Notes

SANCI

Bu mesâ ki dilimden anlamaz,
Bu feht ki beni aydınlatmaz,
Bu encüm ki yol göstermez,
Leylim ki beni vuslata erdirmez.
Hicran gecesidir bu susmak olmaz
Ağla canın çıkana kadar,ağla ki
Leylin duysun da merhamet etsin.

Varlığımı sorguluyorum sen yokken
Nefesini öpüyorum yanımdayken
Söyleyemediklerimi söylemeye çalışıyorum
Ama başaramıyorum söyleyemiyorum, seni çok sevdiğimi

Daha ne kadar sürecek bu acı bilmiyorum,bilemiyorum
Unutmaya çalışıyorum ama unutamıyorum
Gördüğüm bir sokak kedisi dokunduğum bir kalem
Her şey seni hatırlatıyor seni

Sen sıcak yatağında mışıl mışıl uyurken
Ben soğuk yatağımda seni düşünerek ağlıyorum
Ne yapayım acımı bu şekilde dindirmeye çalışıyorum
Peki başarıyor muyum,hayır.
Seni daha çok seviyorum.

16 KASIM 2020



5 Eylülde başlayan sürecin son günüydü çok sevdiğim kız tarafından reddedilmiştim.Canım çok yanıyordu yapmak istediğim tek şey ağlamaktı,bolca ağladım da.Kendime gelmeye çalıştım,çıktım dışarıda takildim.Biraz rahatlamıştım aslında,ama eve gelince her şey eskisi gibi kötü oldu.Durmadan ağlıyordum.Saat 12 civarıydı yatağıma uyumaya gittim fakat gözüme uyku girmiyordu onu düşünüp ağlıyordum
Ama hala onun bana atacağı mesajların
hayalini kuruyordum.Bir süre sonra daldım fakat kısa bir süre sonra uyandım.Kısa bir süre sonra diyorum çünkü saate baktığımda 01.26 idi
İçim karararak uyanmıştım.Açtım telefonu ve duygularımın tercümanı olmaya çalışarak şiir yazmaya çalıştım.

Çevremdekiler beni avutamıyordu,son bir umut derdimi akşama anlattım o da beni anlamadı
Karanlıkta kalmıştım hiçbir şey beni aydınlatamıyordu,ay ışığı bile.
Yol gösterecek birilerini arıyordum,yıldızlarda o birilerinden biriydi fakat onlar da bana yol göstermediler,gösteremediler.
SEVDİĞİM kız beni reddetmişti ona kavuşmama engel olmuştu.
Bir ayrılık gecesiydi,sevdiğim kızın ölmesi gibi bir şeydi
Kendimle konuşmaya başladım ağla diyordum ağla acını böyle çıkar.
Ağlarken de onun hayalini kuruyordum belki ağladığımı anlar da bana sevgisini verir diye

Kendimden vazgeçmiştim ne yapacağımı ne yapmak istediğimi bilmiyordum
Onunla geçirdiğim zamanları hatırlıyordum yanımdayken soluğunu hissediyordum o soluk ki bana hayat veriyordu(ama artık kesildi)
Söylediğime pişman mıydım değil miydin bilmiyordum bunun cevabını arıyordum fakat bildiğim tek bir şey vardı o da onu çok sevdiğimdi.

Çektiğim acıdan artık usanmıştım bu acının ne kadar süreceğini bilmiyordum artık unutmak istiyordum yaşadığım her şeyi ama balkondan gördüğüm kedi, masamda duran kalem bile onu hatırlatıyordu.Onunla bağdaştırmıştım sahip olduğum her şeyi bu daha da canımı yakıyordu.

Senin umrunda bile değildim bunun farkındaydım.Hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyordun
Bense uyuyamıyordum bile
Yatakta seni düşünerek kıvranıp duruyordum.Belki acım azalır diye ağlıyordum ama daha çok canım yanıyordu.Seni daha çok seviyordum