Notes

Bazı şeyleri unutamıyor işte insan.
Ne boğazında düğümlenen sözcükleri, ne vedalaşamadan ayrıldığın insanları, ne şimdiki aklım olsaydı dediğin geçmişini ve ne de düşündükçe ben bunu nasıl yapmışım dediğin içini kavuran pişmanlıklarını.
Hayat bazen doğru kararlar için anlık fırsatlar sunuyor, bazen de atamadığın her adım için sonu gelmez pişmanlıklar.
Ve şu zamanda ne kadar uzun sürerse bir iyilik hali, bende bir o kadar iyiyim işte.
Dallardaki meyveleri, yoldaki bir kaç papatyayı görmese gözüm, inan haberim bile olmaz yazdan ve bahardan.
Yalan değil, çoğu zaman keyif almıyorum bu hayattan.
Bir kaç defa, kaçıp gitmek de istemedim değil aslında.
Ama yeni başlangıçları ve o bilindik sonları kaldırmaz artık diye yüreğim, vazgeçtim.
Senin anlayacağın, bazı şeyler için fazlasıyla yorgun ve üşengecim. Ama gözlerim ne zaman huzur çekse ve bir bardak çayı içim, atıyorum kendimi yalnızlıklar diyarına.
Katlanılması zor boş muhabbetlerden, samimiyetini yitirmiş yüzlerden daha iyi geliyor bana, bu suskunluk, bu yalnızlık.
İçimde tarifsiz bir ağırlık var.
İster adına tükenmişlik de, ister karamsarlık.
İster yorgunluk de, ister huzursuzluk.
Bu aralar böyleyim işte..