Notes

EPISODE 1
- - - - - - - - - - - - - - - - -
“พวกมึงไม่เบื่อกันมั่งเหรอเป็นเด็กวัดเนี่ย” มินโฮที่นั่งขัดพื้นโรงฉันอยู่ตะโกนถามคนอื่นที่ทำกิจด้านนอก ก่อนจะปล่อยผ้าถูพื้นไว้แล้วออกมายืนเท้าเอวพิงประตูโรงฉันแอ็กท่ายืนประหนึ่งตัวเองเป็นนายแบบ

“เอ้า แล้วพี่ไม่เบื่อเหรอครับถามคำถามนี้ทุกวันเนี่ย” จีวอนที่นั่งเคาะเศษอาหารอยู่ถึงกับต้องหันมาย้อนถามคนเปิดประเด็น ก็มินโฮเล่นถามคำถามนี้ทุกวันตั้งแต่ที่พี่แกเข้ามาอยู่ในวัดนี้ใหม่ๆยันปัจจุบันวันนี้ที่พี่แกน่าจะอยู่มาได้ปีกว่าๆแล้วก็ยังถามแต่คำถามเดิมทุกวัน จนกลัวว่าถ้าวันนึงไอ้เวมันได้ยินคำถามนี้บ่อยๆจะเกิด มหกรรม ตะหลิว หม้อ ชาม ไห ครก สาก ลอยฟาดหัวไอ้พี่ตัวดำอย่าง ซงมินโฮซะก่อน

“ก็... ไม่นะ ..” มินโฮตอบพร้อมกับทำหน้าหงอยๆแล้วเดินกลับไปนั่งขัดพื้นโรงฉันต่อแบบจำใจเพราะไอ้น้องตัวดีมันสวนใส่

ไม่อยากหาเรื่องเดี๋ยวเจอฟันเฉาะ

“ขืนพี่ถามแบบนี้บ่อยๆนะ ระวังถ้าไอ่เวได้ยินมันจะรำคาญเข้าให้.. แล้วถ้ามันรำคาญเมื่อไหร่ล่ะก็ .. มีดผ่ากลางหัวพี่ก็อย่าแปลกใจเลยครับ” แต่ถึงจีวอนจะชอบย้อนขนาดไหน.. ก็ไม่วายต้องเตือนมินโฮเอาไว้ก่อน เผื่อไว้ป้องกันเวลาจุนฮเวมันจะคลั่งขึ้นมาจริงๆ

“เอ่อว่ะ เอ็งว่าช่วงนี้ไอ่เวเมนส์มันมาป่ะวะ อารมณ์แปรปรวนง่ายชิบหาย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย กูล่ะงง”


เมื่อเวไม่อยู่ มีหมู่ต้องนินทา ...


มินโฮที่เหมือนจะเก็บกดมานานได้บ่นทีก็ลากเก้าอี้เล็กมานั่งข้างประตูให้คุยกับจีวอนง่ายๆ ให้เหมาะสมกับเป็นวงนินทาจะได้ไม่ต้องตะโกนให้ผู้ที่ถูกพาดพิงประเคนตีนมาให้ตรงหน้าแบบเดลิเวอร์ลี่


“เอ่ออออเป็นไปได้ไอ้เวอาจจะอยู่ช่วงประจำเดือนมาไม่ปกติ พี่ว่าระหว่างเบนโลกับยาสตรีฟลอร่าอะไรดีกว่ากันวะ เดี๋ยวจะไปขโมยที่ร้านขายยาป้าแอ๋วมาให้มันสักหน่อย”

“แต่พี่ว่าเพ็ญภาคกับบัวแก้วดีกว่าว่ะ .. แต่เดี๋ยวนะ...”

.
.
.
.
.
.
.


“โอ๊ยยยยยยยย” มือดำๆของมินโฮฟาดลงบนกลางหัวของจีวอนทันทีไม่ยั้งแบบไม่ให้เจ้าตัวได้ทันตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่จีวอนจะได้แต่ลูบหัวตัวเองป้อยๆหลังจากที่มินโฮหยุดฟาด

“โถ่ไอ่จอบ ไอ่ควายกูพูดเล่นเฉยๆได้ป่ะวะ ไอ้นี่พาไปยาสตรีเลยนะมึงแหม่ ถ้าไอ่เวมีประจำเดือนหน้าอย่างเฮียฮุนคงมีมดลูกละครับสัส ดีนะมึงไม่ชวนกูไปขโมยยาที่ร้านป้าแอ๋วให้ป้าแกไล่ปาอีโต้ใส่ ฉันนี่ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าพ้นวิบากกรรมจากร้านขายยาป้าแก แล้วเอายามายื่นให้ไอ่เวมันจะมองหน้าฉันกับแกยังไง”

“คงไม่ทันได้มองแหละพี่ ..ตีนมันคงเต็มตาก่อนที่พี่จะได้ทำอะไร แต่พี่.. ผมว่าถ้าไอ่เวมันไม่ได้เป็นแบบนี้เพราะประจำเดือนไม่มา .. แสดงว่าช่วงนี้คงถ่ายไม่ค่อยคล่องนะพี่ว่ามั้ย ช่วงนี้ชอบทำหน้าเหมือนคนอมทุกข์ไม่ได้ปลดปล่อย สงสัยอั้นนานปล่อยอีกทีคงบานอ่ะพี่.. สงสารเขานะครับ กลัวไอ่เวมันจะเป็นริดสีดวง..”
.
.
.
เอ่อว่ะ.... ทำไมคิดไม่ได้ตั้งแต่แรกวะ

มินโฮที่ได้ฟังความจากจีวอนแล้วก็เริ่มคล้อยตาม..

ช่วงนี้เขาแทบไม่เห็นไอ้เด็กหน้าไม่รับแขกนี่เข้าห้องน้ำเลย ไม่ว่าจะเป็นตอนดึกๆที่เขายอมรับว่าชอบลุกขึ้นไปปลดทุกข์ ปกติเค้าต้องเจอจุนฮเวในห้องข้างๆที่มาก่อนตลอดนี่หว่า ..

คือเขาเข้าจนจำได้ว่าปกติจุนฮเวจะต้องลุกมาตอนตีสองตลอด เขาเลยลุกตอนตีสองเพื่อออกมาเข้าห้องน้ำ ต่อให้ปวดแค่ไหนก็เหอะ .. อั้นเอา

ซงมินโฮกลัวผี ..


นั่นคือความจริง ถ้าเข้าตอนตีสองอย่างน้อยเวลาลุกมาปลดทุกข์จะได้อุ่นใจว่ามีเพื่อนไง แต่หลายวันมานี้น่ะ .. เขาลุกมาเข้าห้องน้ำไม่เจอใครตลอด .คือมันก็หวิวนะบางที...

หรืออาจจะเป็นแบบที่ไอ้เหยินมันพูดวะ
.
.
.

“โถ่ไอ้เวหนอไอ้เว.. นอกจากจะมีปัญหาเรื่องคู่ ยังจะมีปัญหาเรื่องขี้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดแท้ๆ”

“เพราะฉะนั้นเราควรไปขโมยยาถ่ายกันนะ .. โอ๊ยยยยยยย พี่จะฟาดผมอีกทำไมเนี่ย”

“เอะอะชวนทำบาปอย่างเดียวเลยป่ะมึงน่ะ นี่มึงเป็นเด็กวัดนะจีวอน ชื่อมึงก็ออกจะธรรมะธัมโม เกิดมาชื่อเหมือนเครื่องนุ่งห่มของพระสงฆ์แท้ๆ จิตใจยังคิดอกุศลลงอยู่เหรอ” มินโฮที่ด่าโดยไม่สนใจจีวอนที่นั่งลูบหัวป้อยๆ แถมเมื่อกี๊หน้าของเขายังเกือบจะมุดลงไปในถังเศษอาหารที่เขาเคาะทิ้งรวมกันไว้แบ่งให้ สุนัขและแมวทั้งหลายภายในวัดด้วย... แต่จีวอนใช้กล้ามเนื้อที่อุตส่าห์ฟิตมาให้เป็นประโยชน์ไงเกร็งเต็มที่


เดี๋ยวเพื่อนเฟ้ดเฟ่ไม่ได้กินข้าว..


“เอ้า ละพี่จะทำอะไรให้ไอ้เวมันถ่ายออกมาได้อ่ะ คว้านไส้รึไง.. สวนทวารเหรอครับ .. หรือจะอะไรอ่ะ”
“อย่างไอ่เวน่ะอย่าไปลงทุนอะไรกับมันมาก แค่ทำให้มันท้องเสียเดี๋ยวมันก็ถ่ายเองแหละน่า นี่ข้าคิดไว้แล้วว่าจะให้ไอ้เวมันกิน ซันไลท์” คำตอบที่ไม่รู้ว่าจะจริงจังหรือแค่พูดเล่นๆของมินโฮทำให้จีวอนที่นั่งฟังอยู่ถึงกับต้องเหลียวมามองอีกทั้งยังอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แต่ต่อมาก็ต้องพยายามหุบไปเดี๋ยวน้ำลายแห้ง
“เหยพี่..ไม่ดีป่ะ มันไม่ยอมกินหรอก คืออาหารอย่างอื่นก็มีป่ะพี่ละแบบ ทำไมต้องซันไลท์วะ”
“มันจะไปยากอะไรวะ เอ็งก็แค่จับกรอกปากไอ้เวมันแค่นั้นพอ .. พอดีเคยมีคนบอกพี่ว่าเวลากินอะไรเปรี้ยวมากๆมันจะถ่ายคล่องใช่มั้ย พี่ก็ว่าจะให้มันกินน้ำมะนาวแต่เดี๋ยวนี้มะนาวมันแพง แล้วทีนี้โฆษณาซันไลท์มันบอกว่าไง?”
จีวอนส่ายหน้า .. ส่ายหน้าเพราะไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วไอ้คุณพี่หมูดำต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ตอนนี้เขาชักจะเป็นห่วงสุขภาพจุนฮเว.. แต่เหนือกว่าการห่วงจุนฮเวแล้ว.. ความปลอดภัยของไอ้พี่หมูดำกับเขานี่สำคัญยิ่งกว่า
“โหจีวอนมึงไปอยู่หลุมไหนวะ มันบอกว่า เทียบเท่ากับมะนาวหนึ่งร้อยลูกไงเนี่ยแหละถ่ายคล่องแน่มึง” พูดแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง แต่สำหรับจีวอนแล้วเรื่องขี้ๆของจุนฮเวคงไม่ได้เป็นไปตามที่มินโฮคิดหรอก .. แต่จะทำให้ไอ้เด็กเถื่อนมันโดนล้างท้องหามเข้าห้องไอซียูแทบไม่ทันเลยมากกว่า


“พวกพี่หัวเราะอะไรกันวะ นี่กูยืนฟังมานานละนะ”
“เห้ย!!!!” เหมือนแรพอยู่แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ อารมณ์เหมือนโดนตัดค่าขนมตอนเสียงของจุนฮเวดังขึ้นข้างหลังของเขาทั้งสองคน

นี่รู้สึก ชิปลอส ยิ่งกว่าตอนที่หลวงตาวิ่งถือไม้เรียวเข้ามาไล่ฟาดเขากับผองเพื่อนอีกสามคนตอนที่เขาไปเอาสีสเปรย์กระป๋องมาพ่นกำแพงทับสีสวยๆงามๆที่เหล่านักศึกษาวัดโคกมะขบมาทาสีให้กลายเป็นลายผีลายฟัคลายฟันหน้าของจีวอนหรือจะลายอะไรต่อมิอะไรที่มันทั้งไม่สุภาพและไม่สมควรจะมาอยู่ในวัด.. คือไม่รู้ว่าจะอาร์ทติสท์หรือคิดสั้นกันแน่ที่มาทำกราฟฟิตี้แนวนี้ แต่ที่แน่ๆชะตาขาดตั้งแต่เห็นไม้เรียวของหลวงตา แต่ว่าตอนนี้น่ะนะ...


คิมจีวอนกับซงมินโฮขอลาตายก่อนครับ....


SHUT DOWN ERROR.....


“อ้าวจุนฮเว... ว่าไง เอ่อ มึงตักน้ำเสร็จแล้วเหรอ เอ่อมึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?” หลังจากที่มินโฮส่งสายตาขอร้องแกมสั่งให้คิมจีวอนคนดีหันไปเผชิญหน้ากับกูจุนฮเวก่อน เลยทำให้เขาต้องหันหน้ามายิ้มแป้นโชว์ฟันเงิงใส่จุนฮเวที่ยืนค้ำหัวพวกเขาอยู่...
“มาตั้งแต่กูจุนฮเวกินซันไลท์ ตักเสร็จไม่เสร็จก็ช่างมันดิ เรื่องของพี่ป่ะ ไม่ยุ่งสิครับ” เป็นคำตอบที่ทำให้มินโฮที่ยังนั่งหันหลังอยู่สะดุ้งเฮือก ส่วนคนที่นั่งยื่นฟันถามไปเมื่อกี๊น่ะเหรอ..



... คิมจีวอนอยากร้องไห้ออกมาเป็นภาษาเพื่อนพ้องน้องพี่ในป่าร้อยเอเคอร์


¬¬“อ้อเหรอ... เหอเหอ... ยังไงดีล่ะ” จีวอนเริ่มพูดสะดุดยิ่งทำให้จุนฮเวขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม
“ทำไมผมต้องกินซันไลท์ด้วย แล้วอะไรคือ..”
“ฮ่ายยยยยยยพวกเอ็งประชุมไรกันอยู่เหรอออออ เฮียเสือกด้วยสิ” ซึงฮุนที่กวาดลานวัดเพิ่งเสร็จก็รีบวิ่งมาร่วมวงสนทนาโดยไม่รู้ว่าบรรยากาศในวงมาคุขนาดไหน
“อ้อออเฮียมาก็ดี พวกเรากำลังคิดชื่อแก๊งอยู่เว้ย! ไอ้ตอนแรกก็คิดว่าจะชื่อซันไลท์นะแต่แบบมันไม่เฟี้ยวไงก็เลยคิดว่าจะใช้ชื่อว่าจุนฮเวกินซันไลท์เว้ย” แถได้แถดี แถให้สีข้างถลอกเผื่อเนื้อของมินโฮลอกจะได้ขาวผ่องใสงดงามเยี่ยงชายงามคนอื่นบ้าง ถึงมันอาจจะดูแถไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่ก็เถอะ.. และจากคำพูดนั้นไอ้เวที่ทำคิ้วผูกเป็นโบอยู่แล้วตอนนี้คิ้วมันยิ่งผูกกันหนักกว่าเงื่อนเชือกลูกเสืออีก..

“อ้อเหรอ... แต่ผมว่า...”
“เห้ยแต่เฮียว่าไม่เจ๋งเลยจะมีชื่อไอ้เวคนเดียวได้ไง เฮียขอค้าน! ไม่ยอมเว้ย เฮียขอเสนอชื่อว่า แก๊งดอก เจ๋งชะม้า เฮียอยากเป็นหนุ่มดอกไม้ของเกิร์ลๆทั้งหลาย เพราะเราสี่คนนี่หล่อเหมือนเอฟโฟร์เลยให้ตายเถอะ”
จุนฮเวพูดยังไม่ทันจบประโยคดี เฮียฮุนคนดีก็ดันมาท้วงให้ ทำให้มินโฮโล่งใจไปเปราะนึงว่าจะได้ผ่านประเด็นไอ้เวกินซันไลท์ซักที.. แต่น่าสงสารที่คำพูดเฮียพูดมานอกจากจะไม่สร้างสรรค์แล้วยังคิดสั้นอีกด้วยสิ ..

“เฮียอยากโดนหลวงตาเรียกพวกเราว่าไอ้พวกเด็กดอกรึไง” มินโฮเบ้ปากใส่ก่อนจะหันหน้าไปถามซึงฮุนที่ภูมิใจนักหนากับชื่อที่ตัวเองคิดเรียบๆ

“ก็ไม่นะ แต่เฮียอยากให้สาวๆเรียกเฮียว่าผู้ชายดอกไม้”
“แล้วสาวมันมีที่ไหนวะเฮีย ที่มาทำบุญทำทานทุกวันนี้นี่คนเฒ่าคนแก่ทั้งนั้นเถอะขอร้อง แล้วเฮียคิดว่ายายๆทั้งหลายทั้งแหล่จะเรียกเฮียว่าหนุ่มดอกไม้มั้ย”
“น่าจะเรียกนะคนแก่หลอกง่ายออกเฮียว่า” ซึงฮุนพูดแล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง


“สมองคนแก่มันคิดได้แค่นี้เหรอวะ โตกันจนตัวใหญ่กว่าควายหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังมาเถียงกันเรื่องเด็กๆอีก พวกพี่แม่งมีสมองบางเท่าเปลือกถั่วเหรอ”
จุนฮเวที่ยืนมองสองผู้อาวุโสแห่งวัดลิงขบเผาะเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายก็พูดขัดขึ้นมากระทันหัน ไม่ต้องถามว่ารีแอคชั่นของพี่ๆอีกสามคนที่เหลือจะเป็นอย่างไร ก็แค่คำพูดที่ทำให้ซึงฮุนหยุดหัวเราะ กับมินโฮที่เตรียมคำพูดจะเถียงต่อก็ได้แต่กลืนคำที่สรรหามากลับเข้าคอไปโดยปริยาย รวมถึงจีวอนที่นั่งหัวเราะไปยิ้มไปเคาะจานข้าวไปหยุดชะงักซะงั้น......



สาบานว่านั่นเอ็งพูดกับพี่นะไอ้เว....



“งั้นชื่อแก๊งเหนียวไก่มั้ย เกาะกระแสน้องไลล่า..”
“ควาย สมองมึงคิดได้แค่นี้เหรอไอ้จอบ อย่างเราอ่ะเป็นแก๊งเด็กวัดที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้แล้วต้องชื่อยาวๆเว้ย! น.. นะ.. เนอะเฮียเนอะ” มินโฮพูดขึ้น ทั้งที่ความจริงแล้วเขาไม่ได้อยากทำแค่พูด แต่มินโฮแทบจะลุกไปยันเท้าใส่ปากของคิมจีวอนที่พูดอะไรสิ้นคิดออกมา เผื่อว่ามันจะได้ไม่ต้องไปพึ่งคลินิกทันตกรรมของหมอคิมฮิมชานให้จัดฟันให้ แต่มาจัดธรรมชาติกับเท้าเขาจะดีกว่า .. แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก.. เพราะไอ้ที่สำคัญกว่าสุขภาพฟันของจีวอนแล้วสุขภาพจิตของกูจุนฮเวที่ยืนทำตาขวางอยู่นั้นสำคัญกว่า..


“เอ่อจะยาวอะไรก็เรื่องของเอ็งเหอะ” ซึงฮุนทำได้เพียงแค่พยักหน้าส่งๆไปเท่านั้นไม่จริงจังอะไร..

“งั้นผมมีเสนอเว้ยพี่..
.
.
.
.
.
.
แก๊งเทเลทับบี้ขยี้พรหมจารีย์ขี่จรวด ชอบถือขวดแล้วสวดเสดาะห์เคราะห์”




คิมจีวอน
ไอ้ควาย...





นั่นชื่อแก๊งเด็กวัดหรือว่าผู้ก่อการร้ายจี้ปล้นฆ่าข่มขืนวะ..




หลังจากที่เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของชายคงกระพันฟันไม่เข้าพูดจบ ดูเหมือนเพื่อนร่วมสนทนาจะพากันช็อคกับสิ่งที่ คิมจีวอนพูดออกมาเหลือเกิน ถึงมันจะดูดีมีศีลธรรมให้พอรู้ว่าอยู่ในวัดในวาแค่นิดหน่อยตรง สวดเสดาะห์เคราห์ ก็เถอะแต่ใช้ชื่อแบบนี้..


ไม่ดีแน่



“จีวอนคือกูมีไรจะให้” มินโฮพูดขึ้น
“อะไยเหยอ..” จีวอนพูดพร้อมกับกระพริบตาปริบๆราวกับเด็กน้อยที่รอรับตุ๊กตาหมีพูห์ แต่เขากลับได้รับ



“ไอ้ ...*ย”
นิ้วกลางของซงมินโฮมาเต็มๆเลย....


คิมจีวอนอยากจะตะโกนขอบคุณซะดังๆให้คนที่โชว์นิ้วกลางมาให้ นี่ถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับท่าวอร์มตีนของจุนฮเวที่อยู่ข้างๆแล้ว..


ผมนี่รักซงมินโฮเยย อาอิ๊ง



“แฮ่.. ใจเย็นครับกูจุนฮเว” ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เด็กตัวสูงที่ถลึงตามองลงมาที่เขา
“แฮ่หาแม่พี่เหรอครับ ..”

ชะอุ้ยแรงง่ะ .. เห็นงี้จีวอนก็คิดถึงแม่นะครับ

“แม่เก๊าอยู่เมกา ยังไม่กลับมาหรอกอีกนาน” ก็เล่นไปแม่สอนมาว่าเจอใครด่ามาให้พูดดีดีกลับ คิมจีวอนคิดว่าเขาพูดดีสุดสุดแล้วนะ สงสัยกูจุนฮเวคงจะเป็นห่วงกลัวเขาจะคิดถึงแม่ ระดับนี้แล้ว .. หึหึหึ
“หน้าผมนี่เล่นมั้ยครับ” จุนฮเวยังคงถามต่อ
“ถ้าเล่นตุ่ยพี่ก็ว่าเหมือนนะ” พูดดีดีแถมยิ้มอย่างจริงใจกลับไป

แต่เหมือนความจริงใจที่มีกลับไม่ได้ช่วยชีวิตของคนพูดเลยแม้แต่น้อย ฝ่าเท้าอันงดงามของกูจุนฮเวถูกยกขึ้นมาประทับที่หน้าผากของจีวอนก่อนที่ผู้เคราะห์ร้ายเพศชายฟันจอบจะร่วงลงสู่พื้นดินอย่างสวยงาม



“เชี่ย.. ฟันเข้ารึยังมึง” ซึงฮุนที่ยืนมองเหตุการณ์มานานพอสมควรรีบเข้าไปดูคนที่นอนแผ่หราอยู่บนพื้น
“ผมจะถือว่านั่นเป็นความห่วงใยนะเฮีย แต่ประทานโทษมันถีบหัวไม่ได้ถีบฟัน” พูดก่อนจะยิงฟันหน้าสองซี่ใส่
“ก่อนมึงพูดนี่เคยคิดอะไรบ้างมั้ยไอ้ควาย มึงคิดว่าหลวงตาจะรู้สึกยังไงถ้าได้ยินชื่อนี้ โหยมึงดูแค่อิเวยังรับไม่ได้ถึงกับถีบมึงตกเก้าอี้ หลวงตาไม่ดีความดันขึ้นให้มึงหามเข้าโรงบาลเลยมั้ย สมอง” มินโฮพูดขึ้นก่อนจะยื่นมือช่วยให้จีวอนลุกขึ้นนั่ง ทั้งที่ความจริงแล้วเขาแทบจะปรี่เข้าไปตบหัวแถมเอาเท้ากระทืบซ้ำไอ้จีวอนในทันทีที่มันยันตัวขึ้นมานั่งบนพื้น

“เห้ยๆ เฮียคิดออกละชื่อนี้แม่งเด็ดสุด...” เสียงซึงฮุนดังขึ้นมาเรียกความสนใจจากคนอื่นๆได้เป็นอย่างดีแม้กระทั่งญาติโยมที่มาทำบุญด้วยเช่นกัน
“ตะโกนดังหาป้าเหรอครับเฮีย” เจอจุนฮเวฮุคเข้าไปซึงฮุนถึงกับจุก





“เอ่อน่าแต่รับรองเด็ดจริงชื่อแก๊ง อัณฑะพาล”





คิมจีวอนนี่แดกจุดเลยครับ.....

ซึงฮุนพูดด้วยหน้าตาภาคภูมิใจ แต่เหมือนฟีดแบ็คที่ได้รับจะแป๊กเสียอย่างนั้น

“กูว่าจัญไรดีครับเฮีย.. ถุยยยยยย ให้เฮียมาบวชให้กูกูก็ไม่ใช้โว้ยยย หัวพวกเอ็งนี่ไม่ครีเอทเลยซักคน ดูแต่ละชื่อตั้งแต่มึงละไอ้จีวอน มึงน่ะจัญไรสุดเลย เฮียด้วยแก่แต่ตัวรึไงวะ เห็นด้วยมั้ยจุนฮเวพี่ว่า..”


“พวกพี่นี่แม่งไร้สาระว่ะหุ้ววววว” มินโฮที่พูดยังไม่ทันจบประโยคดีก็เจอเสียงไอ้ตัวดีที่ยืนมองเงียบๆมานานพอสมควรพูดขึ้น ละใครทำอะไรได้ที่ไหน .. แค่เห็นหน้ามันท้องไส้ก็ปั่นป่วน ขนนี่ลุกเกรียวกราว


คือจุนฮเวก็ไม่ได้มีอิทธิพลเท่าไหร่นะ.. จริงๆ


“คืออยากได้นักใช่มั้ย ชื่อก๊งชื่อแก๊งเนี่ย.. ผมตั้งให้เลยแม่ง อยากได้ยาวๆเจ๋งๆใช่มั้ย ได้..ผมตั้งให้”
หลังจากประโยคนี้ ที่เหลือก็ได้แต่พยักหน้าแถมยังกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากใจ.. คนเขาอุตส่าห์ออกตัวว่าจะตั้งให้ จะไปปฏิเสธได้ยังง้ายยยยย

“กล้วยตานีปลายหวีเหี่ยว น้ำไหลเชี่ยว หิ้วหวีไปหิ้วหวีมา”




ห้ะ..
(ยังมีต่อ..)