Notes

تو هنوز در خیال آن چیزی هستی که نمی دانم و من در خیال تو خیالاتی شده ام که شاید روزی چیزی ما را به هم پیوند دهد ، از آنگونه که قطره ای را به دریایی و دریایی را به قطره ای ؛ افسوس ! افسوس !! افسوس !!! که تو از جنس دیگری و این اجتماع نا همگون را نا ممکن می انگاری و غافلی که عشق جمع اضداد است و این ضدیت تو با من نیست که نفی عشق است و نفی خویشتن خویشت که فراموش کرده است که چگونه به اصالت آدمی احترام بگذارد ، آدمی که از تو تنها تو را می خواهد و هرچه می کوشد ، دستانش همچنان از درک حضورت بی بهره اند . بهره مندی من از تو ، بهره مندی آسمان از ماه یا زمین از خاک یا دریا از آب یا نمی دانم چه نیست ؛ درک انسانی از انسانی دیگر است که فروغ می گوید " آیا کسی که مهربانی یک جسم زنده را به تو می بخشد / جز درک حس زنده بودن از تو چه می خواهد ؟ " چه می خواهم از آنکه می پندارم تویی و تهی می مانم آن سان که نه حتی گویی سایه ی مشکوکی نیز صدایم را بشنود و بی صدا سقوط می کنم در خودم چنان چون قطره ای که به اعماق دریایی و می پندارد اینجا همان آخر دنیاست و دیگر هیچ و دیگر هیچ …..