำหยาบโลนแต่ไม่หยาบคายยังคงหลุดจากปาก แม้ว่ารวินท์จะมีโมเม็นท์ที่หลงตัวเองอยู่มาก หากแต่เมื่อได้รับฟังความหลงใหลจากใครสักคนต่อเรือนร่างอันแสนภูมิใจนี้ มันก็อดเขินจนเหมือนช่องอกและท้องบิดเร้าไปหมด ทรมานแต่เต็มไปด้วยความสุขล้ำที่ยากจะบรรยาย

"อื้อ" มันเหมือนฝันเกินไป แม้ไม่เคยคิดฝันว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับคนคนนี้ พอได้มาอยู่ในสถถานการณ์จริงๆ สติก็เหมือนจะล่องลอย

"ยะ...อย่าแกล้ง" แต่ก็ไม่อาจห้ามได้ ใบหน้าหล่อเหลานั่นซุกไซ้อยู่กลางหว่างขา ดูเม้มคลึงไปมาจนต้นขานุุ่มนั่นขึ้นสี

"ต้องการผมหรือยัง" แม้ว่าเขาเองก็เหมือนจะอดทนมากเกินไปแล้วเช่นกัน

"อ๊ะ"

"ตรงนี้ให้ผมเข้าไปได้ไหม"

"..."

"รวินท์ คุณพร้อมจะรับผมทั้งหมดแล้วใช่ไหม" ต่อให้เขาไม่ถาม คำตอบก็คงใช่ กลิ่นฟีโรโมนที่กำจรไปไกล รวามถึงความปั่นป่วนของภายในทำให้ไม่อาจะปฏิเสธได้

ว่าต้องการเขาเหลือเกิน

หลังจากที่ได้เห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้าตอบรับคำถามของเขา ภวัตก็ไม่รอช้า ขยับปรับท่าให้พร้อมกับการสอดใส่เข้าไปภายใน ร่างกายของรวินท์พร้อมพรั่งที่จะรับเขาเข้ามา ราวกับว่าตอนนี้ที่ตรงนั้นเหมือนจะต้องการให้คนตรงหน้าทำอะไรสักอย่างเพื่อเต็มเติมความว่างเปล่าตรงนั้น

เป็นครั้งแรกที่ยินยอมให้คนอื่นล่วงเกินกันขนาดนี้ แม้จะไม่กล้ามองให้ชัดเจนว่ากำลังถูกทำอะไรอยู่ แต่ก็รู้สึกได้ถึงท่อนเนื้ออุ่นที่ถูไถอยู่แถวบั้นท้าย รวินท์ยิ่งหลับตาปี๋เมื่อรับรู้ได้ว่ามันกำลังชำแรกเข้ามาอย่างเชื่องช้า แม้ว่าร่างกายของโอเมก้าจะถูกสร้างมาเพื่อนรองรับการมีเพศสัมพันธ์ แต่ว่า ยังไงครั้งแรกมันก็ต้องรู้สึกมากกว่าปกติอยู่ดีไม่ใช่เหรอ

"อื้อ" แม้ว่าภวัตจะพยายามอ่อนโยนต่อกันอย่างมากแล้ว แต่ทว่ามันก็ไม่สามารถลบความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้ เขาทั้งปลอบ ทั้งโน้มน้าว ทั้งลูบหัว พรมจูบไปทั่ว พยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวดด้วยความอ่อนโยน รวินท์ในเวลานี้ช่างเหมือนเด็กตัวน้อยให้ค่อยปลอบโยนตลอดเวลา

จวบจนกระทั่งเข้ามาได้ทั้งหมดแล้ว เขาหยุดเพื่อให้อีกฝ่ายได้มีเวลาปรับตัว ก่อนที่จะค่อยขยับกายอย่างช้าๆ และเพิ่มจังหวะตามแรงอารมณ์

เสียงครางของรวินท์หลุดรอดออกมาแผ่วเบา น่าอาย น่าอายจนต้องกัดริมฝีปากสวยเอาไว้ จากความเจ็บปวดในที่สุดเขาก็นำพาความรู้สึกใหม่ๆ มาให้ มันช่างเต็มไปด้วยดวงดาวที่พร่างพรายอยู่ภายใน ไม่สามารถบอกเล่าได้ถึงความรู้สึกออกมาได้

ในตัวของโอเมก้าที่เขาหลงไหลช่างดี ดีเหลือเกิน ภวัตไม่สามารถหยุดได้แล้ว ไม่สามารถหยุดเอาเปรียบโอเมก้าตัวน้อยได้ ยิ่งได้เห็นร่างบางสะท้านไปด้วยอารมณ์ความปรารถนา เขาก็ยิ่งอยากจะปรนเปรอและตักตวงไปพร้อมๆ กัน

"อะ อ๊ะ อื้ออออ" ร่างกายที่สวยเข้าออกของเขาเหมือนจะโดนเข้ากับจุดอ่อนไหวที่สุดในร่างกาย มันยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้รวินท์มากยิ่งกว่าเดิม และยิ่งเขาเน้นยำตรงนั้นเป็นพิเศษ คนที่นอนระทดระทวยอยู่ก็เหมือนจะยิ่งไร้แรงต้าน การตกเป็นของเขามันไว้ความรู้สึกเหมือนตกนรกและขึ้นสวรรค์ไปพร้อมๆ กันแบบนี้กระมัง

"ริน...อาา...มันดีมาก" คำเอ่ยชมของเขามันควรจะทำให้รวินท์เขินอายหนักกว่าเดิม แต่เพราะภวัตไม่ได้ปรานีต่อกันเลย แทนที่จะมีช่วงเวลาตริตรอง รวินท์กลับ สั่นหวั่นไหวไปทั้งร่างกายและแรงอารมณ์ ยิ่งเมื่อเขากดย้ำเข้ามาตรงจุดหวามไหวเน้นๆ หลายครั้ง ในที่สุดรวินท์ก็ลอยขึ้นสูงไปแตะจุดสูงสุดจนได้

"อาาาา" ธารน้ำสีขุ่นนั้นไหนริน โดยที่ตัวเองไม่ได้แตะต้องหรือปรนเปรอส่วนอ่อนไหยได้หน้าแม้แต่น้อย รวินท์รู้สึกกับช่องทางด้านหลังนั้นมากเกินไปจนทำให้จุดสุดยอดนั้นรวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่อีกฝ่ายยังต้องตั้งหน้าตั้งตาทำต่อไปเหมือนไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนแรงหรือเพียงพอกับการตักตวงนี้

ในที่สุดไฟที่มอดลงไปของรวินท์จะถูกเร่งโหมฟืนให้จุดติดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ภวัตถอนกายออกมาจากร่างนุ่มนิ่ม ทั้งๆที่เขายังแข็งขืนพร้อมที่จะสานต่อ เขาตัวคนที่นอนหมดแรงให้พลิกคว่ำลงและยกก้นกลมมนให้ลอยเด่น ร่างสูงของอัลฟ่าหนุ่มโน้มแนบลงไปกดริมฝีปากลงบนแผ่นหลังนวลเนียน จูบไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลัง ด้วยความหลงไหล

"ริน...คุณสวยเหลือเกิน สวยมาก"

"อื้อ"

"คุณยิ่งสวยเมื่อคุณได้เป็นของผม"

"ยะ...อย่าพูด"

"เป็นของผมอีกครั้งนะ" เขากดริมฝีปากจูบประทับลงบนสะโพกกลมนุ่มนิ่มแต่เด้งสู้มือ กัดเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะเอื้อมมือไปลูบไล้ สัมผัสแกนกายเล็กที่เพิ่งจะปลดปล่อยไปเมื่อครู่ เพียงสัมผัสเบาๆ พร้อมกับการใช้ริมฝีปากและลิ้นปรนเปรอช่องทางบวมแดงด้านหลังนั่น อารมณ์เสียวซ่านหวามไหวก็ถูกโหมกระพือให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

แกนกายของอัลฟ่าหนุ่มนั้นหยอกล้ออยู่ที่บั้นท้ายยั่วยวนอย่างอ้อยอิ่ง และเขาก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองและใครอีกคนต้องรอนาน เขาค่อยๆ กดมันกลับเข้าไปภายในในที่ที่มันรักและสมควรอยู่อย่างที่สุด

"อาา..." ภายในที่ยังคงคับแน่นและอุ่นร้อนพร้อมที่จะโอบอุ้มรัดรึงตัวตนของเขาอย่างที่สุด ทำให้เสียงครางต่ำของเขาบ่งบอกถึงความพึงพอใจและสุขล้นทำให้รวินท์ใจเต้นแรง มันตอกย้ำถ้อยคำว่า ดีมาก ว่ามันเป็นความจริงแท้แน่นอน