Notes

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
dünyaya gözümü açtığım karakterin yapısı;
- algı yoğunluğu (?)
- aşırı hayal kurmaya yatkınlık
- fazla detaycılık&mükemmeliyetçilik diyebileceğim tam karşılığı olmayan/tanımlayamadığım durumu yaşamak

bu nedenle edindiğim özellik;
- küçüklüğümde olduğum kişi olduğum için ***bahsettiklerimle beraber olmasıyla*** bir durum, bir kavram, bir özellik sayılabilecek bir şeyi kendi kendime tramva edinmem*¹
- her şeyi öğrenme, anlama isteği ve doyumsuz olmak
↳ sürekli ve bilinçsiz bir şekilde görmekten, düşünmekten alıkoyamadığım her şey için zihnin fazla meşgul olması

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
üsttekilerin sonucuyla yaşadıklarıma paralel olarak gelişen durumlar ve evreler;

*
- *¹ ↳ duygularını tamamen bastırmak
- fazla detaycılık&mükemmelliyetçilik + uzantısının artarak devam edişi
- artarak giden hayal kurma
↳ insanlarla iletişim kurmaktan kaçınma

l - bunların hepsinin sonucu olarak ortaokulda;

- daha fazla detaycılık + mükemmelliyetçilik diyebileceğim/tanımlayamadığım özelliğin katlanarak artması
↳ birden fazla bilincinin olduğu hissi
- fazla düzeyde içsel konuşma
- çok zararı dokunmayan, çok da ciddi derecede olmayan oluşmuş gerçeklik
↳ bunun olduğunun farkında olunduğu halde diğer faktörler yüzünden görmezden gelmek, yolda olmak ve bunu bildiğin için böyle yapıyor olmak
↳ kendini koca bir karmaşanın ve belirsizliğin içinde bulma
↳ bilinçsizce hayatın boyunca bunu çözmenin peşinde olmak
↳ bilinçsizce, istemeden bunu çözmeye çalıştığın daha farklı gerçekliğin içinde olmak
↳ bu farkında olmadan yapıldığı için bu da çözülmesi gereken ayrı bir karmaşaya sebep vermesi
↳ bitmeyen kısır döngüler

↳ sebebinin bilinmediği ağlama krizleri

♦ sonucunda;

yoğun;
- ağlamaya ve sinirlenmeye yatkınlık
- bitmeyen bir baş ağrısı
- kas ağrıları
- nefes almada güçlük
- zorlayıcı bir şekilde uykuya dalabilme

şimdiki kadar çok aşırı yoğun olmayan;
- odaklanamama
- dalgınlık
- hiçbir şey yapmamak
- enerjisizlik, isteksizlik
- unutkanlık

o zamanlar anlamlandıramadığım, bilsem de görmezden geldiğim (''birgün bunların hepsini çözeceğim'' erteleme anlamında değil) ↳
- sıradan ve günlük işleri yapmakta zorlanmak (yürümek, yemek yemek vb)
- sıklıkla gözlerin belli bir noktada kilitlenmesi
- aşırı olmayan bir şekilde vücudun kasılma halinde olması ve kontrol edilememesi
- birtakım takıntısal davranışlar edinmek (çok tuhaf ama aynı zamanda çok da alışılır olmayan)
- basit durumları anlamada, düşünmede ve karar vermede güçlük

+ bunların hepsinin olduğu sırada hiçbir şey olmuyormuş gibi davranmaya çabalamak
↳ sebebi çok başka olduğu halde kısayol yaftalamalara, zaman zaman da yargılanmalarla karşı karşıya olmak (*kasıntı, özgüvensiz, pısırık, güçsüz, hassas vb gözünde acıyarak bakarak* 'ama biz seni seviyoruz!!!!')

↳ suçluluk, yetersizlik hissi
↳ kendine olan saygının fazla ve belirgin şekilde düşüşü

↳ zihin karmaşası
↳ birden fazla bilincinin olduğu hissi

şöyle bir bakalım, başta söylediğim temel faktörlerin bir arada olması yüzünden böyleyim
(bkz;
basiteştirip kapsamak gerekirse;
hem bu özelliğim var:
- olduğun kişi olmak

artı bir de bunlar var;
- fazla detaycılık&mükemmelliyetçilik diyebileceğim tanımlayamadığım durum
- algı yoğunluğu
- aşırı hayal kurmaya yatkınlık

ikisinin sonucu;
- duygularını bastırıyor olmak
↳ *¹ hakkında tramva edinmek

( bu sadece her şeyin temeli atıldığı zamandan, ağlama krizlerine giriyor sebebini bilmiyordum. ilaç içtim ve bir şekilde o gürültülü zamanları atlattım, ama her sabah bir bulmacaya uyanıyormuşum gibi hissediyordum, sanki her şeyin sebebini, neden böyle olduğumu bir gün öğrenecekmişim gibi. kendim hakkında en ufak bir şey bilmiyordum, çok ciddiyim kendime tek söylediğim şey ileride anlayacağım bendi yani bu kadar)

**
*ağlama krizlerini bir şekilde bastırmış, 8.sınıfta içinde olduğum belirsizliğin artarak devam etmesine rağmen gözüm kararmış halde ders çalışmaya çalışıyor haldeyim*
*günlük yazmayı bırakıp whatsappta kendimle yazışmaya başlıyorum*
- son aylarda pek dayanamayıp az bir şey salmak
↳ bu salışla giriştiğim + zaten karışık olan kafamla düşünmeden yaptığım hata
↳ tüm bu yaşananların sınavdan önce 10 kat şiddetlenmesi
↳ bunların olmasına rağmen akademik anlamda durumum çok da düşük bir puan alacağım kadar kötü olmadığı halde yaşadığım stresten sınav sırasında tuvaletimin gelmesi
↳ alabileceğim en kötü puanı alıp hiç aklımda olmayan bir okula gitmek

↳ bunun olmasıyla psikolojik anlamda her şeyin tahmin edemeyeceğim derecede katlanarak artması


+ paranoya, ani ses, her türlü yüksek ve negatif duygu gösterimlerine maruz kalma korkusunu yaşamak ve de genel anlamda korku hissinin çok baskın olması
+ kendine olan sevgi ve saygının yok denecek raddeye ulaşması

*839434288234u92304898924 yazacağım şey daha ama ben artık yorulmak *

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
ll - lise dönemi
kısacası bunların 3049089384 katını deneyimledim. 8.sınıfın yazında dışarıda her şey kontrolden çıkmıştı, manyak bir suçluluk ve yetersizlik vardı üzerimde. bir yandan da sadece belirsizlik diyip geçeceğim şey vardı üzerimde (bunu anlatmaya kalkmadım ama bu, ''♦'' bölümünde yazılanları yaşıyorum görünürde yalnızca bu kadar) uzun bir süre hiçbir şeyim yoktu. ailem, değer verdiğim ve benim için çok özel insanlar var ama tam olarak sahip olduğum sadece ben vardım. paranoyam arttıkça arttı, daha fazla korkak biri oldum. hiç abartmıyorum, gerçekten 10 katını belki fazlasını deneyimledim, aynı oranda her şey bir o kadar da kontrolden çıktı. (hayal etmesi zor biliyorum, anlatması daha zor çünkü. böyle söylemesi bile kolay) ama yaklaşık 8 ay ilk defa bu kadar yalnız bir halde yolda olduğumu hissettim. çok sorguladım ve düşündüm, her şeyi. şuan istediğim sonuca ulaştım, artık biliyor ve kavrıyorum deneyimlediklerimi, geçmişimi. ama haddi hesabı olmayan bir anlamsızlığın içindeyim, tam olarak gerçekte kim olduğumu bilmiyorum. yoksa bu yaşadıklarımı ben mi uydurdum? gerçekten bilmiyorum, düşündükçe daha kötü oluyorum. gerçekliği hep sorguladım ama ilk defa kendimi bir döngümde bu kadar anlamsızlığın ortasında olduğumu hissettim, gerçeklik algım çok ciddi bir biçimde bozuldu. tek istediğim, sadece ama sadece tek istediğim.... sanırım artık hiçbir şey istemiyorum. hayır, ölmek de istemiyorum. dedim ya korkağın tekiyim hem de her anlamda. bahsettiğim hayattan vazgeçiş, çaresizlik değil. bilemiyorum belki çaresizliktir, ama bu bizim bildiğimizden olan çaresizlik değil. sevdiğim insanlar olmasına rağmen kim olduğumu bilmiyorum, her şey anlamsız geliyor. şu saatten sonra isteyeceğim herhangi bir şeyin bir anlamı yok dışarıda her şey bu kadar kontrolden çıkmış haldeyken. sanırım kaba tabirle anlatabilecek kadar anlamak istiyordum, şimdi ise anlatamayacağımı çok iyi anlıyorum
evet kim olduğumuz, varoluş, insanlar ve kavramlar tam anlamıyla koca bir anlamsızlıktan ibaret, ama bunu eğlenceli yapan da bu değil mi? (aslında hiç değil ama olmak zorunda) belki bunların hepsini ben uyduruyorumdur, son girdiğim ve halen içinde olduğum bu döngüde hep bunu düşündüm. ama hep olduğu gibi bir döngüden (döngü kavramını basitleştirmek için kullanıyorum, böyle kullandığım için küçük bir beyin fırtınasıymış gibi görünüyor :'))) çıkıp bir diğerine girmemin nedeni bir şeylerden ders almış olmalıydım ki o da artık kendime ne oyun oynadığımın çok iyi farkında oluyor oluşum. belki hala kendime önceki döngülerin başlangıcındaki olan gibi kendi gerçekliğimi yaratıp kendimi kandırıyorumdur, (önceden yine bu yapım + gerçeklikten kaçış için mutlu olmamı sağlayan bir gerçekliğim vardı) ama artık bu umrumda değil. zaten gerçeklikten kaçmamak, bunu yapmamam mümkün değil. sadece kendimi zaten zor olan bir durumu daha fazla zorlaştırmaktan kurtarıyorum. hem hangimiz gerçeği biliyor ki? hepimiz sadece kendimizi kandırıyoruz, çünkü insanız. hiçbir zaman gerçekten bununla bu kadar boğuşmadım. korkaktım, sanırım bir diğer döngüye geçiş sebebim az da olsa korkaklığımı yenmekti. hem artık beni tatmin edecek kadar şey biliyorum, ne kadar şey bilmediğimi ve ne kadar uçsuz bucaksız bir denizin ortasındaki bir damla olduğumu çok ciddi bir şekilde farkındayım artık. bu denizin sonu yok, gerçekten keşfedemem. öğrendiğim tek şey bu. mühim olan sanırım kim olarak deneyimlediğim değil, bilimcimde deneyimliyor olmam. artık uydurup uydurmuyor oluşumudüşünmüyor ve kendime küçük de olsa bir iyilikte bulunmayı seçiyorum. zaten muhtemelen bunu öğrenmek için bu yola çıkmıştım az çok farkındayım da, bunları yaşamam kaçınılmazdı (haha here we go again, tm şAka) inan bana sevgili berin tam olarak neyin içinde olduğumu bilmiyorum. açıklayacağım tam yine kayboluyorum, sadece tüm bu olanların sebebini biliyorum. ilk defa böyle bir döngüdeyim. haddi hesabı olmayacak kadar fazla küçük küçük bir sürü gerçekliğim oldu, kendi kendime bir şeyler öğrendiğimi zannettim ama şimdi hepsini unutuyorum. bu ise sadece bu döngülerden biri.
neyin içinde olduğumu artık az çok bildiğim için, döngümün ve kendime oynadığım bu oyunun artık farkında olduğum, dahası bildiğim için bir nevi bunlara hükmedebiliyorum ve bu bana inanılmaz zevk veriyor. hala çok rahatsızım, hala gerçekten nefes almakta zorlanıyorum ama tam olarak bu yazıyı ve listeyi hazırlayabilmek için neler yaptığımı en iyi sen biliyorsun.... amacım her şeyi anlatmaktı. sadece küçüklüğümü ve yapımı anlatabildim, bir de az bir ortaokul'u. yaşadığım şeylerin beni niye bu denli etkilediğini ve sonuçlarının niye bende böyle olduğunu, kısacası işleyişimi anlattım çok kısa bir şekilde. asıl her şey lisede oluyor, ve ben de bunu anlatmadım :') bu kadarla idare et berincim, ben gerçekten yoruldum. lisedeyken ciddi manada her gün acı içindeydim, şuandaki gördüğünüz sadece girdiğim döngülerin 1/1000'i bile değil. tek istediğim şuanda her anlamda dünyayı birazcık unutup yatıp uzanmak

( buraya aktarmak her şeyi o kadar zor ki, yaklaşık 2 haftadır bu yazı her şekile girdi, artık ben allak bullak oldum. ♦ durumundaki şeyleri hala yaşıyorum, bildiğiniz acı çekiyorum. tarif bile asla edemediğim, ucundan bile geçemediğim- yoruldum)

sürekli parantezler ekleyip duruyorum, liste zaten ilk halinden bambaşka. durumum içler acısı

anlatmaya çalıştığım her şey, her şeyin asılı verdiğim ayrıtılar içinde kayboldu :')