Notes

1894 yılında Sivrialan ilçesine bağlı sarkışla ilçesi Sivrialan köyünde doğdu.
Veysel, Anadolu köylerinde hemen her çocuğun yaşadığı dünyaya nasıl normal bir doğumun hikayesi biçiminde giriyor. Ama bugün, özellikle dışarıdan bakıldığında ilginç ve sıradışı olan için.
Gülizar Ana'ya anlatmanız gerekiyorsa, Sivrialan'da Aydınpınar'a gittiğinizde koyun sütünü mera sütünden yola çıkarak işçiliği yerinde veysel olarak dünyaya getirdi. Karnını kesti, bir paçavra sardı ve köy yürüyüşüne geri döndü.
Veysel yöreye "hiciv" diyorlar. Ahmet adına çiftçi lakaplı baba "Roe". Veysel, çiçek hastalığı dünyasına geldiğinde Sivas yöresini kasıp kavuruyor. Veysel doğmadan önce iki kız kardeş çiçekleri yüzünden hayatını kaybetti.
Ben 1901'de yedi yaşındayken Sivas'ta çiçek hastalığı salgını yeniden yaygınlaştı; Bu hastalık da yakalanır. O günleri hatırlıyor: “çiçek annem yatmadan önce güzel bir elbise dikti. Giydiğimi göstermek için beni seven dindar kadın. Beni sevdi. O sisli bir gündü, kaydım. Tekrar ayağa kalkamadım. Çiçek talep ederken yakalandım ... çiçek geldi. Çiçek beynimin sol gözüydü. Sağ gözüm, duvardan sola. Bugüne kadar benim için dünyayı zindan edin. "
O düşüşten sonra veysel hatırasına, Renk: Kırmızı. Eline düşme ihtimali bir sıyrık, kanıyorum. Bu Ana Gülizar şöyle açıklıyor: “Siz bir bilmece değilsiniz, kırmızı renkler tek başına hatırlanıyor. Gözleri kalbine, yani düşmeden önce çiçek hastalığına dönmeden önce. Kan gördü. Sadece kanın rengini hatırladı. Elleri kırmızının üzerinde yeşili bulur ve onu sevdi. "
Sıradan seçebileceği gözlerle sağ gözünden ışığı görme şansı vardı. Akdağmagdeni yakınlarında tek başına bir doktor var. Babası “çocuğu beni akdağmadeni götür, orada gözlerini açacak bir doktor var” dediler. Mutlu baba.
Ancak, olumsuzluk veysel ona sıkıştı. “Bir gün ineği sağmaya babasıyla geldi. Aniden donuverinc veysel;Babasının elinde bir sopanın ucu diğerinin gözünden kaydı. Böylece o gözden dışarı aktı.


KARA TOPRAK ŞARKISININ HİKAYESİ
Veysel'in ikinci eşinden altı çocuğu vardı. Uzun süre utançtan kendi sözlerini söyleyemedi. Veysel'in yaşadığı bölgede meyve ağacı olmamasına rağmen çok çalışarak köyünün çevresine her türlü meyve ağacını dikti ve yetiştirdi. Veysel bu ağaçları Aşık Veysel'in başka bir özelliği olan insanlara bıraktı; Kendisinden önceki köyünde ve çevresinde tek bir meyve ağacı olmamasına rağmen, Sivrialan'da ilk meyve bahçesini büyüttü. Öyle bir bahçe ki elmadan kayısıya, vişneden cevize her çeşit meyve ve çiçek var.
Veysel kardeşlerinin yardımıyla bu bahçeyi inşa etmeye başlayınca köylüler, "Atalarımız bu kadar uzun yıllardır böyle bir iş yapmadı, bu kör adam onlardan daha iyi bilecek mi, eğer öyleyse denedi mi?" dediler. Birkaç yıl sonra ağaçlar büyüdü ve meyve verdi. Köylüler daha önce söylediklerini hatırlayarak utandılar ve bu kez Aşık Veysel'i “O kör değildi, biz kördük. Burada şimdiye kadar gören bir insandı.